×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Ντοστογιέφσκι, Φ - Αδελφοί Καραμάζοφ, 1. II. Ξεφορτώθηκε τον πρώτο του γιο

1. II. Ξεφορτώθηκε τον πρώτο του γιο

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ φυσικά μπορεί να το φανταστεί τι πατέρας μπορούσε να 'ναι ένας τέτοιος άνθρωπος και τι ανατροφή θα 'δίνε στο παιδί του. Σαν πατέρας φέρθηκε ακριβώς όπως θα το περίμενε κανείς πως θα φερόταν. Παράτησε δηλαδή εντελώς το γιό του, που είχε κάνει με την Αδελαΐδα Ιβάνοβνα. Κι αυτό όχι γιατί τον μισούσε ή γιατί τον είχαν προσβάλει σαν σύζυγο, μα μόνο και μόνο γιατί τον είχε ξεχάσει εντελώς. Τον καιρό που κλαιγόταν και παραπονιότανε σ' όλους και είχε μετατρέψει το σπίτι του σε καταγώγιο διαφθοράς, τον τρίχρονο Μίτια τον φρόντιζε ο πιστός υπηρέτης του σπιτιού, ο Γρηγόρης. Αν δεν ήταν κι αυτός, ίσως να μη βρισκόταν κανένας ούτε το πουκαμισάκι του παιδιού ν' αλλάξει. Σαν να μην έφτανε αυτό, κείνο τον πρώτο καιρό ούτε κι απ' την οικογένεια της μητέρας του δεν ενδιαφέρθηκε κανείς για το παιδί. Ο παππούς του, δηλαδή ο κύριος Μιούσοβ, ο πατέρας της Αδελαΐδας Ιβάνοβνας, δε ζούσε πια. Η χήρα γυναίκα του, η γιαγιά του Μίτια, πήγε στη Μόσχα και κει αρρώστησε βαριά. Όσο για τις αδερφές, αυτές παντρεύτηκαν, έτσι που σχεδόν ένα χρόνο έμεινε ο Μίτια στην ίζμπα του υπηρέτη Γρηγόρη, στην αυλή. Να λέμε την αλήθεια, κι αν ακόμα τον θυμόταν ο μπαμπάκας του, — δεν μπορούσε φυσικά να μην ξέρει στ' αλήθεια πως υπάρχει — πάλι θα τον έστελνε στην ίζμπα γιατί όσο και να 'ναι το παιδί θα τον εμπόδιζε στα όργιά του. Μα συνέβη να γυρίσει απ' το Παρίσι ο ξάδερφος της Αδελαΐδας Ιβάνοβνας, ο Πιότρ Αλεξάντροβιτς Μιούσοβ, που έζησε ύστερα πολλά χρόνια συνέχεια στο εξωτερικό και που τότε ήταν ακόμα πολύ νέος, μα ένας άνθρωπος εξαιρετικός μέσα στους Μιούσοβ, μορφωμένος, πρωτευουσιάνος, Ευρωπαίος σ' όλη του τη ζωή και στα τελευταία του χρόνια λιμπεραλίστας του 1840-1850. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του γνωρίστηκε με πολλούς φιλελευθερότατους ανθρώπους και στη Ρωσία και στο εξωτερικό, ήξερε προσωπικά τον Προυντόν και τον Μπακούνιν και του άρεσε πολύ να θυμάται και να διηγείται, περί το τέλος πια των περιπλανήσεών του, για τις τρεις μέρες της παρισινής επανάστασης του Φλεβάρη του' 48, κάνοντας μερικούς υπαινιγμούς πως ίσως να πολέμησε κι αυτός στα οδοφράγματα. Αυτό ήταν μια απ' τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις των νεανικών του χρόνων. Είχε μια περιουσία που του 'δινε τη δυνατότητα να ζει εντελώς ανεξάρτητα, χίλιες ψυχές, όπως υπολόγιζαν τότε το βιός. Το θαυμάσιο χτήμα του βρισκόταν λίγο πάρα έξω απ' τη μικρή μας πολιτεία και συνόρευε με τη γη του περίφημου μοναστηριού μας. Ο Πιότρ Αλεξάντροβιτς όταν ήταν ακόμα πολύ νέος, μόλις πήρε την κληρονομιά, άρχισε αμέσως μιαν ατέλειωτη δίκη με το μοναστήρι για κάποια δικαιώματα αλιείας στο ποτάμι ή υλοτομίας στο δάσος, δεν ξέρω θετικά για ποιό απ' τα δυό. Μα το ν' αρχίσει τη δίκη με τους «κληρικόφρονες», το θεωρούσε καθήκον του σαν πολίτης και μορφωμένος άνθρωπος. Όταν άκουσε όλα όσα γίνανε με την Αδελαΐδα Ιβάνοβνα, που φυσικά τη θυμόταν και μάλιστα κάποτε την είχε προσέξει, κι όταν έμαθε πως υπήρχε κι ο Μίτια, ανακατεύτηκε σ' αυτή την υπόθεση, παρ' όλο το μίσος και την περιφρόνηση που 'νιώθε για τον Φιόντορ Παύλοβιτς. Τότε ήταν που γνωρίστηκε για πρώτη φορά με τον Φιόντορ Παύλοβιτς. Του ανακοίνωσε ορθά-κοφτά πως θα 'θελε ν' αναλάβει την ανατροφή του παιδιού. Διηγόταν ύστερα πολλές φορές, και το 'λεγε σαν κάτι χαρακτηριστικό, πως όταν έκανε λόγο στον Φιόντορ Παύλοβιτς για τον Μίτια, εκείνος είχε ένα ύφος σάμπως να μην καταλάβαινε για ποιο παιδί πρόκειται, λες κι απόρησε μάλιστα που 'χε κάπου κει στο σπίτι ένα μικρό γιο. Αν και η διήγηση του Πιότρ Αλεξάντροβιτς μπορεί να 'ταν κάπως υπερβολική, είχε όμως σίγουρα και μια δόση αλήθειας. Και, πραγματικά, ο Φιόντορ Παύλοβιτς αγαπούσε σ' όλη του τη ζωή να παρασταίνει, να παίζει ξαφνικά μπροστά σας έναν απρόσμενο ρόλο και, το κυριότερο, χωρίς κανένα λόγο μερικές φορές, ακόμα και ζημιώνοντας τον εαυτό του, όπως και σε τούτη λόγου χάρη την περίπτωση. Αυτό, εδώ που τα λέμε, το κάνουν καλοί άνθρωποι, άνθρωποι μάλιστα πολύ έξυπνοι κι όχι μονάχα ο Φιόντορ Παύλοβιτς. Ο Πιότρ Αλεξάντροβιτς καταπιάστηκε στα ζεστά με τούτη την υπόθεση και διορίστηκε κηδεμόνας του παιδιού (μαζί με τον Φιόντορ Παύλοβιτς) γιατί, όσο και να 'ναι, του 'χε μείνει κληρονομιά το μικρό χτήμα και το σπίτι της μητέρας. Πήρε τον Μίτια στο σπίτι του μα, επειδή δεν είχε δίκιά του οικογένεια κι επειδή μόλις κανόνισε τις εισπράξεις απ' τα χτήματά του, βιάστηκε να ξαναφύγει για πολύν καιρό στο Παρίσι, εμπιστεύτηκε το παιδί σε μιαν απ' τις μακρινές θείες του, σε μια μοσχοβίτισσα αρχόντισσα. Όταν πια έζησε πολλά χρόνια στο Παρίσι, ξέχασε κι αυτός το παιδί, ειδικά μάλιστα όταν συνέβη κείνη η επανάσταση του Φλεβάρη που τόσο μεγάλη εντύπωση του έκανε, ώστε δεν μπορούσε να την ξεχάσει σ ' όλη του τη ζωή. Η μοσχοβίτισσα αρχόντισσα πέθανε κι ο Μίτια βρέθηκε στο σπίτι μιας απ' τις παντρεμένες κόρες της. Νομίζω πως αργότερα άλλαξε φωλιά για τέταρτη φορά. Δεν πρόκειται τώρα να επεκταθώ πολύ σ' αυτό το ζήτημα μια και θα 'χω πολλά ακόμα νά διηγηθώ γι' αυτόν τον πρωτότοκο γιο του Φιόντορ Παύλοβιτς. Προς το παρόν περιορίζομαι στις πιο απαραίτητες πληροφορίες, που χωρίς αυτές δεν μπορώ ούτε το μυθιστόρημα ν' αρχίσω.

Τούτος ο Ντιμήτρι Φιοντόροβιτς ήταν ο μοναδικός γιος του Φιόντορ Παύλοβιτς που ζούσε έχοντας την πεποίθηση πως, όπως και να 'ναι, έχει μια κάποια περιουσία και πως, όταν θα γίνει ενήλικος, θα 'ναι πια ανεξάρτητος οικονομικά. Τα εφηβικά και τα νεανικά του χρόνια κυλήσανε άταχτα: δεν τέλειωσε το γυμνάσιο, μπήκε κατόπιν σε μια στρατιωτική σχολή, ύστερα βρέθηκε στον Καύκασο, υπηρέτησε, μονομάχησε, υποβιβάστηκε, πάλι υπηρέτησε, γλέντησε πολύ και ξόδεψε σχετικά μεγάλα ποσά. Άρχισε να παίρνει λεφτά απ' τον Φιόντορ Παύλοβιτς μονάχα όταν ενηλικιώθηκε. Προηγούμενα έκανε χρέη. Τον Φιόντορ Παύλοβιτς, τον πατέρα του, τον γνώρισε και τον είδε για πρώτη φορά όταν πια ήταν ενήλικος, τότε που ήρθε ξεπίτηδες στα μέρη μας για να εξηγηθεί μαζί του σχετικά με την περιουσία του. Καθώς φαίνεται, από τότε κιόλας, δεν του άρεσε ο πατέρας του. Έμεινε για λίγο μαζί του κι έφυγε γρήγορα γρήγορα, τόσο, που μόλις πρόφτασε να πάρει απ' αυτόν κάποιο ποσό και να κανονίσει με κάποιον τρόπο τις μελλούμενες εισπράξεις απ' το χτήμα. Ούτε και τότε — κι αυτό είναι αξιοσημείωτο γεγονός — δεν κατάφερε τον Φιόντορ Παύλοβιτς να του πει τα έσοδα και την αξία του χτήματος. Ο Φιόντορ Παύλοβιτς παρατήρησε τότε με την πρώτη ματιά — κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει ο αναγνώστης — πως ο Μίτια έχει λαθεμένη αντίληψη και υπερβάλλει το μέγεθος της περιουσίας του. Ο Φιόντορ Παύλοβιτς έμεινε πολύ ευχαριστημένος απ' αυτό, γιατί είχε κάνει κιόλας τους υπολογισμούς του. Πάντως έβγαλε το συμπέρασμα πως ο νεαρός ήταν ελαφρόμυαλος, με πάθη και παραξενιές, ατίθασος, γλεντζές, και πως θα μπορούσε να τον καθησυχάσει, για λίγον καιρό φυσικά, δίνοντάς του πότε πότε κάτι μικροποσά. Αυτό άρχισε να το εκμεταλλεύεται ο Φιόντορ Παύλοβιτς, δηλαδή να ξεμπερδεύει δίνοντάς του λίγα λίγα τα χρήματα έτσι που τελικά, ύστερ' από τέσσερα χρόνια, όταν πια ο Μίτια έχασε την υπομονή του και ξανάρθε στην πολιτεία μας για να ξεκαθαρίσει οριστικά τις δουλειές του με τον πατέρα του, αποδείχτηκε άξαφνα — κι αυτό του 'κανε κατάπληξη — πως δεν έχει πια τίποτα να λαβαίνει, πως τώρα πια είναι δύσκολο και να λογαριάσει ακόμα τα λεφτά που 'χε πάρει απ' τον Φιόντορ Παύλοβιτς, πως πήρε όλη την αξία της περιουσίας του σε μετρητά και πως, ίσως-ίσως, χρωστούσε κιόλας στον πατέρα του. Πως δυνάμει του τάδε και του δείνα συμβολαίου που δέχτηκε να υπογράψει ο ίδιος την τάδε και την τάδε μέρα, δεν είχε πια κανένα δικαίωμα να αξιεί οτιδήποτε κ.τ.λ. κ.τ.λ. Ο νέος απόρησε, υποπτεύθηκε πως κάποια αδικία γίνεται δω πέρα, κάποια απάτη, έγινε έξω φρενών και σάμπως να 'χασε τα λογικά του. Αυτή ήταν ακριβώς η αιτία της καταστροφής που η εξιστόρησή της θ ' αποτελέσει το θέμα του πρώτου εισαγωγικού μου μυθιστορήματος, ή, για να το πω καλύτερα, την εξωτερική του πλευρά. Μα προτού ν' αρχίσω αυτό το μυθιστόρημα, πρέπει να διηγηθώ ακόμα και για τους άλλους δυό γιους του Φιόντορ Παύλοβιτς, τ' αδέρφια του Μίτια, και να εξηγήσω από που βρέθηκαν.


1. II. Ξεφορτώθηκε τον πρώτο του γιο 1\. II. He got rid of his first son 1. II. Se deshizo de su primer hijo 1. II. Pozbył się swojego pierwszego syna

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ φυσικά μπορεί να το φανταστεί τι πατέρας μπορούσε να 'ναι ένας τέτοιος άνθρωπος και τι ανατροφή θα 'δίνε στο παιδί του. EVERYONE can of course imagine what kind of father such a man could be and what upbringing he would give to his child. Σαν πατέρας φέρθηκε ακριβώς όπως θα το περίμενε κανείς πως θα φερόταν. As a father he behaved exactly as one would expect him to behave. Παράτησε δηλαδή εντελώς το γιό του, που είχε κάνει με την Αδελαΐδα Ιβάνοβνα. Mit anderen Worten, er hat seinen Sohn, den er mit Adelaida Iwanowna hatte, vollständig verlassen. In other words, he completely abandoned his son, who he had with Adelaida Ivanovna. Κι αυτό όχι γιατί τον μισούσε ή γιατί τον είχαν προσβάλει σαν σύζυγο, μα μόνο και μόνο γιατί τον είχε ξεχάσει εντελώς. And this not because she hated him or because he had been insulted as a husband, but only because she had completely forgotten him. Τον καιρό που κλαιγόταν και παραπονιότανε σ' όλους και είχε μετατρέψει το σπίτι του σε καταγώγιο διαφθοράς, τον τρίχρονο Μίτια τον φρόντιζε ο πιστός υπηρέτης του σπιτιού, ο Γρηγόρης. At the time when he was crying and complaining to everyone and had turned his house into a haven of corruption, the three-year-old Mitia was taken care of by the faithful servant of the house, Grigoris. Αν δεν ήταν κι αυτός, ίσως να μη βρισκόταν κανένας ούτε το πουκαμισάκι του παιδιού ν' αλλάξει. If it hadn't been for him, there might not have been anyone to change the child's shirt. Σαν να μην έφτανε αυτό, κείνο τον πρώτο καιρό ούτε κι απ' την οικογένεια της μητέρας του δεν ενδιαφέρθηκε κανείς για το παιδί. As if that wasn't enough, at that first time no one even from his mother's family was interested in the child. Ο παππούς του, δηλαδή ο κύριος Μιούσοβ, ο πατέρας της Αδελαΐδας Ιβάνοβνας, δε ζούσε πια. His grandfather, Mr. Miusov, the father of Adelaide Ivanovna, was no longer alive. Η χήρα γυναίκα του, η γιαγιά του Μίτια, πήγε στη Μόσχα και κει αρρώστησε βαριά. His widow, Mitya's grandmother, went to Moscow and fell seriously ill there. Όσο για τις αδερφές, αυτές παντρεύτηκαν, έτσι που σχεδόν ένα χρόνο έμεινε ο Μίτια στην ίζμπα του υπηρέτη Γρηγόρη, στην αυλή. As for the sisters, they got married, so that for almost a year Mitia stayed in the servant Grigoris's room in the yard. Να λέμε την αλήθεια, κι αν ακόμα τον θυμόταν ο μπαμπάκας του, — δεν μπορούσε φυσικά να μην ξέρει στ' αλήθεια πως υπάρχει — πάλι θα τον έστελνε στην ίζμπα γιατί όσο και να 'ναι το παιδί θα τον εμπόδιζε στα όργιά του. To tell the truth, even if his daddy still remembered him - of course he couldn't not really know that he exists - he would still send him to the izba because no matter how young he is, he would prevent him from his orgies. Μα συνέβη να γυρίσει απ' το Παρίσι ο ξάδερφος της Αδελαΐδας Ιβάνοβνας, ο Πιότρ Αλεξάντροβιτς Μιούσοβ, που έζησε ύστερα πολλά χρόνια συνέχεια στο εξωτερικό και που τότε ήταν ακόμα πολύ νέος, μα ένας άνθρωπος εξαιρετικός μέσα στους Μιούσοβ, μορφωμένος, πρωτευουσιάνος, Ευρωπαίος σ' όλη του τη ζωή και στα τελευταία του χρόνια λιμπεραλίστας του 1840-1850. But it happened that Adelaide Ivanovna's cousin, Piotr Aleksandrovich Musov, who lived abroad for many years afterwards and who was still very young at the time, but an outstanding man among the Musovs, educated, first-rate, European in all his life and in his last years a liberalist of 1840-1850. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του γνωρίστηκε με πολλούς φιλελευθερότατους ανθρώπους και στη Ρωσία και στο εξωτερικό, ήξερε προσωπικά τον Προυντόν και τον Μπακούνιν και του άρεσε πολύ να θυμάται και να διηγείται, περί το τέλος πια των περιπλανήσεών του, για τις τρεις μέρες της παρισινής επανάστασης του Φλεβάρη του' 48, κάνοντας μερικούς υπαινιγμούς πως ίσως να πολέμησε κι αυτός στα οδοφράγματα. During his career he became acquainted with many very liberal people both in Russia and abroad, he knew Proudhon and Bakunin personally, and he loved to remember and tell, at the end of his wanderings, about the three days of the Paris revolution of February '48, making some hints that maybe he too fought at the barricades. Αυτό ήταν μια απ' τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις των νεανικών του χρόνων. This was one of the fondest memories of his youth. Είχε μια περιουσία που του 'δινε τη δυνατότητα να ζει εντελώς ανεξάρτητα, χίλιες ψυχές, όπως υπολόγιζαν τότε το βιός. He had a fortune that enabled him to live completely independently, a thousand souls, as they calculated life at the time. Το θαυμάσιο χτήμα του βρισκόταν λίγο πάρα έξω απ' τη μικρή μας πολιτεία και συνόρευε με τη γη του περίφημου μοναστηριού μας. His magnificent estate was just outside our little state and bordered the land of our famous monastery. Ο Πιότρ Αλεξάντροβιτς όταν ήταν ακόμα πολύ νέος, μόλις πήρε την κληρονομιά, άρχισε αμέσως μιαν ατέλειωτη δίκη με το μοναστήρι για κάποια δικαιώματα αλιείας στο ποτάμι ή υλοτομίας στο δάσος, δεν ξέρω θετικά για ποιό απ' τα δυό. Pyotr Alexandrovich when he was still very young, as soon as he received the inheritance, immediately began an interminable litigation with the monastery for some fishing rights in the river or logging rights in the forest, I do not know positively which of the two. Μα το ν' αρχίσει τη δίκη με τους «κληρικόφρονες», το θεωρούσε καθήκον του σαν πολίτης και μορφωμένος άνθρωπος. But he considered it his duty as a citizen and an educated person to start the trial with the "clergy-minded". Όταν άκουσε όλα όσα γίνανε με την Αδελαΐδα Ιβάνοβνα, που φυσικά τη θυμόταν και μάλιστα κάποτε την είχε προσέξει, κι όταν έμαθε πως υπήρχε κι ο Μίτια, ανακατεύτηκε σ' αυτή την υπόθεση, παρ' όλο το μίσος και την περιφρόνηση που 'νιώθε για τον Φιόντορ Παύλοβιτς. When he heard all that had happened with Adelaida Ivanovna, who of course remembered her and had even noticed her at one time, and when he learned that Mitya also existed, he interfered in this affair, in spite of all the hatred and contempt he felt for him. Fyodor Pavlovich. Τότε ήταν που γνωρίστηκε για πρώτη φορά με τον Φιόντορ Παύλοβιτς. It was then that he first met Fyodor Pavlovich. Του ανακοίνωσε ορθά-κοφτά πως θα 'θελε ν' αναλάβει την ανατροφή του παιδιού. She bluntly announced to him that she would like to take over the upbringing of the child. Διηγόταν ύστερα πολλές φορές, και το 'λεγε σαν κάτι χαρακτηριστικό, πως όταν έκανε λόγο στον Φιόντορ Παύλοβιτς για τον Μίτια, εκείνος είχε ένα ύφος σάμπως να μην καταλάβαινε για ποιο παιδί πρόκειται, λες κι απόρησε μάλιστα που 'χε κάπου κει στο σπίτι ένα μικρό γιο. He recounted many times afterward, and he said it as something characteristic, that when he spoke to Fyodor Pavlovich about Mitya, he had a look as if he did not understand what child he was talking about, as if he even wondered if he had a little one somewhere in the house son Αν και η διήγηση του Πιότρ Αλεξάντροβιτς μπορεί να 'ταν κάπως υπερβολική, είχε όμως σίγουρα και μια δόση αλήθειας. Although Piotr Alexandrovich's story may have been somewhat exaggerated, it certainly had a dose of truth. Και, πραγματικά, ο Φιόντορ Παύλοβιτς αγαπούσε σ' όλη του τη ζωή να παρασταίνει, να παίζει ξαφνικά μπροστά σας έναν απρόσμενο ρόλο και, το κυριότερο, χωρίς κανένα λόγο μερικές φορές, ακόμα και ζημιώνοντας τον εαυτό του, όπως και σε τούτη λόγου χάρη την περίπτωση. And, really, Fyodor Pavlovich loved all his life to perform, to suddenly play in front of you an unexpected role and, most importantly, for no reason sometimes, even to the detriment of himself, as for this reason the case. Αυτό, εδώ που τα λέμε, το κάνουν καλοί άνθρωποι, άνθρωποι μάλιστα πολύ έξυπνοι κι όχι μονάχα ο Φιόντορ Παύλοβιτς. This, by the way, is done by good people, very intelligent people in fact, and not only Fyodor Pavlovich. Ο Πιότρ Αλεξάντροβιτς καταπιάστηκε στα ζεστά με τούτη την υπόθεση και διορίστηκε κηδεμόνας του παιδιού (μαζί με τον Φιόντορ Παύλοβιτς) γιατί, όσο και να 'ναι, του 'χε μείνει κληρονομιά το μικρό χτήμα και το σπίτι της μητέρας. Piotr Alexandrovitch got down to business with this case and was appointed guardian of the child (along with Fyodor Pavlovich) because, be that as it may, he had inherited the small estate and the mother's house. Πήρε τον Μίτια στο σπίτι του μα, επειδή δεν είχε δίκιά του οικογένεια κι επειδή μόλις κανόνισε τις εισπράξεις απ' τα χτήματά του, βιάστηκε να ξαναφύγει για πολύν καιρό στο Παρίσι, εμπιστεύτηκε το παιδί σε μιαν απ' τις μακρινές θείες του, σε μια μοσχοβίτισσα αρχόντισσα. He took Mitya to his home, but, as he had no family of his own, and as he had just arranged the receipts from his estates, he hastened to flee again for a long time to Paris, entrusting the child to one of his distant aunts, a Muscovite woman. noblewoman Όταν πια έζησε πολλά χρόνια στο Παρίσι, ξέχασε κι αυτός το παιδί, ειδικά μάλιστα όταν συνέβη κείνη η επανάσταση του Φλεβάρη που τόσο μεγάλη εντύπωση του έκανε, ώστε δεν μπορούσε να την ξεχάσει σ ' όλη του τη ζωή. When he had lived for many years in Paris, he too forgot the child, especially when that February revolution happened which made such a great impression on him that he could not forget it for the rest of his life. Η μοσχοβίτισσα αρχόντισσα πέθανε κι ο Μίτια βρέθηκε στο σπίτι μιας απ' τις παντρεμένες κόρες της. The Muscovite noblewoman died and Mitya found himself in the house of one of her married daughters. Νομίζω πως αργότερα άλλαξε φωλιά για τέταρτη φορά. I think she later changed nests a fourth time. Δεν πρόκειται τώρα να επεκταθώ πολύ σ' αυτό το ζήτημα μια και θα 'χω πολλά ακόμα νά διηγηθώ γι' αυτόν τον πρωτότοκο γιο του Φιόντορ Παύλοβιτς. I am not going to dwell too much on this matter now, as I have much more to tell about this first-born son of Fyodor Pavlovich. Προς το παρόν περιορίζομαι στις πιο απαραίτητες πληροφορίες, που χωρίς αυτές δεν μπορώ ούτε το μυθιστόρημα ν' αρχίσω. At the moment I am limiting myself to the most necessary information, without which I cannot even begin the novel.

Τούτος ο Ντιμήτρι Φιοντόροβιτς ήταν ο μοναδικός γιος του Φιόντορ Παύλοβιτς που ζούσε έχοντας την πεποίθηση πως, όπως και να 'ναι, έχει μια κάποια περιουσία και πως, όταν θα γίνει ενήλικος, θα 'ναι πια ανεξάρτητος οικονομικά. This Dimitri Fyodorovitch was the only son of Fyodor Pavlovich who lived with the conviction that, whatever the case may be, he had some fortune and that when he came of age he would be financially independent. Τα εφηβικά και τα νεανικά του χρόνια κυλήσανε άταχτα: δεν τέλειωσε το γυμνάσιο, μπήκε κατόπιν σε μια στρατιωτική σχολή, ύστερα βρέθηκε στον Καύκασο, υπηρέτησε, μονομάχησε, υποβιβάστηκε, πάλι υπηρέτησε, γλέντησε πολύ και ξόδεψε σχετικά μεγάλα ποσά. His teenage and young years were uneventful: he didn't finish high school, then entered a military school, then found himself in the Caucasus, served, dueled, demoted, served again, partied a lot and spent relatively large sums. Άρχισε να παίρνει λεφτά απ' τον Φιόντορ Παύλοβιτς μονάχα όταν ενηλικιώθηκε. He only started taking money from Fyodor Pavlovich when he came of age. Προηγούμενα έκανε χρέη. Previously he was in debt. Τον Φιόντορ Παύλοβιτς, τον πατέρα του, τον γνώρισε και τον είδε για πρώτη φορά όταν πια ήταν ενήλικος, τότε που ήρθε ξεπίτηδες στα μέρη μας για να εξηγηθεί μαζί του σχετικά με την περιουσία του. Fyodor Pavlovich, his father, he met and saw for the first time when he was already an adult, when he suddenly came to our place to explain with him about his property. Καθώς φαίνεται, από τότε κιόλας, δεν του άρεσε ο πατέρας του. Apparently, even then, he didn't like his father. Έμεινε για λίγο μαζί του κι έφυγε γρήγορα γρήγορα, τόσο, που μόλις πρόφτασε να πάρει απ' αυτόν κάποιο ποσό και να κανονίσει με κάποιον τρόπο τις μελλούμενες εισπράξεις απ' το χτήμα. He stayed with him for a while and left quickly, so quickly that he barely managed to get some money from him and somehow arrange the future receipts from the estate. Ούτε και τότε — κι αυτό είναι αξιοσημείωτο γεγονός — δεν κατάφερε τον Φιόντορ Παύλοβιτς να του πει τα έσοδα και την αξία του χτήματος. Even then—and this is a remarkable fact—he did not manage to get Fyodor Pavlovich to tell him the income and the value of the property. Ο Φιόντορ Παύλοβιτς παρατήρησε τότε με την πρώτη ματιά — κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει ο αναγνώστης — πως ο Μίτια έχει λαθεμένη αντίληψη και υπερβάλλει το μέγεθος της περιουσίας του. Fyodor Pavlovich then noticed at first glance—and this the reader must not forget—that Mitya had a mistaken idea and was exaggerating the size of his fortune. Ο Φιόντορ Παύλοβιτς έμεινε πολύ ευχαριστημένος απ' αυτό, γιατί είχε κάνει κιόλας τους υπολογισμούς του. Fyodor Pavlovich was very pleased with this, because he had already done his calculations. Πάντως έβγαλε το συμπέρασμα πως ο νεαρός ήταν ελαφρόμυαλος, με πάθη και παραξενιές, ατίθασος, γλεντζές, και πως θα μπορούσε να τον καθησυχάσει, για λίγον καιρό φυσικά, δίνοντάς του πότε πότε κάτι μικροποσά. However, he concluded that the young man was frivolous, with passions and eccentricities, unruly, revelers, and that he could placate him, for a while of course, by giving him a little something now and then. Αυτό άρχισε να το εκμεταλλεύεται ο Φιόντορ Παύλοβιτς, δηλαδή να ξεμπερδεύει δίνοντάς του λίγα λίγα τα χρήματα έτσι που τελικά, ύστερ' από τέσσερα χρόνια, όταν πια ο Μίτια έχασε την υπομονή του και ξανάρθε στην πολιτεία μας για να ξεκαθαρίσει οριστικά τις δουλειές του με τον πατέρα του, αποδείχτηκε άξαφνα — κι αυτό του 'κανε κατάπληξη — πως δεν έχει πια τίποτα να λαβαίνει, πως τώρα πια είναι δύσκολο και να λογαριάσει ακόμα τα λεφτά που 'χε πάρει απ' τον Φιόντορ Παύλοβιτς, πως πήρε όλη την αξία της περιουσίας του σε μετρητά και πως, ίσως-ίσως, χρωστούσε κιόλας στον πατέρα του. Fiodor Pavlovic began to take advantage of this, that is, to get out of it by giving him a little bit of money so that finally, after four years, when Mitia lost his patience and came back to our state to settle his business with his father once and for all, it suddenly turned out - and this astonished him - that he no longer had anything to receive, that it was now difficult for him to even account for the money he had taken from Fyodor Pavlovitch, that he had taken all the value of his property in cash, and that he might even owe his father. Πως δυνάμει του τάδε και του δείνα συμβολαίου που δέχτηκε να υπογράψει ο ίδιος την τάδε και την τάδε μέρα, δεν είχε πια κανένα δικαίωμα να αξιεί οτιδήποτε κ.τ.λ. That by virtue of such and such a contract which he agreed to sign himself on such and such a day, he had no longer any right to claim anything, etc. κ.τ.λ. etc. Ο νέος απόρησε, υποπτεύθηκε πως κάποια αδικία γίνεται δω πέρα, κάποια απάτη, έγινε έξω φρενών και σάμπως να 'χασε τα λογικά του. The young man wondered, he suspected that some injustice was being done over there, some fraud, he became frantic and almost lost his mind. Αυτή ήταν ακριβώς η αιτία της καταστροφής που η εξιστόρησή της θ ' αποτελέσει το θέμα του πρώτου εισαγωγικού μου μυθιστορήματος, ή, για να το πω καλύτερα, την εξωτερική του πλευρά. This was precisely the cause of the disaster, the account of which will form the subject of my first introductory novel, or, to put it better, its outer side. Μα προτού ν' αρχίσω αυτό το μυθιστόρημα, πρέπει να διηγηθώ ακόμα και για τους άλλους δυό γιους του Φιόντορ Παύλοβιτς, τ' αδέρφια του Μίτια, και να εξηγήσω από που βρέθηκαν. But before I begin this novel, I must also tell about the other two sons of Fyodor Pavlovich, Mitya's brothers, and explain where they came from.