Οι Πελταστές Die Fresssäcke The Gobblers Los Devoradores Les gobeurs ゴブラーズ The Gobblers

Ο πελταστής ήταν τύπος αρχαίου έλληνα πεζικάριου που ήταν οπλισμένος, συνήθως, με ένα ακόντιο και κρατούσε μια ελαφριά ασπίδα. The peltast was a type of ancient Greek infantryman who was usually armed with a spear and held a light shield.

Προερχόμενος από τη Θράκη, ο τύπος του πελταστή ήταν συνηθισμένος κατά τη διάρκεια της κλασικής περιόδου Originated from Thrace, the peltast was commonly used during the classical period

και ειδικότερα κατά την εποχή μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. and especially during the period after the Peloponnesian War. y especialmente en el período posterior a la Guerra del Peloponeso.

Το όνομα "πελταστής" προέρχεται από την πέλτη, που ήταν η τυπική ασπίδα σε σχήμα ημισελήνου, The name "peltast" comes from the 'pelti', which was the typical crescent-shaped shield

την οποία συνήθως έφερε αυτός ο τύπος στρατιώτη. usually used by this type of soldier.

Ο στρατιωτικός αυτός τύπος εμφανίστηκε κατά την αρχαϊκή περίοδο στην περιοχή της Θράκης This military type appeared during the archaic period in the region of Thrace

και πολεμώντας ως μισθοφόροι, οι πελταστές ήταν συνηθισμένο σώμα πολλών στρατών των πόλεων κρατών. and fighting as mercenaries, the Peltasts were a common infantry type of many armies of city-states.

Κατά την κλασική περίοδο ο όρος πελταστής χρησιμοποιούνταν για κάθε στρατιώτη In the classical period, the term peltastis was used for any soldier

που κρατούσε ακόντιο, δεν φορούσε πανοπλία και κρατούσε μια ελαφριά ασπίδα. who held a javelin, wore no armor and held a light shield.

Το βασικό όπλο ενός πελταστή ήταν το ακόντιο. The main weapon of a peltast was the javelin - spear.

Αυτό είχε μήκος από 1,25μ έως 2,25 μ. και είχε μικρότερη αιχμή από το δόρυ που χρησιμοποιούσαν οι οπλίτες. This was 1.25 m to 2.25 m long and had a shorter tip than the spear used by the hoplites.

Επίσης ο πελταστής είχε μια ασπίδα κατασκευασμένη από ψάθα ή από τεντωμένο πετσί πάνω σε ένα ξύλινο πλαίσιο, The peltast also had a shield made of rug or stretched leather on a wooden frame,

η οποία ήταν, φυσικά, πολύ ελαφρύτερη από τις ασπίδες των οπλιτών που είχαν ορειχάλκινη επένδυση. which was, of course, much lighter than the shields of the hoplites that had a brass lining.

Το γεγονός αυτό καθώς και η έλλειψη χάλκινης πανοπλίας και κράνους σήμαινε This, as well as the lack of bronze armor and helmets, meant

ότι οι πελταστές μπορούσαν να είναι πολύ πιο κινητικοί την ώρα της μάχης από ότι οι οπλίτες. that the peltasts could be much more mobile during battle than the hoplites. que los Peltas podían ser mucho más móviles durante la batalla que los hoplitas.

Ένας καλά εκπαιδευμένος πελταστής μπορούσε να ρίξει το ακόντιό του έως και 25 μέτρα μακριά, ίσως και περισσότερο. A well-trained peltast could throw his javelin up to 25 meters far, maybe more.

Για να διευκολύνει τη ρίψη, ο πελταστής συνήθως χρησιμοποιούσε ένα δερμάτινο λουρί, την αγκύλη, To facilitate casting, the peltast usually used a leather strap, the 'ageelee',

που τυλιγόταν γύρω από το κοντάρι και πιανόταν με μια θηλιά γύρω από δύο δάχτυλα. which was wrapped around the pole and held with a loop around two fingers.

Την τελευταία στιγμή της ρίψης, όταν το χέρι επεκτείνονταν, άφηνε το λουρί κι έτσι επέκτεινε τη μόχλευση At the last moment of the throw, when the hand was extended, he let go of the leash and thus extended the leverage

και την εμβέλεια του χεριού και ως εκ τούτου την απόσταση που διένυε το ακόντιο. and the range of the hand and hence the distance traveled by the javelin.

Προφανώς οι πελταστές αξιοποιούνταν καλύτερα σε κάποια απόσταση από τον εχθρό Apparently the peltasts were best utilized at some distance from the enemy

και συνήθως σχημάτιζαν ομάδες έως και 600 ατόμων, τοποθετημένες στις πλευρές της φάλαγγας των οπλιτών. and usually formed groups of up to 600 men, stationed on the sides of the phalanx of hoplites.

Επίσης, λόγω της κινητικότητάς τους, οι πελταστές χρησιμοποιήθηκαν πιθανώς και ως ανιχνευτές. Also, due to their mobility, the peltasts were probably used as scouters.

Αν και δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τον οργανωμένο σχηματισμό της φάλαγγας οπλιτών, Although they could not be compared to the organized formation of the hoplite phalanx,

οι πελταστές ήταν αποτελεσματικοί εναντίον βαριά οπλισμένων αντιπάλων, όταν χρησιμοποιούσαν τακτικές ρίψεων και γρήγορης διαφυγής. the peltasts were effective against heavily armed opponents when they used 'attack and rapid escape' tactics.

Οι οπλίτες είχαν πολύ βάρος λόγω της πανοπλίας τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κυνηγήσουν αποτελεσματικά σε μεγάλη απόσταση τους πελταστές. The hoplites were very heavy due to their armor so they could not effectively chase the peltasts at a great distance.

Επιπλέον, εάν το έδαφος ήταν ανώμαλο, εάν οι οπλίτες δεν είχαν ταχθεί σε σχηματισμό In addition, if the ground was uneven, if the hoplites were not in formation, Además, si el terreno fuera desigual, si los hoplitas no se hubieran formado

ή εάν πραγματοποιούταν επίθεση από τα πλάγια ή από πίσω, τότε οι πελταστές θα μπορούσαν ακόμη και να νικήσουν μια δύναμη οπλιτών. or if they were attacked from the side or from behind, then the peltasts could even defeat a hoplite force.

Αξιοσημείωτη νίκη με αυτόν τον τρόπο σημειώθηκε το 424 π.Χ. A remarkable victory in this way was made in 424 BC.

όταν Αθηναίοι πελταστές νίκησαν τους Σπαρτιάτες οπλίτες στο ανώμαλο έδαφος της Σφακτηρίας στην Πελοπόννησο. when Athenian peltasts defeated the Spartan hoplites on the uneven ground of Sfaktiria in the Peloponnese.

Άλλη μία μάχη, όπου η κινητικότητα των πελταστών και η προθυμία τους να εμπλακούν Another battle where the mobility of the peltasts and their willingness to engage

σε κοντινή απόσταση, όταν κρίθηκε απαραίτητο, ήταν στην Αμφίπολη το 422 π.Χ.. in close combat, was in Amphipolis in 422 BC. cerca, cuando se consideró necesario, estuvo en Anfípolis en 422 a.

Εκεί ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας χρησιμοποίησε πελταστές από τη Μύρκινο και την Χαλκιδική για να κατατροπώσει μια δύναμη Αθηναίων οπλιτών. There the Spartan general Brasidas used peltasts from Myrcinus and Halkidiki to defeat a force of Athenian hoplites.

Ως τρίτο παράδειγμα, ο Αθηναίος στρατηγός Ιφικράτης νίκησε τους Σπαρτιάτες οπλίτες με τους πελταστές του As a third example, the Athenian general Iphicrates defeated the Spartan hoplites with his peltasts

το 390 π.Χ. στο Λέχαιο, κοντά στην Κόρινθο, πραγματοποιώντας ταχύτατες επιθέσεις. in 390 BC. at Lechaio, near Corinth, carrying out rapid attacks.

Οι πελταστές εξελίχθηκαν ακόμη περισσότερο στη διάρκεια του 3ου αιώνα π.Χ. όταν γεννήθηκε ένας νέος τύπος, ο θυρεοφόρος πελταστής. The peltasts evolved even more during the 3rd century BC. when a new type was born, the 'thyreoforos' peltast.

Οι θυρεοφόροι ήταν εξοπλισμένοι με μακρύ δόρυ, μήκους 3 μέτρων, αριθμό ακοντίων (συνήθως 4), The 'thyreophoroi' were equipped with a long spear, 3 meters long, a number of javelin-spears (usually 4), a

σπαθί, κράνος και μια νέα ασπίδα, μεγάλου μεγέθους, τον θυρεό, από την οποία πήραν και το όνομα τους. sword, a helmet and a new shield, of large size, the 'thyreos', from which they took their name.

Ο θυρεός θεωρείται γαλατικής εμπνεύσεως. This shield is considered to be made from Gauls.

Οι περισσότεροι ερευνητές πιστεύουν ότι εισήχθη στο ελληνικό οπλοστάσιο μετά την γαλατική επιδρομή των στιφών του Βρένου. Most researchers believe that it was introduced into the Greek arsenal after the Gauls' invasion of the Brenno.

Ο θυρεός έμοιαζε με βοιωτική ασπίδα, χωρίς όμως τα πλάγια ανοίγματά της, The 'thyreos' looked like a Boeotian shield, but without its lateral openings,

τεμνόμενης κατά μήκος από κεντρική νεύρωση, ακριβώς όπως και οι μυκηναϊκές οκτώσχημες ασπίδες. intersected along a central rib, just like the Mycenaean octagonal shields.

Οι θυρεοφόροι πελταστές, χάρη στα μακρά τους δόρατα, ήταν ικανοί να αντιμάχονται με ευνοϊκούς, αν και όχι ίσους, όρους τους οπλίτες. The 'thyreophoroi' peltasts, thanks to their long spears, were able to fight the hoplites on favorable, though not equal, terms.

Και αυτοί τάσσονταν σε χαλαρούς σχηματισμούς, βάθους έως 8 ζυγών, They were used in loose formations, up to 8 rows deep,

ήταν όμως ικανοί να πυκνώνουν τους σχηματισμούς τους, σχηματίζοντας κατ' ουσία μια ελαφρότερη φάλαγγα. but they were able to thicken their formations, forming essentially a lighter phalanx.

Αρχικά δεν έφεραν θώρακες. Προς τα τέλη του 3ου αιώνα όμως εξοπλίστηκαν με θώρακες. Initially they did not wear breastplates. Towards the end of the 3rd century, however, they were equipped with breatplates.

Οι φέροντες θώρακα θυρεοφόροι ονομάστηκαν θωρακίτες. The 'thyreophoroi' peltasts with breatsplates were called 'thoracites'.

Ένας τελευταίος τύπος πελταστή που έδρασε στην ύστερη ελληνιστική περίοδο ήταν ο Θράκας ρομφαιφόρος πελταστής. One last type of peltast during the late Hellenistic period was the Thracian 'romphaiophoros' peltast.

Οι ρομφαιοφόροι έφεραν τον ίδιο εξοπλισμό με τους θυρεοφόρους. The 'romphaiophoroi' carried the same equipment as the 'thyreophoroi'.

Αντί όμως του δόρατος ήταν εξοπλισμένοι με τη ρομφαία. But instead of the spear they were equipped with a sword (romphaia).

Η ρομφαία ήταν ένα θλαστικό όπλο, ουσιαστικά μια δρεπανοειδής λεπίδα, The 'romphaia' was a sword with a sickle-shaped blade

στηριγμένη επί μακρού ξύλινου στειλεού, ικανό να τεμαχίζει τον αντίπαλο. resting on a long wooden crook, capable of slicing an opponent.

Ωστόσο, καθώς οι πελταστές ήταν απίθανο να νικήσουν ολοκληρωτικά μια δύναμη οργανωμένων οπλιτών However, as the peltasts were unlikely to completely defeat a force of organized hoplites

σε ομαλό έδαφος, έγινε όλο και πιο εμφανές από τον 4ο αιώνα π.Χ. on smooth ground, it became increasingly apparent since the 4th century BC.

ότι οι πιο επιτυχημένοι στρατοί ήταν εκείνοι που χρησιμοποίησαν ένα μείγμα και των δύο σωμάτων that the most successful armies were those that used a mixture of both units

μαζί με άλλους τύπους στρατιωτών, όπως τοξότες, σφενδονήτες και, φυσικά, ιππικό. along with other types of soldiers, such as archers, slingers and, of course, cavalry.