Demosthenes Olynthiacs 1.1., Rouse

ἀντὶ πολλῶν ἄν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,χρημάτων

ὑμᾶς ἑλέσθαι νομίζω, εἰ φανερὸν γένοιτο

τὸ μέλλον συνοίσειν τῇ πόλει περὶ ὧν νυνὶ

σκοπεῖτε. ὅτε τοίνυν τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει,

προσήκει προθύμως ἐθέλειν ἀκούειν τῶν

βουλομένων συμβουλεύειν: οὐ γὰρ μόνον εἴ τι

χρήσιμον ἐσκεμμένος ἥκει τις, τοῦτ᾽ ἂν ἀκούσαντες

λάβοιτε, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑμετέρας τύχης ὑπολαμβάνω

πολλὰ τῶν δεόντων ἐκ τοῦ παραχρῆμ᾽ ἐνίοις ἂν

ἐπελθεῖν εἰπεῖν, ὥστ᾽ ὁ μὲν οὖν παρὼν καιρός,

ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,μόνον οὐχὶ λέγει φωνὴν

ἀφιεὶς ὅτι τῶν πραγμάτων ὑμῖν ἐκείνων αὐτοῖς

ἀντιληπτέον ἐστίν, εἴπερ ὑπὲρ σωτηρίας αὐτῶν

φροντίζετε: ἡμεῖς δ᾽ οὐκ οἶδ᾽ ὅντινά μοι δοκοῦμεν

ἔχειν τρόπον πρὸς αὐτά. ἔστι δὴ τά γ᾽ ἐμοὶ

δοκοῦντα, ψηφίσασθαι μὲν ἤδη τὴν βοήθειαν,

καὶ παρασκευάσασθαι τὴν ταχίστην ὅπως

ἐνθένδε βοηθήσετε （καὶ μὴ πάθητε ταὐτὸν

ὅπερ καὶ πρότερον）, πρεσβείαν δὲ πέμπειν,

ἥτις ταῦτ᾽ ἐρεῖ καὶ παρέσται τοῖς πράγμασιν:

[3] ὡς ἔστι μάλιστα τοῦτο δέος, μὴ πανοῦργος

ὢν καὶ δεινὸς ἅνθρωπος πράγμασι χρῆσθαι,

τὰ μὲν εἴκων, ἡνίκ᾽ ἂν τύχῃ, τὰ δ᾽ ἀπειλῶν

（ἀξιόπιστος δ᾽ ἂν εἰκότως φαίνοιτο）,

τὰ δ᾽ἡμᾶς διαβάλλων καὶ τὴν ἀπουσίαν

τὴν ἡμετέραν, τρέψηται καὶ παρασπάσηταί

τι τῶν ὅλων πραγμάτων.