Why you should learn Modern Greek (or, other "less useful" lanuages)

[gregf]

I just came across this short text, a modern Socratic dialog about the benefits of learning Modern Greek, but I think this may be of interest to many who learn “less useful” languages.

First in Greek and then in English.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ: Ο Σωκράτης και ο Αλλόχθων, καθισμένοι αναπαυτικά στα ανάκλιντρά τους, τρώγοντας κεφτεδάκια και υπό τους απαλούς ήχους ενός παραπονιάρικου ρεμπέτικου σκοπού, συζητούν περί γλωσσών. Ο Σωκράτης προσπαθεί να πείσει το φίλο του να μάθει Ελληνικά.

ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Δεν μπορώ να καταλάβω, βρε Σωκράτη, αυτή την επιμονή σου να μάθω ντε και καλά Ελληνικά. Νομίζεις ότι έχω καιρό για Ελληνικά με τόσες ασχολίες;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Καλό κι αυτό! Έχεις καιρό να βλέπεις τέσσερις ώρες την ημέρα τηλεόραση και δεν μπορείς ν’ αφιερώσεις δυο-τρεις ώρες τη βδομάδα για να μάθεις Ελληνικά.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Άντε και τις αφιέρωσα! Πες μου όμως: τι να τα κάνω τα Ελληνικά; Τι να κάνω μια γλώσσα που τη μιλάνε μόνο δέκα εκατομμύρια άνθρωποι;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ωραία! Τότε να μάθεις Κινέζικα, που τα μιλάει ένα δισεκατομμύριο κόσμος.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Θα αστειεύεσαι, βέβαια.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Άρα το κριτήριο δεν είναι πληθυσμιακό.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Έχεις δίκιο. Σίγουρα όχι. Μόνο, πώς να σου πώ, και στην ιδέα ακόμη να μάθω Ελληνικά με πιάνει πανικός.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Γιατί; Εσύ είσαι γενναίο παιδί!
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Άσε την πλάκα, Σωκράτη. Ξέρεις τι εννοώ. Έχετε, βρε παιδί μου, πολύ δύσκολη γλώσσα. Τα Ελληνικά δεν είναι γλώσσα, είναι γλωσσοδέτης. Έχετε συζυγίες, κλίσεις, ποιον ενεργείας, δεν έχετε απαρέμφατο, βάζετε παντού καταλήξεις, σχηματίζετε μεγάλες σύνθετες λέξεις, έχετε πτώσεις.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αν σε παρηγορεί αυτό, δεν έχουμε πια δοτική.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Και δε μου τό ‘λεγες τόσην ώρα, να τρέξω στο πρώτο φροντιστήριο;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Σοβαρά τώρα, δεν έχεις συναντήσει δυσκολίες σε καμία από τις γλώσσες που έχεις μάθει; Έμαθες εύκολα τα phrasal verbs στα Αγγλικά και το accord du participe στα Γαλλικά, για παράδειγμα;
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Όχι, είναι αλήθεια ότι με παίδεψαν πολύ κι ακόμη κάνω λάθη.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Βλέπεις λοιπόν ότι δεν μιλάμε για βαθμό δυσκολίας αλλά για είδος δυσκολίας. Κι απ’ αυτήν την άποψη, όλες οι γλώσσες είναι δύσκολες.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Σύμφωνοι, αλλά επιπλέον τα Ελληνικά, πώς να το πω, δεν είναι καν χρήσιμη γλώσσα. Σε ποιο μέρος του κόσμου θα πας σήμερα και θα μιλήσεις Ελληνικά;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αν αυτό είναι το κριτήριό σου, τότε δεν μιλάς στην ουσία για χρησιμότητα αλλά για χρηστικότητα, για χρησιμοθηρία. Γιατί εγώ θεωρώ χρήσιμο κάτι που εξυψώνει το πνεύμα μου, κάτι που με κάνει καλύτερο. Απ’ αυτήν την άποψη, η εκμάθηση μιας γλώσσας δεν προορίζεται μόνο να καλύψει κάποιες εφήμερες επικοινωνιακές ανάγκες αλλά είναι και άσκηση πνεύματος, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια γλώσσα όπως η Ελληνική, της οποίας τα πρώτα λογοτεχνικά μνημεία ανάγονται στα ομηρικά έπη. Ακόμη και αυτό που αποκαλούμε καμιά φορά Νεοελληνική, είναι στην ουσία μια διαδικασία που ξεκίνησε πριν από είκοσι αιώνες. Η Ελληνική είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα γλωσσών με αδιάσπαστη συνέχεια χιλιετιών και με γραπτά μνημεία που αποτελούν ακόμη και σήμερα αντικείμενο θαυμασμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και σήμερα, ένας Έλληνας που διαβάζει τα ομηρικά έπη, τις τραγωδίες του Σοφοκλή και του Αισχύλου, τα ποιήματα της Σαπφούς, τους μύθους του Αισώπου, τα κείμενα της Αγίας Γραφής, μπορεί να μην καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά αναγνωρίζει σε αυτά λέξεις και φράσεις ολόκληρες που χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα στο ζωντανό του λόγο, ύστερα από τόσους και τόσους αιώνες!
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Είναι πραγματικά εκπληκτικό, Σωκράτη. Όμως, όλες οι γλώσσες κρύβουν πίσω τους έναν πολιτισμό. Δεν έχει το μονοπώλιο η Ελληνική.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Δεν είπα το αντίθετο. Με αυτό που λες, όμως, συμφωνείς κατ’ουσίαν ότι δεν υπάρχουν χρήσιμες και άχρηστες γλώσσες, εφόσον όλες είναι φορείς πολιτισμού. Άρα καμία γλώσσα δεν μπορεί να κρίνεται αυθαίρετα υποδεέστερη και λιγότερο άξια εκμάθησης από κάποιες άλλες.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Εντάξει, με έπεισες ότι όλες οι γλώσσες έχουν την ίδια αξία και ότι καμία δεν είναι κατώτερη από κάποια άλλη. Δεν πρόκειται όμως να με πείσεις γιατί θα πρέπει να μάθω Ελληνικά κι όχι κάποια άλλη μειονοτική γλώσσα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Κατ’αρχάς, γιατί στοιχεία Ελληνικών χρησιμοποιείς καθημερινά, όταν μιλάς τη δική σου γλώσσα.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Μιλάω Ελληνικά και δεν το ήξερα; Κι εγώ που νόμιζα ότι τα Ελληνικά χρησιμεύουν μόνο στη δημιουργία επιστημονικής ορολογίας!
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ώστε λέξεις όπως εκκλησία, θέατρο, μουσική, τύπος, πρόβλημα, φαινόμενο, φωτογραφία, και τόσες άλλες είναι λέξεις της επιστημονικής ορολογίας! Τρέχα να το πεις και στο μπακάλη της γωνίας, γιατί δεν το ξέρει ο κακομοίρης και τις έχει ψωμοτύρι!
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Πάλι άρχισες τ’αστεία σου. Εν πάση περιπτώσει, αυτές οι λέξεις είναι λίγες.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Περισσότερες απ’όσες νομίζεις. Και, άλλωστε, πόσες λέξεις δεν φτιάχνονται καθημερινά σε όλες τις γλώσσες με τα προθέματα αντι-, παρα-, αν-, θαλασσο-, ζωο-, βιο-, ων ουκ έστιν αριθμός;
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Πολλές, πράγματι. Αλλά αυτές τις λέξεις τις μαθαίνω στο πλαίσιο της δικής μου γλώσσας. Γιατί να περάσω από τα Ελληνικά;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Γιατί Αρχή επιστήμης ονομάτων επίσκεψις.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Πα να πει;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Πα να πει, αν δεν εντρυφήσεις στην προέλευση κάθε λέξης, ποτέ δεν θα γίνεις πραγματικός γνώστης της γλώσσας σου. Η γνώση αυτή θα σε κάνει να καταλάβεις καλύτερα τον ίδιο τον κόσμο που σε περιβάλλει. Η γλώσσα μου είναι ο κόσμος μου, που είπε και ο Βιντχενστάιν.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Όπως και νά 'χει, για μένα η γλώσσα είναι κυρίως επικοινωνιακό μέσον και όχι αντικείμενο μελέτης.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Μια και μίλησες για επικοινωνιακό μέσον: θυμάσαι πόσες φορές έχεις έρθει στην Ελλάδα, να απολαύσεις τον ήλιο και τη θάλασσά της, και προσπάθησες να επικοινωνήσεις με τους απλούς ανθρώπους; Πόσες φορές τα κατάφερες;
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Επικοινωνία το λες εσύ αυτό; Σαν τους χιμπατζήδες συνεννοούμασταν.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ακριβώς. Πώς θες να καταλάβεις το λαό μας, τις ιδιαιτερότητές του, τις αρετές αλλά και τα ελαττώματά του, εάν δεν μιλήσεις με τους απλούς ανθρώπους που ζουν σ’αυτόν τον τόπο, αν δεν διαβάσεις τη λογοτεχνία του, αν δεν ακούσεις τους στίχους των τραγουδιών του, αν δεν συμμεριστείς τις χαρές και τις λύπες του; Μου λες πολύ συχνά πως εμείς οι Έλληνες είμαστε περίεργοι, είμαστε έτσι, είμαστε αλλιώς.
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Είναι αλήθεια ότι κι εγώ πάντα ήθελα να σας γνωρίσω από πρώτο χέρι και να μην ακούω ό,τι μου λέει ο ένας κι ο άλλος.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λοιπόν;
ΑΛΛΟΧΘΩΝ: Πότε αρχίζουν οι εγγραφές;

(Όπως πάντα, στο τέλος νικάει ο Σωκράτης).

Στυλιανός Χόρτης (Stylianos Chortis)

[gregf]

CONTEMPORARY SOCRATIC DIALOGUE

BACKGROUND: Socrates and Mr Foreigner are lying back on their couches eating ‘keftedakia’ (meatballs) and, accompanied by the soft, plaintive sound of a rembetika song, are discussing languages. Socrates is attempting to persuade his friend to learn Greek.

Mr FOREIGNER: I can’t understand, Socrates, why you’re insisting so much that I should learn Greek. Do you think I’ve time to learn Greek on top of all my other business?
SOCRATES: That’s a good one! You’ve got time to watch four hours’ TV a day and can’t even spend two or three hours a week learning Greek.
Mr FOREIGNER: Even if I did, what would I do with Greek? What’s the use of learning a language which is spoken by only ten million people?
SOCRATES: Fine! In that case learn Chinese which is spoken by a billion.
Mr FOREIGNER: You’re kidding, I presume.
SOCRATES: In that case you’ll admit that the number of people who speak a language is not a valid criterion.
Mr FOREIGNER: You’re right, of course it isn’t. But, how shall I put it, the very idea of learning Greek makes me panic.
SOCRATES: Why? You’re a brave enough lad otherwise!
Mr FOREIGNER: Stop teasing me Socrates. You know what I mean. Your language is a very difficult one. Greek isn’t a language, it’s a tongue-twister. You’ve got conjugations, declensions, aspect, you’ve got no infinitive, you put endings everywhere, you make long compound words and you’ve got cases.
SOCRATES: If it’s any consolation, we don’t have a dative.
Mr FOREIGNER: Why didn’t you tell me earlier? I’d have enrolled at the first language school I could find.
SOCRATES: To be serious, haven’t you had any trouble learning any of the other languages you know? Are you telling me you had no trouble learning phrasal verbs in English and the accord du participe in French, for example?
Mr FOREIGNER: No, I admit they caused me a lot of trouble, and I still make mistakes.
SOCRATES: So you see we are not talking about the degree of difficulty but the type of difficulty. And from that point of view all languages are difficult.
Mr FOREIGNER: Agreed. But Greek isn’t even, how shall I put it, a umm … useful language. Where can you go in the world today and speak Greek?
SOCRATES: If that’s your criterion, you’re not talking about usefulness in a broad sense, but narrow, practical utility. I for my part consider useful something which is uplifting, something which makes me a better person. Seen from this angle, the purpose of learning a language is not merely to meet some ephemeral communications requirements, it’s an intellectual exercise. This is especially true of a language like Greek, whose literature goes back to the Homeric epics. Even what we sometimes call modern Greek is essentially the result of a process which began over 2000 years ago. Greek is one of the few examples of a language with an unbroken tradition going back thousands of years and with a literature which is still admired today. Even today a Greek reading the Homeric epics, the tragedies of Sophocles and Aeschylus, the poems of Sappho, Aesop’s fables or the New Testament may not understand everything he reads, but will recognise words and whole phrases which are still in current use today after so many centuries!
Mr FOREIGNER: That’s wonderful Socrates. However, all languages are vehicles of culture. That’s not the monopoly of Greek.
SOCRATES: I didn’t say it was. What you are saying actually supports my argument that there are no useful and useless languages, since all are vehicles of culture. This means that no language can be arbitrarily judged to be inferior and less worth learning than any other.
Mr FOREIGNER: OK, you’ve convinced me that all languages are equally valuable and that no language is inferior to any other. However, you won’t be able to persuade me to learn Greek rather than any other ‘minority’ language.
SOCRATES: To begin with, you use Greek every day when you speak your own language.
Mr FOREIGNER: Do you mean I speak Greek without knowing it? I thought that Greek was used only to coin scientific terminology!
SOCRATES: In that case words such as ecclesiastical, theatre, music, typography, problem, phenomenon, photography and many other words are scientific terminology! Go and tell that to the man on the Clapham Omnibus because he uses them every day, poor man, without knowing!
Mr FOREIGNER: You’re joking again. In any case there aren’t many such words.
SOCRATES: More than you’d imagine. And anyway, innumerable words are created every day in all languages with the prefixes ante-, para-, an-, thalasso-, zoo, bio- etc.
Mr FOREIGNER: That’s true. But I learn these words as part of my own language. Why should I do so through Greek?
SOCRATES: Because ‘the beginning of knowledge is the investigation of words’, as some ancient philosopher said.
Mr FOREIGNER: Which means?
SOCRATES: Which means unless you are familiar with the origin of each word you’ll never really know your own language. By virtue of this knowledge you will reach a better understanding of the world about you. Wasn’t it young Wittgenstein who said ‘The limits of my language are the limits of my reality’?
Mr FOREIGNER: In any case, for me language is mainly a means of communication and not an object of study.
SOCRATES: Since you’re talking about vehicles of communication: think how many times you’ve visited Greece, enjoyed the sea and the sun and tried to communicate with ordinary people. How often do you succeed?
Mr FOREIGNER: You call that communication? We ‘communicated’ like chimpanzees.
SOCRATES: Exactly. How can you understand the Greek people, their peculiarities, their strong and weak points, unless you can speak with ordinary people living here, unless you read their literature, unless you listen to their songs, unless you share their joys and sorrows? You often say that we Greeks are peculiar, we’re like this, we’re like that.
Mr FOREIGNER: It’s true that I’ve always wanted to get to know you at first hand and not to rely on what other people tell me.
SOCRATES: Well?
Mr FOREIGNER: When can I enrol?

(As usual Socrates carries the day).

Stylianos Chortis

[talarmedmig]

Well put, Mr Socrates!

The Wittgenstein statement quoted by Mr Socrates in the origingal German has a slightly different meaning when taken literally:

“Die Grenzen meiner Sprache bedeuten die Grenzen meiner Welt,” - “The limits of my language mean the limits of my world.”

There is another Wittgenstein quote that surely every language learner can identify with:

“My difficulty is only an — enormous — difficulty of expression.”

I think Wittgenstein would have enjoyed LingQ