27// 27// 27// 27//

Kαι τώρα έχουν πια περάσει έξι χρόνια από τότε… Δεν έχω διηγηθεί ποτέ ξανά την ιστορία αυτή. And now six years have passed since then… I have never told this story again. Οι συνάδελφοι ήταν χαρούμενοι που με είδαν ξανά ζωντανό. Colleagues were happy to see me alive again. Ήμουν λυπημένος αλλά τους έλεγα: είναι από την κούραση… Τώρα παρηγορήθηκα κάπως. I was sad but I told them: it's from fatigue... Now I'm somewhat comforted. Δηλαδή… όχι εντελώς. I mean… not quite. Όμως ξέρω καλά πως ξαναγύρισε στον πλανήτη του, γιατί, όταν ξημέρωσε, δεν βρήκα εκεί το σώμα του. But I know very well that he returned to his planet, because, when dawn broke, I did not find his body there. Και δεν ήταν ένα τόσο βαρύ σώμα. And it wasn't such a heavy body. Και μου αρέσει τη νύχτα να ακούω τα αστέρια. And I like to listen to the stars at night. Είναι σαν πεντακόσια εκατομμύρια κουδουνάκια… Να όμως που συμβαίνει και κάτι παράξενο. It's like five hundred million bells όμως But here's something strange happening. Στο φίμωτρο που σχεδίασα για τον μικρό πρίγκιπα, ξέχασα να προσθέσω το πέτσινο λουρί! Δεν θα μπορέσει ποτέ να το βάλει στο αρνάκι του. He will never be able to put it in his lamb. Και αναρωτιέμαι λοιπόν: «Τι να έγινε στον πλανήτη του; Μπορεί το αρνί να έφαγε το λουλούδι…» Μα αμέσως λέω: «Σίγουρα όχι! Ο μικρός πρίγκιπας βάζει το λουλούδι του κάθε βράδυ κάτω από τη γυάλα και προσέχει πολύ το αρνί του…» Και τότε νιώθω ευτυχισμένος. The little prince puts his flower under the bowl every night and pays close attention to his lamb… »And then I feel happy. Και όλα τα αστέρια γελάνε γλυκά. And all the stars laugh sweetly. Άλλοτε πάλι λέω: «Μια φορά ν' αφαιρεθείς, αρκεί! Sometimes I say again: "Once removed, it is enough! Ξέχασε ένα βράδυ τη γυάλα και το αρνί βγήκε έξω τη νύχτα αθόρυβα…» Και τότε τα κουδουνάκια κλαίνε! He forgot the bowl one night and the lamb came out at night silently… »And then the bells are crying! Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο μυστήριο. Για εσάς, που αγαπάτε εξίσου τον μικρό πρίγκιπα, όπως και για μένα, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στον κόσμο αν σε κάποιο μέρος, άγνωστο πού, ένα αρνί που δεν το ξέρουμε, έφαγε ή όχι ένα τριαντάφυλλο… Κοιτάξτε τον ουρανό. For you, who love the little prince as much as for me, nothing will be the same in the world if somewhere, unknown where, a lamb we do not know, ate a rose or not ξτε Look at the sky. Αναρωτηθείτε: το αρνί έφαγε ή όχι το λουλούδι; Και θα δείτε πως όλα αλλάζουν… Και κανένας ενήλικας δεν θα καταλάβει ποτέ πως αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία! Ask yourself: did the lamb eat the flower or not? And you will see that everything changes… And no adult will ever understand that this is so important! Κ 27 83 Αυτό είναι για μένα το πιο όμορφο και το πιο μελαγχολικό τοπίο του κόσμου. K 27 83 This is for me the most beautiful and melancholy landscape in the world. Είναι το ίδιο τοπίο μ' εκείνο της προηγούμενης σελίδας, μα το ζωγράφισα ακόμα μια φορά να το δείτε καλά. It is the same landscape as the previous page, but I painted it once again to see it well. Εδώ είναι που ο μικρός πρίγκιπας φανερώθηκε στη Γη και ύστερα χάθηκε. This is where the little prince appeared on Earth and then disappeared. Κοιτάξτε προσεκτικά αυτό το τοπίο, για να είστε σίγουροι πως θα το αναγνωρίσετε, αν καμιά μέρα ταξιδέψετε στην Αφρική, στην έρημο. Take a close look at this landscape to be sure to recognize it, if one day you travel to Africa, to the desert. Κι αν τύχει και περάσει από κει, μη βιαστείτε, σας ικετεύω, περιμένετε λιγάκι ακριβώς κάτω από το αστέρι! And if it happens and passes through there, do not rush, I beg you, wait a little just below the star! Κι αν πλησιάσει προς το μέρος σας ένα παιδί που γελάει, που έχει χρυσαφένια μαλλιά, που δεν απαντάει όταν το ρωτάτε, θα μαντέψετε βέβαια ποιος είναι. And if a laughing child, who has golden hair, who does not answer when you ask him, approaches you, you will surely guess who he is. Κάντε μου μια χάρη, και μη μ' αφήσετε τόσο λυπημένο: γράψτε μου γρήγορα πως ξαναγύρισε… Do me a favor, and don't leave me so sad: write me quickly how he is back again...