WOW! Ik Kreeg Hulp Uit Onverwachte Hoek
Ik werk op een kinderdagverblijf en op een dag was ik buiten met een van de groepen.
Een van de kinderen ik zal hem Greg noemen zal duidelijk in het autistisch spectrum al waren de ouders daar uiterst terughoudend over.
De meeste kinderen reageerde heel goed op Greg en speelde met hem alsof er niets aan de hand was.
Tot er op een dag een nieuw meisje bij de groep kwam die de hele sfeer in de groep verziekte.
Voor iemand van haar leeftijd was heel gemeen en was iemand als Greg was een makkelijke prooi.
Elke dag leek ze maar een doel te hebben en dat was een Greg te pesten.
Ze halen alles uit de kast om hem uit de tent te lokken.
Gekke gezichten maken, uitlachen, duwen, haar trekken.
Als begeleidster had ik mijn handen vol om haar van zijn beurt te houden maar zodra ze zag dat ik druk was met een ander. We gingen achter hem aan.
Ik zag wat het pesten met Greg deed. Hij probeerde zich af te sluiten maar elke keer zicht ze hem op.
Greg droegen* steeds meer terug en werd een gevaar voor zichzelf.
Van alle kinderen kreeg Greg de meeste aandacht van mij.
Ik vond het zo sneu voor hem en ontwikkel een enorme aversie tegenover het meisje.
En dan waren er ook nog twee jongens die er een gewoonte van maakt om elkaar met een driewielers omver te rijden.
Kortom ik heb mijn handen vol aan deze groep.
Zowel op het schoolplein als in de klas.
En elke keer als ik Greg even uit het oog verloren om dood dat kleine monster op om af en maakt en met leven zuur.
Bij het zoveelste incident stond ik op het punt om er iets aan te doen en toen vanuit het niets rende een klasgenootje van Greg met gebalde vuisten paar af om Greg in bescherming te nemen.
Als een bulldozer bots zei tegen haar aan en viel ze op de grond.
'Durf je wel tegen hem! ', schreeuwde tegen het meisje.
'Laat hem met rust'.
Van een afstandje keek ik met open mond toe.
Wat was dit. Als lerares had ik natuurlijk moeten ingrijpen.
Maar ik vond de actie van deze kleine kinderrechter zo geweldig dat ik net deed of ik het niet had gezien.
En toen dat kringetje huilend op me afkwam zij ongemeend 'ah wat vervelend voor je, ga daar maar even bij dat tafeltje zitten'
Na de pauze nam ik het stoere vriendje van Greg apart en gaf hem een sticker voor wat hij had gedaan.
Ik weet niet of dit een slechte begeleidster maakt, maar ik denk dat iedereen wat van deze situatie heeft geleerd en dat je dit soort corrigerend gedrag op een positieve manier moet belonen.