24-25// 24-25// 24-25//

Βρισκόμασταν στην όγδοη μέρα μετά τη βλάβη μου στην έρημο κι είχα ακούσει την ιστορία του εμπόρου πίνοντας την τελευταία σταγόνα από το νερό που μου απόμεινε. We were on the eighth day after my injury in the desert and I had heard the story of the merchant drinking the last drop of water I had left. «Αχ!» είπα στον μικρό πρίγκιπα «οι αναμνήσεις σου είναι πολύ ωραίες αλλά δεν έχω φτιάξει ακόμη το αεροπλάνο μου, δεν έχω πια τίποτα να πιω και θα ήμουνα ευτυχισμένος αν μπορούσα να πάω κι εγώ αργά αργά σε μια πηγή!» «Η φίλη μου η αλεπού» μου είπε… «Μικρέ μου, δεν έχει καμία σχέση η αλεπού!» «Γιατί;» «Γιατί θα πεθάνουμε από τη δίψα…» Μου απάντησε χωρίς να καταλάβει τον συλλογισμό μου: «Είναι ωραίο να έχεις αποκτήσει έναν φίλο ακόμη κι αν είναι να πεθάνεις. "Ah!" I said to the little prince "your memories are very nice but I have not made my plane yet, I have nothing to drink anymore and I would be happy if I could go slowly to a spring too!" "My girlfriend the fox" he told me… "My little one, the fox has nothing to do!" "Why;" "Because we will die of thirst…" He answered me without understanding my reasoning: "It is nice to have a friend even if it is to die. Εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που είχα για φίλη μου μια αλεπού…» Δεν υπολογίζει τον κίνδυνο, σκέφτηκα. I'm very happy that I had a fox for my girlfriend… "He does not calculate the risk, I thought. Δεν νιώθει ποτέ ούτε πείνα, ούτε δίψα. He never feels hunger or thirst. Λίγος ήλιος του αρκεί… Αλλά με κοίταξε και απάντησε στη σκέψη μου: «Κι εγώ διψάω… Ας ψάξουμε για κάποιο πηγάδι…» Έκανα μια βαριεστημένη κίνηση: είναι παράλογο να ψάχνεις έτσι στην τύχη να βρεις πηγάδι μέσα στην αχανή έρημο. A little sun is enough… But he looked at me and answered my thought: "I'm thirsty too… Let 's look for a well…" I made a boring move: it' s absurd to look so lucky to find a well in the vast desert. Ωστόσο αρχίσαμε να περπατάμε. However, we started walking. Έχοντας περπατήσει για ώρες, σιωπηλοί, η νύχτα έπεσε και τα αστέρια άρχισαν να λάμπουν. Τα κοίταζα όπως μέσα σ' όνειρο, έχοντας λίγο πυρετό εξαιτίας της δίψας μου. I looked at them as if in a dream, having a little fever because of my thirst. Τα λόγια του μικρού πρίγκιπα χόρεψαν μέσα στη μνήμη μου: «Ώστε κι εσύ διψάς;» τον ρώτησα. The little prince's words danced in my memory: "So you're thirsty too?" I asked him. Αλλά δεν απάντησε καθόλου στην ερώτησή μου. But he did not answer my question at all. Μου είπε απλά: Β 24 71 «Το νερό μπορεί επίσης να κάνει καλό και στην καρδιά…» Δεν κατάλαβα την απάντησή του αλλά σώπασα… Ήξερα καλά πως δεν έπρεπε να τον ρωτάω. He simply said to me: B 24 71 "Water can also be good for the heart…" I did not understand his answer but I was silent… I knew very well that I should not ask him. Ήταν κουρασμένος. He was tired. Κάθισε. Have a seat. Κάθισα κι εγώ πλάι του. I also sat next to him. Και, μετά από ένα διάστημα σιωπής, είπε: «Τα αστέρια είναι όμορφα χάρη σ' ένα λουλούδι που δεν το βλέπουμε καθόλου…» Απάντησα «φυσικά» και κοίταζα σιωπηλός τους αμμολόφους υπό το φως του φεγγαριού. And, after a while of silence, he said: "The stars are beautiful because of a flower that we don't see at all..." I answered "of course" and I was silently looking at the dunes in the moonlight. «Η έρημος είναι όμορφη» πρόσθεσε… Κι ήταν αλήθεια. "The desert is beautiful" he added... And it was true. Πάντα αγαπούσα την έρημο. I've always loved the desert. Κάθεσαι πάνω σ' έναν αμμόλοφο. You are sitting on a sand dune. Δεν φαίνεται τίποτα. Nothing is visible. Δεν ακούγεται τίποτα. Κι όμως κάτι λάμπει σιωπηλά… «Αυτό που ομορφαίνει την έρημο» είπε ο μικρός πρίγκιπας, «είναι πως κάπου κρύβει ένα πηγάδι…» Ξαφνιάστηκα που κατάλαβα απότομα αυτό το μυστήριο της λάμψης της άμμου. And yet something shines silently… "What beautifies the desert" said the little prince, "is that somewhere he hides a well…" I was surprised to suddenly understand this mystery of the glow of the sand. Όταν ήμουν μικρό αγόρι, κατοικούσα σ' ένα παλιό σπίτι κι ο θρύλος έλεγε έναν θησαυρό που ήταν θαμμένος σ' αυτό. When I was a little boy, I lived in an old house and the legend said a treasure that was buried in it. Φυσικά, ποτέ κανένας δεν μπόρεσε να τον ανακαλύψει ή ίσως να μην έψαξε καν. Of course, no one has ever been able to discover him, or perhaps they didn't even look. Όμως ο θρύλος έδινε σ' αυτό το σπίτι κάτι μαγευτικό. But the legend gave this house something magical. Το σπίτι μου έκρυβε ένα μυστικό στα βάθη της καρδιάς του… «Ναι» είπα στον μικρό πρίγκιπα «είτε πρόκειται για σπίτι είτε γι' αστέρια ή έρημο, αυτό που τα ομορφαίνει είναι αόρατο!» «Χαίρομαι» είπε «που συμφωνείς με την αλεπού μου». My house hid a secret in the depths of its heart... "Yes" I said to the little prince "whether it is a house or stars or desert, what makes them beautiful is invisible!" "I'm glad," he said, "that you agree with my fox." Καθώς ο μικρός πρίγκιπας αποκοιμήθηκε, τον σήκωσα στην αγκαλιά μου και συνέχισα την πορεία. As the little prince fell asleep, I picked him up in my arms and continued on my way. Ήμουν συγκινημένος. I was excited. Ένιωθα σαν να κουβαλούσα έναν εύθραυστο θησαυρό. I felt like I was carrying a fragile treasure. Μου φαινόταν πως δεν υπήρχε τίποτα πιο εύθραυστο πάνω στη Γη. It seemed to me that there was nothing more fragile on Earth. Κοιτούσα στο φως του φεγγαριού αυτό το χλωμό μέτωπο, αυτά τα κλειστά μάτια, αυτές τις μπούκλες των μαλλιών που ανέμιζαν κι έλεγα μέσα μου: αυτό 72 που βλέπω δεν είναι παρά μόνο η φλούδα. I stared into the moonlight at this pale forehead, these closed eyes, these curls of hair waving and I said to myself: what I see is nothing but the peel. Το πιο σημαντικό είναι αόρατο… Καθώς τα χείλη του άνοιξαν ελαφρώς, ένα χαμόγελο φάνηκε και σκέφτηκα: «Αυτό που με συγκινεί τόσο έντονα σ' αυτόν τον μικρό πρίγκιπα που κοιμάται, είναι η αφοσίωσή του για ένα λουλούδι, είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που λάμπει μέσα του σαν τη φλόγα ενός λυχναριού ακόμη κι όταν κοιμάται…» Και τον αισθανόμουν ακόμη πιο εύθραυστο. The most important thing is invisible… As his lips parted slightly, a smile appeared and I thought: "What excites me so much about this sleeping little prince, is his devotion to a flower, is the image of a shining rose inside him like the flame of a lamp even when he is asleep… »And I felt him even more fragile. Πρέπει να προστατεύουμε καλά τις λάμπες: ένα φυσηματάκι του ανέμου μπορεί να τις σβήσει… Και, περπατώντας έτσι, ανακάλυψα κατά τα ξημερώματα ένα πηγάδι. We must protect the lamps well: a breath of wind can put them out... And, walking like that, I discovered at dawn a well. 73 «Οι άνθρωποι» είπε ο μικρός πρίγκιπας «χώνονται μέσα σε υπερταχείες μα δεν ξέρουν πια τι ψάχνουν. 73 "The people," said the little prince, "are plunged into high speeds but no longer know what they are looking for. Έτσι συγχύζονται και γυρίζουν διαρκώς γύρω γύρω…» Και πρόσθεσε: «Αυτό δεν αξίζει τον κόπο…» Το πηγάδι που είχαμε βρει δεν έμοιαζε με τα υπόλοιπα πηγάδια της Σαχάρας. So they get confused and keep going round and round…” He added: “This is not worth it…” The well we had found was not like the rest of the wells in the Sahara. Τα πηγάδια της Σαχάρας είναι απλές τρύπες σκαμμένες στην άμμο. Αυτό εδώ έμοιαζε με πηγάδι του χωριού. This here looked like a village well. Μα εκεί δεν υπήρχε κανένα χωριό και νόμιζα πως ονειρευόμουν. But there was no village and I thought I was dreaming. «Είναι παράξενο» είπα στον μικρό πρίγκιπα «όλα είναι έτοιμα: το μαγκάνι, ο κουβάς και το σκοινί…» Γέλασε, έπιασε το σκοινί και γύρισε το μαγκάνι. "It's strange," I said to the little prince, "everything is ready: the manganese, the bucket and the rope…" He laughed, grabbed the rope and turned the manganese. Και το μαγκάνι στέναξε όπως ένα παλιό ανεμοδούρι που το φυσά ο άνεμος έπειτα από αρκετά χρόνια. And the magani groaned like an old windblown windblown after several years. «Ακούς;» είπε ο μικρός πρίγκιπας «ξυπνάμε το πηγάδι κι αυτό τραγουδάει…» Δεν ήθελα να κουραστεί με την προσπάθεια: «Άφησε εμένα να το κάνω» του είπα «είναι πολύ βαρύ για σένα». "Are you listening;" said the little prince "we wake up the well and it sings…" I did not want to get tired of trying: "Let me do it" I told him "it is too heavy for you". Μαλακά ανέβασα τον κουβά ως την άκρη του πηγαδιού. I gently lifted the bucket to the edge of the well. Τον στερέωσα καλά. I fixed him well. Στ' αυτιά μου ηχούσε ακόμη το τραγούδι του μαγκανιού και, μέσα στο νερό που έτρεμε ακόμη, είδα να τρεμοπαίζει ο ήλιος. In my ears the song of the magnolia still rang and, in the still trembling water, I saw the flickering of the sun. 25 74 «Διψώ γι' αυτό εδώ το νερό» είπε ο μικρός πρίγκιπας «δώσε μου να πιω…» Και κατάλαβα τι ήταν αυτό που έψαχνε! 25 74 "I'm thirsty for this water" said the little prince "give me a drink..." And I understood what he was looking for! Σήκωσα τον κουβά μέχρι τα χείλη του. Ήπιε με κλειστά τα μάτια. He drank with his eyes closed. Ήταν γλυκό όπως μια γιορτή. It was sweet as a celebration. Αυτή είχε γεννηθεί από την πορεία κάτω από τα αστέρια, από το τραγούδι του μαγκανιού, από την προσπάθεια των χεριών μου. She had been born from the march under the stars, from the song of the magnolia, from the effort of my hands. Έδινε χαρά στην καρδιά όπως ένα δώρο. It gave joy to the heart like a gift. Όταν ήμουν μικρό αγόρι, το φως του χριστουγεννιάτικου δέντρου, η μουσική της μεσονύχτιας λειτουργίας, η γλυκύτητα από τα χαμόγελα αντανακλούσαν όλη τη λάμψη του χριστουγεννιάτικου δώρου που δεχόμουν. When I was a little boy, the light of the Christmas tree, the music of the midnight service, the sweetness of the smiles reflected all the brilliance of the Christmas gift I received. «Οι άνθρωποι του τόπου σου» είπε ο μικρός πρίγκιπας «καλλιεργούν πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα στον ίδιο κήπο… και δεν βρίσκουν καθόλου αυτό που ψάχνουν…» «Δεν το βρίσκουν καθόλου» απάντησα… «Κι όμως αυτό που ψάχνουν θα μπορούσε να βρεθεί σ' ένα μόνο τριαντάφυλλο ή σε λίγο νερό…» Κι ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε: «Όμως τα μάτια είναι τυφλά. "The people of your place," said the little prince, "cultivate five thousand roses in the same garden; and they do not find what they are looking for at all." "They do not find it at all," I replied. only a rose or a little water… "And the little prince added:" But the eyes are blind. Πρέπει να ψάχνεις με την καρδιά». Είχα πιει. I was drunk. Ανέπνεα καλά. I was breathing well. Η άμμος, τα ξημερώματα, έχει το χρώμα του μελιού. Ήμουν ευτυχισμένος και από αυτό το χρώμα του μελιού. I was also happy with this honey color. Γιατί όμως αισθανόμουν ότι με κυρίευε η λύπη… «Πρέπει να τηρήσεις την υπόσχεσή σου» μου είπε σιγά ο μικρός πρίγκιπας που κάθισε πάλι στο πλάι μου. But why did I feel that I was overcome by sadness... "You must keep your promise" the little prince who sat down next to me said softly to me. «Ποια υπόσχεση;» «Ξέρεις… ένα φίμωτρο για το αρνάκι μου… είμαι υπεύθυνος γι' αυτό το λουλούδι!» Έβγαλα από την τσέπη μου το μπλοκ με τα σκίτσα μου. "What promise?" "You know… a muzzle for my lamb… I'm responsible for this flower!" I took the block with my sketches out of my pocket. Ο μικρός πρίγκιπας τα κοίταξε και είπε γελώντας: «Τα μπαομπάμπ σου μοιάζουν λιγάκι με λάχανα…» «Α!» Κι εγώ που ήμουν τόσο περήφανος για τα μπαομπάμπ! The little prince looked at them and said laughing: "Your baobabs look a bit like cabbages…" "Ah!" And I was so proud of the baobabs! 75 «Η αλεπού σου… τα αυτιά της… μοιάζουν λιγάκι με κέρατα… κι είναι πολύ μεγάλα!» Και γέλασε πάλι. «Είσαι άδικος, μικρέ μου, δεν ήξερα να ζωγραφίζω τίποτα άλλο πέρα από βόες, ως προς το εξωτερικό και το εσωτερικό τους». "You are unjust, my little one, I did not know how to paint anything other than oxen, in terms of their exterior and interior." «Ω! Μη σε νοιάζει» είπε «τα παιδιά ξέρουν». "Don't worry," he said, "the kids know." Σκιτσάρισα λοιπόν ένα φίμωτρο. Ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά καθώς του το έδινα: «Έχεις σχέδια που δεν τα γνωρίζω…» Μα δεν μου απάντησε καθόλου. I felt a tightness in my heart as I gave it to him: "You have plans I do not know…" But he did not answer me at all. Μου είπε: «Ξέρεις από τότε που προσγειώθηκα στη Γη… αύριο κλείνει ένας χρόνος…» Έπειτα από μια περίοδο σιωπής είπε: «Προσγειώθηκα κάπου εδώ κοντά…» Και κοκκίνισε. He said to me: "You know since I landed on Earth... tomorrow is one year..." After a period of silence he said: "I landed somewhere near here..." And he blushed. Και πάλι, χωρίς να καταλαβαίνω γιατί, ένιωσα μια περίεργη λύπη. Ωστόσο μία ερώτηση μου ήρθε: «Δηλαδή το πρωί που συναντηθήκαμε, πριν οχτώ μέρες, δεν περιπλανιόσουν τυχαία, μόνος σου, χίλια μίλια μακριά από κάθε κατοικημένη περιοχή! Ξαναγύρισες εκεί όπου είχες προσγειωθεί». Ο μικρός πρίγκιπας κοκκίνισε πάλι. Δεν απαντούσε ποτέ σε ερωτήσεις αλλά όταν κανείς κοκκινίζει, αυτό σημαίνει «ναι», έτσι δεν είναι; «Αχ!» του είπα «φοβάμαι…» Αλλά μου απάντησε: «Πρέπει να δουλέψεις τώρα. He never answered questions but when someone blushes, it means "yes", doesn't it? "Ah!" I told him "I'm afraid Αλλά" But he replied: "You have to work now. Πρέπει να επιστρέψεις στη μηχανή σου. You must return to your machine. Σε περιμένω εδώ. I'm waiting for you here. Έλα πάλι αύριο βράδυ…» Μα δεν ήμουν καθησυχασμένος. Θυμόμουν την αλεπού. Κινδυνεύεις να κλάψεις λιγάκι όταν αφήνεσαι να σ' εξημερώσουν… You risk crying a little when you are allowed to be tamed…