Vandaag ga je luisteren naar een gedicht
Hallo! Welkom en een goede dag allemaal.
Er zijn inmiddels ruim twee maanden verstreken sinds de vorige podcast. Hoog tijd dus voor een nieuwe aflevering!
Vandaag ga je luisteren naar een gedicht, geschreven en voorgedragen door onze enige, echte EetSmakelijk uit Canada.
An De Potter van het Taleninstituut Open Context in Brussel leest ook een gedicht voor.
We hebben ook iets nieuws. Vanaf nu ga je in elke aflevering luisteren naar een Nederlands spreekwoord. Dit was een idee van ons forumlid Dora. Het is de bedoeling dat je het spreekwoord raadt. Waarschijnlijk geen gemakkelijke opgave!
Maar laten we beginnen met een paar uitspraakoefeningen.
Je gaat nu luisteren naar een aantal lastige woorden en zinnen. Je krijgt steeds de tijd om het woord of de zin te herhalen.
[Stem: Bieneke] 1. de ui 2. thuis 3. ruig 4. het fruit 5. de uien 6. huilen 7. ruiken 8. luieren 9. huiveren 10. tuimelen
[Stem: Joke] Als ik uien ruik, moet ik huilen.
[Stem: Bieneke] 1. uw 2. de duw 3. schuw 4. het uwe 5. huwen 6. duwen 7. het huwelijk 8. gruwelijk 9. gehuwd 10. de luwte
[Stem: Joke] Is dit uw boek? Dit boek is het uwe.
Spreekwoorden en gezegden
Raad het spreekwoord of het gezegde. De zin staat niet in de geschreven tekst vermeld. Je hoort de zin twee keer. De oplossing hoor je in de volgende podcast. Welk spreekwoord of welk gezegde bedoelen we?
Gedicht
[En] zoals beloofd aan het begin van deze aflevering, volgt nu een gedicht van EetSmakelijk.
[Stem: EetSmakelijk]
Gedicht
Je bent een heel oude boom De oudste boom die ik ken Toen je een klein boompje was, hoe vond je het leven...? Ik weet niet meer wat ik wil zeggen Mijn gedachten zijn te moeilijk om uit te leggen Ik wil nog eens bij jou staan In de mooie stilte van het bos Daar werd ik nooit boos Daar was ik nooit bang Maar ik moest weg En ik stond op een strand Ik luisterde naar de zee En naar de wind Er zit zoveel water in de zee Mijn gedachten werden nog eens luid Geen stilte meer Maar ik hou van jou, mijn lieve zee Je water, je zout, ik hou van jou, mijn grote zee Ik wilde een hele dag op je strand staan Maar ik moest weg Weg, weg, altijd moet ik weg Waarom moet ik zeggen vaarwel, tot ziens? Wanneer mag ik je nog eens zien? Nu zit ik hier Maar lig ik ook daar In het bos Op dat strand Want ik hou van jullie En soms doet die liefde veel pijn Als ik alleen ben Maar jullie zijn ook hier Met mij! Als ik daar lig, zijn jullie dan ook hier bij mij? O, nu word ik zo blij! Ik hoef nooit meer verdrietig te zijn Want ik heb jullie Mijn oude boom, mijn strand en mijn zee Altijd in mijn gedachten, altijd in mijn hart Ik kan altijd die mooie stilte vinden Ik kan zo makkelijk die wind en dat water horen Nooit meer hoef ik weg te gaan En nooit meer hoef ik alleen te staan.
Nog een gedicht
[Stem: An De Potter]
Belangrijk
Het is maar goed dat we onszelf belangrijk vinden. Als het eens niet zo was, waar moest het dan wel heen! Och och, we hoeven er geen doekjes om te winden: Dan stortte werkelijk de maatschappij ineen.
Want stel u voor dat we onszelf ineens eens zagen zoals de anderen ons zien. Hoe zou dat zijn? Dat was afschuwelijk! Dat was niet om te dragen! We wierpen ons waarschijnlijk voor de dieseltrein.
Ofwel, we zouden ons in t kolenhok verschuilen. Geen mens zou nog meer geloven in zijn werk. Meneer hiernaast zou in de gang gaan zitten huilen: 'Ik ben een vlerk....ik ben een nietsnut en een vlerk...' En al de grote directeuren van bedrijven gingen beschaamd en heel verdrietig naar hun bed; ook de politici... ze zouden binnen blijven, de ambtenaren kropen achter het buffet.
Geen enk'le spreker zou nog één keer durven spreken, geen enk'le chef zou ooit een chef meer durven zijn, geen enk'le predikant zou ooit meer kunnen preken, De boel lag stil, volledig stil op elk terrein.
Gelukkig zijn we niet op die manier ontluisterd. Wat is het eigenlijk toch prachtig ingericht, dat de natuur ons stuk voor stuk heeft ingefluisterd: vergeet het niet, je bent een mens van groot gewicht..... Another poem
[Voice: An De Potter]
Important
It is only good that we find ourselves so important. If that were not the case, what would that lead to! No really, we do not have to beat around the bush: Then, the entire society would virtually collapse.
For imagine that we suddenly viewed ourselves the way others view us. What would that be like? That would be horrible! That would be unbearable! We would probably throw ourselves in front of the diesel train.
(Either that) or we would hide inside the coalhoase. No sole would believe in his job anymore. The man next to me would sit down in the hall and start to cry:: 'I am a brat ....I am a wretch and a brat...' And all the big companies' executives would go to bed ashamed and very sad; the politicians too... they would stay inside, the civil servants would crawl behind the buffet. No single speaker would ever dare to speak again, no single chef would ever dare to be a chef again, no single preacher would ever dare to preach again, The whole thing would stand still, completely still in every field.
Fortunately, we have not been tarnished this way. How wonderfully designed it all really is, that nature has whispered into the ears of each and every one us: Bear in mind, you are a person of great importance..... Dat was An De Potter met een gedichtje van Annie M.G. Schmidt.
Bedankt voor het luisteren en tot de volgende keer!