7. Καταστροφή στα κουλούρια του Φουντούλη 7. Disaster in Hazel's pretzels 7. Disastro nei pretzel di Hazel 7\. Катастрофа в булочках Фундулис

Ο Φουντούλης πηγαίνει απάνω στο μουλάρι του σαν φορτωμένος κι όχι σαν καβαλάρης. Hazel goes on his mule like a loaded man and not like a rider. Фундулис едет на своем муле как в ноше, а не как всадник. Είναι όμως πολύ συλλογισμένος. But he is very thoughtful. Но он очень задумчив. Κανένας δε μιλάει για φαγητό κι η όρεξη του Φουντούλη έχει σημάνει μεσημέρι πολλές φορές. Nobody talks about food and Fountoulis' appetite has been at noon many times. Nessuno parla di cibo e l'appetito di Fountoulis è stato più volte a mezzogiorno. Никто не говорит о еде, а аппетит Фудулиса много раз означал полдень.

Έχωσε το χέρι μέσα στο σακούλι του και απάντησε κατιτί. He stuck his hand in his bag and answered something. Он полез в свою сумку и ничего не ответил. Τέτοιο ευχάριστο άγγιγμα το είχε νιώσει μόνο μια φορά, που έπιασε αυγά φωλιάς. He had only felt such a pleasant touch once, when he caught nest eggs. Такое приятное прикосновение он ощутил лишь однажды, когда ловил закладные яйца. Ήταν τα κουλούρια που του είχε ετοιμάσει η μητέρα του, με τη συμβουλή να τα τρώει φρόνιμα, δηλαδή δύο κάθε πρωί. They were the pretzels his mother had prepared for him, with the advice to eat them well, that is, two every morning. Это были крендельки, приготовленные для него матерью, с советом есть их с умом, то есть по два каждое утро.

Άμα τ' άγγιξε ο Φουντούλης, κατάλαβε πως η ζωή τους ήταν λίγη. When Hazel touched them, she knew that their life was short. Quando Hazel li toccò, capì che la loro vita era breve. Если Фундулис коснулся его, он понял, что их жизнь коротка.

Έφαγε δύο. He ate two. Он съел два. «Ας φάμε», είπε, «άλλα δύο. "Let's eat," he said, "two more. — Давай съедим, — сказал он, — еще два. Τι φρέσκος αέρας!». What a breath of fresh air!". Какой глоток свежего воздуха!' Έγιναν τέσσερα. There were four. Стало четыре. Σε λίγο έξι. In a little while, six. Через маленькую шестерку. Τώρα έχει χώσει πάλι το χέρι στο σακούλι και χαϊδεύει όσα μένουν. Now he has put his hand back in the bag and is stroking what remains. Теперь он снова полез в сумку и гладит то, что осталось.

—Πότε θα φάμε; ρώτησε τον αγωγιάτη. -When do we eat?" he asked the conductor. -Когда мы будем есть; — спросил проводник.

--- ---

O κυρ Στέφανος άκουσε και γυρίζοντας ρώτησε τα παιδιά: Mr. Stephen listened and turning around he asked the children: Мистер Стефанос услышал и, обернувшись, спросил детей:

—Ποιος είναι κείνος που πείνασε πιο πολύ απ' όλους και δεν μπορεί να κρατηθεί; -Who is the one who is hungriest of all and cannot help himself? — Кто тот, кто был голоднее всех и не мог удержаться?

Όλη η συντροφιά γύρισε και κοίταξε τον Φουντούλη· εκείνος έκανε πως κοιτάζει κάτω και θαυμάζει τάχα το νερό. The whole company turned and looked at Hazel; he pretended to look down and admire the water. Вся компания повернулась и посмотрела на Фундулиса, он сделал вид, что смотрит вниз и любуется водой. Και σαν να ντράπηκε, έβγαλε το χέρι του από τα κουλούρια. And as if ashamed, he took his hand off the pretzels. И как бы смущаясь, он вынул руку из кренделя. Έμεινε όμως μέσα στο σακούλι ο νους του. But his mind remained in the bag. Но его разум остался в мешке.