18 IN 18: Hoe staan jongeren tegenover vluchtelingen?
Een beetje racisme, dat is zo... - Een beetje?
Maar dat is normaal. Dat is niet normaal, maar ik bedoel...
Dat is niks nieuws.
Als ik naar Molenbeek ga, voel ik me thuis.
Winkeltjes daar. - Gezellig.
Afrikaanse buurt daar, Marokkaanse buurt daar.
Heel dichtbij hier in Kapellen is er een asielzoekerscentrum,
maar ikzelf heb daar niet echt veel last van.
Daarnaast is in Kapellen alles vrij goed geregeld.
Het is een heel rustig en vriendelijk dorp.
Turnhout is gewoon nog zo wit.
Ik vind dat spijtig,
want zo kom je niet in aanraking met andere culturen en zo.
Ik wou een foto nemen van een gebouw.
Er staat een gast aan de overkant.
Waarschijnlijk dacht die dat ik een foto van hem aan het nemen was.
En voor ik het wist, was die overgestoken,
heeft hij me een highkick tegen mijn kaak gegeven.
De camera viel bijna. Die kon ik nog net pakken.
Toen is hij weggegaan en hij riep nog dingen als:
Ga terug naar je land. Ik weet het niet meer.
Het was zoiets.
Toen was ik echt gechoqueerd. - Even gewoon...
Echt gewoon...
Ja... Blijf weg van ons land en...
Allee zo, die opmerkingen die...
Ja, ja.
Die alle dagen of vaak worden gezegd.
Ja, maar hoelang is dat al bezig?
Ik vind dat zelfs grappig. Ik weet niet meer hoe ik erop moet reageren.
Moet je het negeren of erop ingaan?
Soms, weet je... We zijn moe.
We zijn moe, denk ik.
Ja, oké, je hebt gezegd wat je wou zeggen.
Ben je blij? Oké.
Het raakt ons niet meer. Het ene oor erin, het andere eruit.
Maar ja, als mensen van hogere functies dat beginnen te doen...
Ja, dan... Dan is dat wel... Dat is anders, snap je?
Ik ben het gewoon geworden.
Het is een bepaalde groep mensen die dat iedere keer zegt.
Ee beetje kansarme, allee die arme...
Niet allemaal, natuurlijk. Zeker niet.
Mensen die zelf vroeger problemen hebben gehad,
die zelf van een leefloon leven
en die denken dat we hun werk en hun geld afpakken.
Die zelf geen werk kunnen vinden en die denken dat wij hun werk pakken,
terwijl ze zichzelf eens in vraag moeten stellen
waarom ze niet aangenomen worden, in plaats van ons de schuld te geven.
Wat mij meer stoort, is dat wij heel racistische ideeën gaan verspreiden,
alsof dat normaal is.
Alsof dat normaal is, ja.
Zij komen hier in ons land.
Oké, wat is ons land? Dat is al een grote vraag.
Ik durf te wedden dat het grootste deel van de bevolking in België
niet eens honderd percent Belg is. Ik ook niet.
Ik ben Italiaan.
En ik ben liever met allochtonen, Italianen samen. Snap je me?
Ik ga dat niet specifiek op één Belg zetten.
Dat is iets vies, op iemand iets plakken. Ik ga niet oordelen.
Maar als je racist bent en je haat...
Zonder de Italianen waren er geen mijnen.
Dat is toch een mooi verhaal. - Dat is die mannen hun land.
Ik begrijp dat. Allee, dat is een groot woord.
Zoals Fabio zegt: Laat die doen.
Die mag racistisch zijn. Die mag dat.
Die mag dat. Voor mij maakt dat niet uit.
Maar waarom is dat een racist? Waarom?
Wat is de reden?
Zonder Turken had je geen kebabs. - Heeft iemand je iets aangedaan?
Die van een andere nationaliteit was?
Dat moet toch een reden hebben.
Als dat geen reden heeft, is dat wel erg.
Dan heeft die persoon wel een ziekte of zo.
In Brussel merk ik dat iets harder dan in Antwerpen,
maar in Antwerpen is dat probleem er ook.
Mannen die fluiten naar de meisjes of zo.
Hier gebeurt dat vaker. En daar word ik echt agressief van.
Twee Turken of Marokkanen... Sorry, ik ken echt het verschil niet.
Van die gasten, die zaten naar ons te kijken en steeds dingen te roepen.
Uiteindelijk raakte er één mijn been aan.
Ja. Toen was het van: dat moet ik echt niet weten.
Ik heb een stamp gegeven.
Ik heb al meegemaakt dat ze foto's staan te nemen. Ik had zoiets van:
hé, ça va een beetje? En dat ze ons achtervolgen en doen...
Ik zou het heel tof vinden als ze me niet meer lastigvielen op straat.
De laatste tijd begin ik zelfs terug te roepen als ze dat doen,
omdat ik dat niet respectvol vind.
Tegen iedereen die dat doet, zouden ze moeten zeggen: Ça va?
Een keer oppakken, ik weet het niet.
Zoals een grote schoonmaak, zeg maar.
De slechten weg, zodat we niet bang moeten zijn van die mensen.
Er zijn wel goede mensen bij, maar je weet niet meer wie de goeien zijn.
Als mannen al gewoon collectief zouden kunnen erkennen
dat er heel veel mannen zijn die vrouwen zonder respect behandelen,
dan zou ik al veel minder kwaad zijn.
Overal heb je rotte appels, begrijp je?
Niet elke boom heeft mooie appels. Elke boom heeft rotte appels. Overal.
Oké, dat begrijp ik. Maar...
Ik ga niet zeggen dat alle mensen die hier aankomen
perfecte, goede wezens zijn
die allemaal gestudeerd hebben. Dat zijn ook gewoon mensen
die goede en slechte dingen hebben.
Het is... - Het zijn gewoon mensen.
Ja, die zijn echt gewoon zoals wij.
Je woont wel hoog en dan denk je dat je alles aankunt.
Maar op hetzelfde moment slapen jouw buren nog buiten.
Midden in de nacht, als het dondert, moeten ze rennen. Dat is erg spijtig.
Wat moeten we dan met hen doen?
Maar op een bepaalde manier moeten we wel dat humane behouden.
Ze zijn er en we moeten dan zien dat ze niet in het park slapen
en moeten rennen bij donder.
Ik ben niet echt tegen multiculturaliteit,
maar het is ook niet dat ik daar... Ik denk daar niet veel bij na.
Ik zie gewoon elke persoon...
Welke cultuur of welk geloof die persoon ook heeft,
ik zie die gewoon als een persoon.
Een beetje multiculturaliteit is goed, maar ik vind dat het nu te veel wordt.
We verliezen onze eigenheid.
Om nu te zeggen dat we onze vlag gaan verdedigen
en zo... Belg zijn,
ik vind niet dat dat nog bestaat. Dat is allemaal zo gemixt.
Ik vind dat dus ook moeilijk tegenover mensen die hierheen komen.
Ja, je moet echt Belg worden. Maar wat is dat?
We zijn sowieso al gemixt. Je kunt dat niet opleggen.
Blanke personen zien ze eerder als een individu
dan zwarte mensen.
Als één zwarte persoon iets verkeerds doet,
zijn het alle zwarte mensen.
Doet één blanke persoon iets verkeerds, dan is het die persoon.
Je hoort zo vaak op het nieuws
dat er wordt gepraat over een problematiek of over een probleem
of over een crisis,
terwijl ik denk dat het een volledig nieuwe generatie is
die we cadeau krijgen,
met superveel zin om dingen te doen.
Door meer naar elkaar te luisteren en elkaar meer te helpen,
zal er een grote verandering komen.
Er moet in de verschillende klassen van onze maatschappij
meer diversiteit zijn.
Bij de CEO's, in de raden van bestuur, in de directiecomités,
in het onderwijs, de leerkrachten enzovoort.
Het zijn niet alleen de media die het slachtoffer of de dader zijn
van het niet exposen van diversiteit.
We merken het in meerdere klassen van onze maatschappij.
Dat is makkelijk, iets op de grond gooien.
Dat is echt de waarheid. Dat gaat echt heel snel.
Iedereen denkt: wat verandert dat als ik alleen vegetariër word?
Wat verandert dat als ik alleen stop met dingen te kopen bij Primark?
Ik heb soms het gevoel dat alles op ons wordt gelegd.
Jullie zijn de nieuwe generatie en jullie moeten het oplossen.
