Waarom kan politiek jongeren weinig boeien? Zij vertellen het je zelf
Veel jongeren moeten binnenkort voor de eerste keer gaan stemmen.
Maar velen zijn niet geïnteresseerd in politiek,
wantrouwen de politiek zelfs en vinden de verkiezingen saai.
Ik vraag me weleens af hoe dat komt.
Als ik het woord politiek zeg, waar denken jullie dan aan?
Oei.
Ik ben er niet echt mee bezig.
Maar dat wil ik wel, nu ik die affiches zie op straat.
Moest je binnenkort gaan stemmen, zou je dan weten op welke partij?
Nee. Ik weet niks van die partijen.
Heb je vertrouwen in de politiek?
Ik denk dat er veel zijn die de ene dag iets zeggen
en later hun standpunt verdraaien om toch wat meer kiezers te hebben.
Voor mij is het niet zo belangrijk.
Mij interesseert het wel, maar het is zoveel informatie die op je afkomt
en soms is het moeilijk te filteren.
Ik vind dat voor oude mensen. - Politiek is voor ouderen?
Vooral ook bij debatten. Ik kan me er zo hard aan ergeren
dat ze heel hard tegen elkaar zagen.
We moeten beter geïnformeerd worden.
Ik weet er te weinig over en je moet gaan stemmen.
Het is dom dat je niet weet waarvoor je een bolletje inkleurt.
Hoe werkt dat eigenlijk? - Weet je dat niet?
Jullie wilden een roadtrip, maar ik kan niet rijden.
Allee, jongen.
Ik zal wel rijden.
Hier, neem maar over.
Ik ben ervan geschrokken dat jongeren...
Sommige jongeren vinden politiek wel belangrijk.
Maar niet genoeg... - Om zich erin te verdiepen?
Ik vind het gek dat ze op het moment zelf
in het stemhokje beslissen wat ze gaan doen.
Dat vind ik raar.
Ik vind het niet raar dat er zoveel jongeren niet geïnteresseerd in zijn.
Nee? - Nee. Ik had dat zelf ook.
Dat kon me weinig schelen. Dat speelde zich af boven m'n hoofd.
Dat was veel te moeilijk. En iedereen zei maar iets en, ja...
Ik zou liegen als ik zeg dat ik er echt van schrik.
Maar ik ben ook geen referentie.
Ik keek vroeger toen ik twaalf, dertien was elke woensdag...
Dit is gênant.
Elke woensdag naar Villa Politica.
En hoe oud was je? - 12, 13, 14 jaar, zoiets.
Niemand kijkt dan naar Villa Politica. - Jawel. Ik vond dat begeesterend.
Ik zou nooit in de politiek gaan, maar ik vond dat fascinerend.
Ik ben eigenlijk opgegroeid met Linda De Win. Wie kan dat zeggen?
Wat een jeugd heb jij gehad.
Waarom komen we precies naar hier?
Daar is een skatepark. We gaan daar eens zien.
Goed?
Als ik het zo hoor, zijn jongeren echt niet geïnteresseerd in politiek.
Maar ze kunnen wel het verschil maken.
Dit skatepark is er in Aalst gekomen dankzij de jongeren.
Ze hebben gezaagd, gevraagd om een skatepark en ze hebben het gekregen.
Excuseer, mag ik iets vragen?
Over? - Als ik het woord politiek zeg...
Dan zeg ik doei. - Wat?
Dit skatepark is er blijkbaar gekomen dankzij jullie?
Hoe komt dat?
De skaters wilden een groter park om te skaten.
Ik was toen nog heel jong, maar er is iemand een petitie gestart.
Die heeft handtekeningen verzameld en is naar de overheid gestapt
om zo'n park aan te vragen. - Dat is ook politiek, hè?
Dat is ook het verschil maken.
Dus hier is de ingang. We hebben dan hier de foodtrucks.
Langs hier kom je buiten.
Dag, Frederik. - Goeiemiddag.
Aangenaam. Yousri. - Olivier.
Wat waren jullie aan het bespreken?
We zijn ons volgende concept aan het bespreken.
We willen een matinée,
een dagdisco op zondag, organiseren in het Fort van Liezele.
Overdag? Een dagdisco? - Ja.
Wij doen zulke dingen vooral om de jeugd in Klein-Brabant,
en de iets oudere jeugd, een thuis te geven.
Omdat we merken dat hier vrij weinig te doen is.
En als we dat samen met de gemeente kunnen doen,
merken we dat er veel volk op afkomt.
En is het makkelijk om samen te werken met de gemeente?
Dat hangt ervan af.
Mijn gevoel tegenover politiek is dat het misschien beter kan.
Het kan beter
en er moet wat minder geroepen en getierd worden en iets meer gedaan.
Politici moeten begaan zijn met wat er leeft bij de jeugd, bij de mensen.
Ze zouden wat meer naar onze evenementen moeten komen.
Zo weet je wat er leeft en wat er speelt bij de jeugd.
Dat doen ze niet dus? - Te weinig.
Eigenlijk wel vreemd, want heel veel jongeren zijn supergeëngageerd.
Maar als er eenmaal politiek bij komt kijken, dan zijn we ze kwijt.
De vraag is: Aan wie ligt dat? - Ja, inderdaad.
Aan wie zou dat liggen, denk je? Aan de politici?
Zij spreken soms heel ingewikkeld.
Ik denk dat het een combinatie is van beide. Nee?
Het is makkelijk om te zeggen
dat het alleen aan de jongeren of alleen aan de politici ligt.
Dag, Nina. Hoe gaat het? - Goed, met jou?
Of moet ik Nana zeggen? - Dat is mijn bijnaam in de Chiro.
Iedereen noemt me hier zo, maar het is wel Nina.
Zit je al lang in de Chiro? - Drie jaar. Ze hadden leiding nodig.
En ik doe het graag, dus ben ik gebleven.
Het regent. Praten we binnen verder? - Geen probleem.
Hallo.
Dit is dus een deel van onze leidingsploeg. Ze zijn aan het werken,
want morgen is de leidingsverdeling. - Ik zat 14 jaar bij de scouts
en dat was altijd een gedoe wie welke groep kreeg en ruzie en...
Wel, vorig...
Vorig jaar was dat in vijf seconden geregeld. Iedereen ging akkoord.
Dit jaar duurde het langer en moesten we wisselen.
Maar we komen er altijd uit. Nu is het weer gelukt.
Dat is een beetje zoals politiek. - Ja, een beetje wel. Dat klopt.
Ben jij geïnteresseerd in politiek?
Een beetje. Ik zal eerlijk zijn. Ik weet er niet zoveel van af.
We hebben dat nooit duidelijk geleerd op school
en ook pas in de derde graad van het secundair.
Jullie komen wellicht wel in contact met de schepen van Jeugd
of de burgemeester?
We hebben onze jeugdraad. Daarin zitten mensen van onze leiding
en die moeten soms vergaderen. Daar zijn wel zulke mensen.
Mijn stem kan een verschil maken,
maar ik ben bang de verkeerde keuze te maken omdat ik weinig weet.
Je toont wel engagement in de jeugdbeweging.
Die stemmen zijn lokaal. Je kan wel het verschil maken, toch?
Voor je Chiro, voor je jeugdbeweging. - Dat is waar.
Ik woon in Bornem en we zijn hier in Puurs.
Dus ik stem hier niet.
Eigenlijk voelen we ons niet echt betrokken.
We vinden dat we er te laat zijn ingesmeten
en we zouden het beter vinden als ze gastcolleges zouden organiseren
met politici of mensen die ermee te maken hebben.
Dan zou ik me meer aangesproken voelen om daarnaar te gaan luisteren.
Maar om het zelf allemaal te volgen online...
Ik zou niet weten waar ik moet beginnen.
Dag, Arthur.
Hoe gaat het? - Goed en met jou?
Ben je er klaar voor? - Beetje stress. We gaan tennissen.
Ik kan dat niet. - Nee?
Maak het me niet te moeilijk. - Geen probleem. Het is nog vroeg.
Alsjeblieft. - Super.
Ben jij linkshandig? - Ja. Zorgt dat voor problemen?
Ik word al meteen benadeeld.
Arthur...
Het is genoeg geweest. Ik begin te zweten.
Dank je. - Speel je vaak tennis?
In de zomer veel met vrienden, maar nu was het minder met de campagne.
Dat neemt veel tijd in beslag. - Je staat zelf op een lijst?
Ja, op de stadslijst van Mechelen. Dat is Vld, Groen en M+.
Vanwaar komt die interesse? Is die er zomaar ineens gekomen?
Ik keek vroeger al naar het nieuws en ik las al kranten.
En ik had het gevoel dat als je iets wilt veranderen,
je moet meedoen en niet alleen moet klagen.
Kun je iets veranderen? - Op gemeentelijk vlak wel.
Als verkozene kun je meer doen,
maar er worden weinig jongeren verkozen. Dat is jammer.
Hoe komt dat, denk je?
Omdat ze minder bekend zijn, krijgen ze minder snel een stem.
Ze krijgen dan ook een minder goede plaats op de lijst vaak.
Ze hebben zich nog niet bewezen, maar als je niet verkozen raakt,
kun je je niet bewijzen.
Als er wat jongeren verkozen zouden raken, zou het snel kunnen gaan.
Maar nu is de gemiddelde leeftijd in de gemeenteraad in de vijftig jaar.
Dat mag wat naar beneden.
Hoe komt het dat bepaalde vrienden niet geïnteresseerd zijn in politiek?
Misschien omdat ze denken dat het toch niks uitmaakt
en dat alles boven je hoofd wordt beslist en ze niks kunnen veranderen.
Ik snap vanwaar die gevoelens komen, maar ik vind ze onterecht.
Je kunt wel iets veranderen, als je echt wilt.
