A Nice Little Trip - 3

Η Ντέιζη ποτέ δεν είχε ναυτία, ούτε και αεροναυτία και ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό της ότι θα μπορούσε να έχει και κανένας άλλος, ούτε και πως ήταν.

“Τεντ, πάμε έξω για λίγο.” Η Ντέιζη τον βοήθησε να βγει έξω από το σαλόνι στο φρέσκο αέρα. Δυστυχώς ένας πολύ δυνατός άνεμος φυσούσε και έπρεπε να πάνε πάλι μέσα. “Μην ανησυχείς για μένα Ντέιζη,” ο Τεντ ανέπνεε βαριά. “Εσύ προχώρα και φάε κάτι. Εγώ απλώς θα κάτσω εδώ στο σαλόνι μόνος μου.” “Όχι, Τεντ, θα μείνω μαζί σου,” επέμεινε η Ντέιζη. “Όχι Ντέιζη, ειλικρινά, θα προτιμούσα απλώς να κάτσω εδώ ήσυχα και να μη μιλάω σε κανέναν.” “Εντάξει, αν αυτό θέλεις…Δεν θα αργήσω.” Η Ντέιζη κατευθύνθηκε προς το εστιατόριο αυτοεξυπηρέτησης ελπίζοντας να επιστρέψει στον Τεντ όσο το δυνατόν πιο σύντομα, αλλά υπήρχε μια απίστευτη ουρά. Όμως, το προσωπικό ήταν ικανό και σε δέκα λεπτά η Ντέιζη έτρωγε το μπακαλιάρο, τα πατατάκια και τα μπιζέλια της, συνοδευόμενα από πουτίγκα και κρέμα και ένα φλιτζάνι σκέτου καφέ. Η Ντέιζη επέστρεψε στον Τεντ ο οποίος τώρα κοιτούσε προς το παράθυρο και είχε το γιακά του αδιάβροχου σακακιού του γυρισμένο πάνω. “Αισθάνεσαι καλύτερα, Τεντ;” Ο Τεντ δεν γύρισε. “Κάνει κάπως ζέστη εδώ μέσα τώρα, δεν κάνει;” συνέχισε η Ντέιζη βγάζοντας το ζεστό της αδιάβροχο. “Τεντ, τι συμβαίνει;” Η Ντέιζη ακούμπησε τον ώμο του, παρατηρώντας ότι δεν είχε απαντήσει. “Ντέιζη,” σφύριξε ο Τεντ κοιτώντας ακόμα προς το παράθυρο, “έλα και κάτσε δίπλα μου! Δεν μπορώ να γυρίσω.” Μόλις η Ντέιζη ήταν καθισμένη, ο Τεντ εξήγησε: “Ο Γουίλιαμ Ρόουλς κάθεται στο τέλος του σαλονιού πίνοντας μια μπύρα!” Η Ντέιζη εισέπνευσε γρήγορα. Ψιθύρισε, “Εννοείς τον Γουίλιαμ Ρόουλς, τον βίαιο κακοποιό του Σόχο! Αλλά νόμιζα ότι ήταν στην φυλακή.” “Ναι ήταν, τον έβαλα στην φυλακή ο ίδιος για δεκατέσσερα χρόνια.” Ο Τεντ μιλούσε με δυσκολία και έκανε παύση κάθε λίγα δευτερόλεπτα. “Τον μετέφεραν σε μια Σκοτσέζικη φυλακή και κατάφερε να αποδράσει την προηγούμενη εβδομάδα! Είναι πιο χοντρός από ότι ήταν, αλλά σίγουρα είναι αυτός.”