×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

image

20.000 Mijlen onder Zee door Jules Verne, 1 Een beweeglijke klip

1 Een beweeglijke klip

Het jaar 1866 werd gekenmerkt door eene zonderlinge gebeurtenis, namelijk eene onverklaarbare verschijning, welke niemand zeker vergeten heeft.

Zonder nog te gewagen van de praatjes, welke de bewoners der zeeplaatsen ongerust maakten en over het algemeen hen, die meer binnenslands woonden, in opgewonden toestand brachten, waren het vooral de zeelieden, die bijzonder in angst verkeerden. Kooplieden, reeders, scheepsbevelhebbers in Europa en Amerika, zeeofficieren van allerlei natie en zelfs de regeeringen van de onderscheidene staten der beide werelddeelen hielden zich met deze zaak in ernstige mate bezig. En inderdaad, sinds eenigen tijd hadden verscheidene schepen een verbazend groot voorwerp ontmoet, dat den vorm had van eene spil, soms licht van zich gaf, en oneindig veel grooter en sneller was dan een walvisch.

De scheepsjournalen kwamen vrij nauwkeurig met elkander overeen in de beschrijving van den vorm van dat voorwerp of wezen, van de onberekenbare snelheid zijner bewegingen, de verbazende kracht waarmede het zich verplaatste, en zijne bijzondere levenswijze. Als het een walvisch was, overtrof hij in grootte al wat de wetenschap en het onderzoek tot nog toe hadden doen kennen; noch Cuvier, noch Lacépède, noch Dumeril, noch Quatrefages zouden zóó iets geloofd hebben—of zij moesten het monster hebben gezien, dat is te zeggen, gezien met de oogen van een geleerde! Als men de gulden middelmaat betrachtte tusschen al de opmerkingen, die nu en dan gemaakt waren, door zoowel de te kleine opgave te verwerpen, welke aan dat voorwerp eene lengte gaf van slechts 200 voet, als de overdreven meening dat het een kilometer breed en drie lang zou zijn, zoo kon men toch wel aannemen dat dit buitengewone wezen in grootte verreweg alle berekeningen overtrof, welke ichthyologen tot nog toe gemaakt hadden, altijd—als het al bewezen kon worden, dat het bestond.

Maar dat het bestond kon niet ontkend worden, en men zal zich een denkbeeld kunnen vormen van de ontroering, welke deze bovennatuurlijke verschijning in de geheele wereld te weeg bracht, als men slechts in het oog houdt dat er in den menschelijken geest eene neiging voor het wonderbaarlijke bestaat.

Inderdaad had de stoomboot Gouverneur Higginson van de Calcutta- en Burmah-Compagnie, op 20 Juli 1866, deze beweegbare massa op vijf kilometers van de oostkust van Australië ontmoet.

De kapitein Baker geloofde eerst dat het een onbekende klip was; hij wilde er reeds de juiste ligging van bepalen, toen het onverklaarbare ding sissend twee waterstralen 50 meter hoog in de lucht spoot. Als dat nu geen klip was waar een onderaardsche warme bron tusschenbeiden met geweld in de hoogte werd gedreven, dan had de Gouverneur Higginson hier goed en wel te doen met eenig tot nog toe onbekend zoogdier, dat waterstralen met lucht en damp vermengd uit zijne kieuwen uitblies. Iets dergelijks werd 23 Juli van hetzelfde jaar in de Stille Zuidzee opgemerkt door de Christobal Colon van de West-Indische en Zuidzee-Compagnie.

Derhalve kon die buitengewone visch zich met eene verbazende snelheid van de eene plek naar de andere bewegen, want genoemde schepen hadden het monster slechts drie dagen na elkander op twee verschillende punten van den aardbol ontmoet, welke meer dan 2800 kilometer van elkander lagen. Veertien dagen daarna zeilden de Helvetia van de Nationale Compagnie en de Shannon van de Koninklijke Mail op 800 kilometer afstand van laatstbedoelde plek in elkanders nabijheid; zij zagen het monster op 42° 15' N.B.

en 60° 35' W.L. van Greenwich. Bij deze gelijktijdige ontmoeting meende men de lengte van het zoogdier op minstens 106 meter te kunnen bepalen, daar beide schepen van kleiner afmeting waren, hoewel zij van den voor- naar den achtersteven ongeveer 100 meter lengte hadden. En de grootste walvisschen, die men in den omtrek der Alcuten vindt, waren niet langer dan 56 meter, als zij die lengte al hadden. Over het algemeen was men in gespannen verwachting door die berichten, welke zoo snel na elkander kwamen.

Aan boord van de Transatlantische boot de Pereira had men het dier gezien; de Etna van de Inmanlinie had het monster ontmoet; de officieren van het Fransche fregat de Normandië hadden een proces-verbaal over eene ontmoeting opgesteld, de officieren van den commodore Fitz-James aan boord van den Lord Clyde hadden een zeer ernstig bericht gegeven, enz. In sommige landen had de luchthartigheid der bewoners met het verschijnsel gespot, maar in ernstiger en vooral practische landen, zooals Engeland, Amerika en Duitschland, hield men zich er ernstig mede bezig. Overal kwam het monster in de mode: in koffiehuizen werd het bezongen, in de dagbladen bespot, zelfs op het tooneel opgevoerd; het gaf schoone gelegenheid om er tal van leugens op te verzinnen; als de dagbladen gebrek aan stof hadden, werden wederom allerlei denkbeeldige en reusachtige wezens besproken van den witten walvisch, dien vreeslijken “Maby Dick” uit de poolstreken tot den onmetelijken Kraken toe, wiens voelarmen een schip van 500 ton konden omvatten en het in de diepten van den Oceaan medeslepen.

Men haalde zelfs verhalen op uit de oudheid, de meeningen van Aristoteles en Plinius, die aan het bestaan van zulke monsters geloof hechtten, vervolgens de verhalen van den Noorweegschen bisschop Pontoppidan, het relaas van Paul Heggede, en eindelijk het verslag van Harrington, wiens goede trouw men niet kan verdenken als hij de verzekering geeft dat hij in 1857 aan boord van den Castillaan de groote zeeslang gezien heeft, welke tot nog toe slechts in de verbeelding van vroegere dagbladschrijvers bestaan had. Nu ontstond er in geleerde genootschappen en wetenschappelijke bladen een eindeloos twistgeschrijf tusschen geloovigen en ongeloovigen; het vraagstuk van het monster ontvlamde de geestdrift.

Dagbladschrijvers, die zich slechts op wetenschappelijk terrein bewogen, verschreven in den merkwaardigen strijd stroomen van inkt tegen sommigen hunner confraters, die er zich op toelegden om geestig of vernuftig te zijn; enkelen zelfs hadden er hun bloed veil voor, want bij het bespreken van het zeegedrocht wierpen zij elkander de grofste beleedigingen naar het hoofd. Gedurende zes maanden duurde die strijd onafgebroken voort. De kleine bladen beantwoordden met onuitputtelijke geestigheid de degelijke stukken van het aardrijkskundig instituut van Brazilië, van de koninklijke academie van wetenschappen te Berlijn, van het Britsch genootschap, van het Smithsoniaansch instituut te Washington, zelfs het onderzoek van het tijdschrift “The Indian Archipelago,” van den “Cosmos” van den abt Moigno, van de “Mittheilungen” van Peterman en de wetenschappelijke beoordeelingen van de groote dagbladen. Geestige schrijvers parodiëerden een gezegde van Linnaeus, dat door hunne tegenstanders was aangehaald, en hielden vol dat “de natuur geen gekken voortbracht,” waarom zij hunnen tijdgenooten bezwoeren de natuur niet tot leugenaarster te maken door aan het bestaan van een Kraken, een zeeslang, een “Maby Dick” en andere buitensporigheden van dwaze zeelieden te gelooven. Eindelijk richtte een gevierd schrijver in een zeer gevreesd satiriek blaadje zijne pen tegen het monster en bracht het onder een algemeen gelach den laatsten slag toe; het vernuft had de wetenschap overwonnen. Gedurende de eerste maanden van 1867 scheen het vraagstuk dus in den doofpot gestoken te zijn, zonder immer weder te voorschijn te zullen komen, toen nieuwe gebeurtenissen de zaak evenwel anders beslisten.

Er was toen geen sprake meer van het oplossen van een wetenschappelijk raadsel, maar wel van een ernstig gevaar, dat vermeden moest worden. De zaak nam een geheel andere wending; het monster werd wederom een eilandje, of rots, of klip, maar een beweegbare, onbeschrijfelijke klip. In den nacht van den 5den Maart 1867 bevond zich de Moravian van de Montreal Oceaan Compagnie op 27° 30' N.B.

en 72° 15' W.L., toen het schip aan stuurboordzijde op een rotspunt stootte, welke geene zeekaart aanwees. Met behulp van een goeden wind en eene stoommachine van 400 paardekracht, stoomde het schip met eene snelheid van dertien knoopen. Zonder de voortreffelijkheid van den romp zou de Moravian lek gestooten en met de 237 passagiers, die het schip uit Canada medebracht, gezonken zijn. Dit ongeval had plaats ongeveer vijf uur in den morgen, toen het daglicht begon door te breken. De officieren van de wacht snelden naar het achterschip, en onderzochten nu de zee in de rondte met de grootste nauwkeurigheid; zij zagen niets behalve een sterk bewogen zog, dat op drie kabellengten afstands eene branding vertoonde alsof de golven heftig in beweging waren gebracht. De plaats werd nauwkeurig bepaald, en de Moravian vervolgde zonder schijnbare averij haar koers. Men kon niet te weten komen of het schip op een onderzeesche klip of op eenig groot voorwerp uit eene schipbreuk herkomstig gestooten had. Toen men het in het dok onderzocht, ontdekte men dat een gedeelte van de kiel gebroken was. Hoewel dit op zich zelve een zeer ernstig feit was, zou het wellicht als zoovele andere zaken vergeten zijn, indien er niet drie weken later iets dergelijks onder gelijksoortige omstandigheden had plaats gehad.

Doch deze gebeurtenis kreeg bijzonder groote ruchtbaarheid, én door de herkomst van het schip, waarmede het plaats vond, én door den grooten naam van de maatschappij, waartoe het behoorde. Iedereen kent den naam van den beroemden Engelschen reeder Cunard; deze schrandere industriëel riep in 1840 een postdienst in het leven tusschen Liverpool en Halifax, waarbij de dienst verricht werd door drie houten raderstoombooten van 400 paardekracht met een inhoud van 1162 ton.

Acht jaar daarna kwamen er vier schepen bij van 650 paardekracht en 1820 ton, en nog twee jaar later twee nog grooter schepen. In 1853 liet de Cunard-maatschappij, wier octrooi voor het brievenvervoer vernieuwd was, achtereenvolgens de Arabia, de Persia, de China, de Scotia, de Java en de Russia bouwen; het waren allen schepen van groote snelheid, en de grootste, welke behalve de Great-Eastern, ooit de zee doorkliefd hadden. Zoo bezat de maatschappij derhalve in 1867 acht rader- en vier schroefstoombooten. Ik geef deze korte bijzonderheden op om te doen zien hoe belangrijk deze maatschappij is, welke overal bekend is om hare soliditeit. Geene enkele onderneming van overzeeschen stoombootdienst wordt met grooter bekwaamheid geleid, geen enkele zaak is met beter uitslag bekroond. Gedurende 26 jaar hebben de schepen der Cunard-maatschappij, 2000 maal de reis over den Oceaan gedaan, en nooit is eene reis mislukt, nimmer heeft er oponthoud plaats gehad, en geen enkel schip, geen enkel mensch, zelfs geen enkele brief is er ooit bij verloren gegaan. Daarom kiezen passagiers niettegenstaande de groote concurrentie van eene Fransche maatschappij, nog altijd bij voorkeur de schepen der Cunard-lijn, zooals genoegzaam uit de verslagen der laatste jaren blijkt. Na dit alles zal niemand zich verwonderen over de ruchtbaarheid, welke een ongeval kreeg, dat een van hare grootste stoomschepen overkwam. De Scotia bevond zich 13 April 1867 bij kalme zee en flauwe koelte op 15° 12' W.L.

en 45° 37' N.B., en liep met eene snelheid van dertien en een halven knoop; de raderen bewogen zich zeer regelmatig; de diepgang was toen 6,7 meter. Zeventien minuten over vieren, terwijl de passagiers in het salon vereenigd waren om een lunch te gebruiken, voelde men een niet zeer hevigen schok, die even achter het rad aan bakboordszijde werd toegebracht. De Scotia had niet gestooten, maar een stoot ontvangen van een werktuig dat eer snijdend of borend dan kneuzend was. De schok was zoo gering geweest, dat niemand aan boord er zich ernstig ongerust over maakte, toen de matrozen uit het ruim naar boven stormden met den kreet: “wij zinken, wij zinken!” Eerst waren de passagiers zeer ontsteld, maar kapitein Anderson stelde hen spoedig gerust; en inderdaad, het gevaar kon zoo dreigend niet zijn; de Scotia was door waterdichte beschotten in zeven afdeelingen verdeeld en kon dus zonder vrees een lek velen. De kapitein ging onmiddellijk naar beneden en bevond dat de vijfde afdeeling vol water liep; dit geschiedde zoo snel, dat het lek zeer groot zijn moest. Gelukkig bevond zich de machine niet in dit gedeelte, anders waren de vuren aanstonds uitgegaan. De kapitein liet onmiddelijk stoppen, en een matroos dook in het water om te onderzoeken welke averij men had gekregen; hij vond dat er een gat van twee meter breed in de kiel was. Zulk een lek kon niet gestopt worden, en de Scotia moest hare reis vervolgen met de raderen voor de helft in 't water. Men was toen nog op 300 kilometer van kaap Clear, doch eindelijk liep de boot toch te Liverpool in het dok der maatschappij binnen; zij kwam drie dagen te laat aan, waarover men zeer ongerust was geweest. Toen de Scotia in het droge dok was gehaald, onderzochten de ingenieurs het schip; zij konden hunne oogen nauwelijks gelooven; op twee en een halven meter onder de waterlijn was een regelmatig gat in de gedaante van een gelijkbeenigen driehoek.

De breuk van de ijzeren platen was bijzonder zuiver, en zou in de fabriek niet beter plaats hebben gehad; het boorwerktuig waarmede dit geschied was, moest dus van eene buitengewone hardheid zijn, en na met eene verwonderlijke kracht voortgestooten te zijn om een ijzeren plaat van vier centimeters dikte te kunnen doorboren, moest het er door eene achterwaartsche en onverklaarbare beweging van zelf weder zijn uitgekomen. Dit was een feit waardoor de openbare meening op nieuw in heftige beweging kwam. Sinds dat oogenblik werden allerlei zeerampen, welke geene bekende oorzaak hadden, op rekening van het monster gesteld. Het ingebeelde gedrocht werd verantwoordelijk gesteld voor al de schipbreuken, wier aantal ongelukkig genoeg zeer aanzienlijk is, want van de 3000 schepen, welker verlies jaarlijks aan het bureau Veritas wordt gemeld, bedraagt het getal zeil- of stoomschepen, welke men veronderstelt dat bij het uitblijven van berichten met man en muis vergaan zijn, niet minder dan 200! Rechtvaardig of onrechtvaardig beschuldigde men het monster van de verdwijning dier schepen; de gemeenschap tusschen de verschillende tanden werd, dank zij de vrees voor het gedrocht, hoe langer hoe gevaarlijker, geen wonder dus dat het publiek er zich mede bemoeide en op stelligen toon eischte, dat de zee eindelijk, het kostte wat het wilde, van dit vervaarlijk dier zou bevrijd worden.


1 Een beweeglijke klip 1 An agile cliff 1 Un acantilado ágil

Het jaar 1866 werd gekenmerkt door eene zonderlinge gebeurtenis, namelijk eene onverklaarbare verschijning, welke niemand zeker vergeten heeft. The year 1866 was marked by an odd event, namely an inexplicable appearance, which no one has certainly forgotten. 1866 yılı, hiç kimsenin kesinlikle unutulmadığı, açıklanamayan bir görünüm olan bir dışsal olay ile karakterize edildi.

Zonder nog te gewagen van de praatjes, welke de bewoners der zeeplaatsen ongerust maakten en over het algemeen hen, die meer binnenslands woonden, in opgewonden toestand brachten, waren het vooral de zeelieden, die bijzonder in angst verkeerden. Without mentioning the gossip that worried the inhabitants of the sea places and generally excited those who lived more inland, it was mainly the sailors who were particularly in fear. Denizlerin sakinlerini huzursuz eden ve genel olarak daha içten canlı bir şekilde yaşayanları ajitasyona geçiren müzakerelerden bile bahsetmeden, özellikle korkan denizciler oldu. Kooplieden, reeders, scheepsbevelhebbers in Europa en Amerika, zeeofficieren van allerlei natie en zelfs de regeeringen van de onderscheidene staten der beide werelddeelen hielden zich met deze zaak in ernstige mate bezig. Merchants, rulers, ship commanders in Europe and America, naval officers of all nations, and even the governments of the various states of the two continents were seriously concerned with this matter. Avrupa ve Amerika'daki tüccarlar, taşıyıcılar, gemi komutanları, her türlü ulusun deniz subayı ve hatta iki dünyanın çeşitli devletlerinin hükümetleri bile bu konuyla ciddi olarak ilgileniyorlardı. En inderdaad, sinds eenigen tijd hadden verscheidene schepen een verbazend groot voorwerp ontmoet, dat den vorm had van eene spil, soms licht van zich gaf, en oneindig veel grooter en sneller was dan een walvisch. Indeed, for some time several ships had encountered an amazingly large object, shaped like a spindle, sometimes giving light, and infinitely larger and faster than a whale. Ve gerçekten de, bir süre için birkaç gemi, bir mil etrafında şekillenen, bazen ışık veren ve bir balinadan daha büyük ve hızlı olan inanılmaz derecede büyük bir nesne ile karşılaştı.

De scheepsjournalen kwamen vrij nauwkeurig met elkander overeen in de beschrijving van den vorm van dat voorwerp of wezen, van de onberekenbare snelheid zijner bewegingen, de verbazende kracht waarmede het zich verplaatste, en zijne bijzondere levenswijze. The ship's journals corresponded quite accurately to each other in describing the shape of that object or being, the incalculable speed of its movements, the amazing force with which it moved, and its particular way of life. Geminin dergileri, bu nesnenin veya varlığın şeklinin, hareketlerinin tahmin edilemez hızının, hareket ettiği muhteşem gücün ve özel yaşam tarzının tanımında birbirlerine oldukça doğru bir şekilde karşılık verdi. Als het een walvisch was, overtrof hij in grootte al wat de wetenschap en het onderzoek tot nog toe hadden doen kennen; noch Cuvier, noch Lacépède, noch Dumeril, noch Quatrefages zouden zóó iets geloofd hebben—of zij moesten het monster hebben gezien, dat is te zeggen, gezien met de oogen van een geleerde! If it was a whale, he surpassed in size everything that science and research had known so far; neither Cuvier, nor Lacépède, nor Dumeril, nor Quatrefages would have believed such a thing — or they must have seen the monster, that is, seen with the eyes of a scholar! Bir balina olsaydı, bilim ve araştırmanın şimdiye kadar yaptığı her şeyi büyük ölçüde aştı; ne Cuvier, ne Lacépède, ne de Dumeril, ne de Quatrefages ne de böyle bir şeye inanmış olmalıydı, ya da bir alimin gözüyle görülen canavarı görmüş olmalılar! Als men de gulden middelmaat betrachtte tusschen al de opmerkingen, die nu en dan gemaakt waren, door zoowel de te kleine opgave te verwerpen, welke aan dat voorwerp eene lengte gaf van slechts 200 voet, als de overdreven meening dat het een kilometer breed en drie lang zou zijn, zoo kon men toch wel aannemen dat dit buitengewone wezen in grootte verreweg alle berekeningen overtrof, welke ichthyologen tot nog toe gemaakt hadden, altijd—als het al bewezen kon worden, dat het bestond. If one used the golden mean between all the remarks that had been made now and then, by rejecting both the too small statement, which gave that object a length of only 200 feet, and the exaggerated opinion that it was a kilometer wide and three long, it could be assumed that this extraordinary being exceeded in size by far all calculations that ichthyologists had made so far, always — if it could be proved that it existed. Eğer şimdi buradaki tüm sözler arasında altın ortam kullanılacaksa ve o zaman bu nesneyi sadece 200 feet uzunluğa bırakan çok küçük bir görevi reddederek ve bir kilometre genişliğinde ve üç olarak abartılı düşüncesiyle Bu olağanüstü yaratığın, ihtiyologların bugüne kadar yaptığı tüm hesaplamaları çok aştığı varsayılabilirdi, her zaman var olduğu kanıtlanabilirse.

Maar dat het bestond kon niet ontkend worden, en men zal zich een denkbeeld kunnen vormen van de ontroering, welke deze bovennatuurlijke verschijning in de geheele wereld te weeg bracht, als men slechts in het oog houdt dat er in den menschelijken geest eene neiging voor het wonderbaarlijke bestaat. But it could not be denied that it existed, and it will be possible to form an idea of the emotion that this supernatural appearance brought about in the whole world, if only one keeps in mind that there is a tendency in the human spirit miraculous. Ama var olduğu inkar edilemezdi ve insanın bu doğaüstü görünüşün tüm dünyaya getirdiği duygu hakkında bir fikir oluşturabilir, eğer sadece insan aklında bir eğilim olduğu göz önüne alındığında mucizevi var.

Inderdaad had de stoomboot Gouverneur Higginson van de Calcutta- en Burmah-Compagnie, op 20 Juli 1866, deze beweegbare massa op vijf kilometers van de oostkust van Australië ontmoet. On July 20, 1866, the steamboat Governor Higginson of the Calcutta and Burmah Company had met this movable mass five kilometers from the east coast of Australia. Aslında, 20 Temmuz 1866'da Kalküta ve Burmah Firmasının valisi Higginson, bu hareketli kütleyi Avustralya'nın doğu kıyısından beş kilometre sonra karşıladı.

De kapitein Baker geloofde eerst dat het een onbekende klip was; hij wilde er reeds de juiste ligging van bepalen, toen het onverklaarbare ding sissend twee waterstralen 50 meter hoog in de lucht spoot. Captain Baker first believed it to be an unknown cliff; he already wanted to determine its correct position, when the inexplicable thing hissed two jets of water 50 meters high into the air. Kaptan Baker ilk önce bunun bilinmeyen bir uçurum olduğuna inandı; Açıklanamayan şey, 50 metre yükseklikte iki su jeti havaya uçurduğunda, onun tam yerini belirlemek istedi. Als dat nu geen klip was waar een onderaardsche warme bron tusschenbeiden met geweld in de hoogte werd gedreven, dan had de Gouverneur Higginson hier goed en wel te doen met eenig tot nog toe onbekend zoogdier, dat waterstralen met lucht en damp vermengd uit zijne kieuwen uitblies. If that was not a cliff where a subterranean hot spring was violently driven between the two, then Governor Higginson had a good deal to do with a hitherto unknown mammal, which blew water jets with air and vapor mixed from its gills . Eğer bu ikisinin arasındaki yeraltı suyu kaynağının zorla kaldırıldığı bir uçurum olmasaydı, o zaman Vali Higginson, şimdiye kadar bilinmeyen bir memeliyle iyi bir iş yapmak zorunda kaldı. Hava jetleri ve solungaçlarından gelen buharı uçurdu. . Iets dergelijks werd 23 Juli van hetzelfde jaar in de Stille Zuidzee opgemerkt door de Christobal Colon van de West-Indische en Zuidzee-Compagnie. Benzer bir şey, Güney Pasifik'te, aynı yılın 23 Temmuz tarihinde, Batı Hint ve Güney Deniz Şirketi'nden olan Christobal Colon tarafından fark edildi.

Derhalve kon die buitengewone visch zich met eene verbazende snelheid van de eene plek naar de andere bewegen, want genoemde schepen hadden het monster slechts drie dagen na elkander op twee verschillende punten van den aardbol ontmoet, welke meer dan 2800 kilometer van elkander lagen. Hence, this extraordinary fish was able to move from one place to another at an astonishing speed, for the ships mentioned had only met the monster three days apart at two different points of the globe, which were more than 2,800 kilometers apart. Bu nedenle, olağanüstü balıklar bir yerden diğerine inanılmaz bir hızda hareket edebilirdi, çünkü gemiler, canavarın, birbirinden sadece üç gün sonra, dünyanın iki farklı noktasında, 2800 kilometreden fazla olan canavarlarla karşılaşmıştı. Veertien dagen daarna zeilden de Helvetia van de Nationale Compagnie en de Shannon van de Koninklijke Mail op 800 kilometer afstand van laatstbedoelde plek in elkanders nabijheid; zij zagen het monster op 42° 15' N.B. On dört gün sonra, National Company'nin Helvetia'sı ve Royal Mail'in Shannon'ı, birbiri ardına bu ikincisinden 800 kilometre yol aldı; numuneyi 42 ° 15 'N'de gördüler

en 60° 35' W.L. van Greenwich. Bij deze gelijktijdige ontmoeting meende men de lengte van het zoogdier op minstens 106 meter te kunnen bepalen, daar beide schepen van kleiner afmeting waren, hoewel zij van den voor- naar den achtersteven ongeveer 100 meter lengte hadden. At this simultaneous meeting, it was believed that the length of the mammal could be determined to be at least 106 meters, since both ships were smaller in size, although they were approximately 100 meters in length from the stern to the stern. Bu eşzamanlı karşılaşmada memenin uzunluğunun en az 106 metre olması mümkün olduğu düşünülmüştü, çünkü her iki damarın da boyutları yaklaşık 100 metre olmasına rağmen her iki damar da daha küçük boyutlardaydı. En de grootste walvisschen, die men in den omtrek der Alcuten vindt, waren niet langer dan 56 meter, als zij die lengte al hadden. And the largest whales to be found in the periphery of the Alcutes were no more than 56 meters long, if any. Ve Alcutes'in çevresinde bulunan en büyük balinalar, bu uzunluğa sahiplerse, 56 metreden daha uzun değildi. Over het algemeen was men in gespannen verwachting door die berichten, welke zoo snel na elkander kwamen. In general, people were anxiously anticipated by those reports, which came so quickly together. Genel olarak, insanlar birbiri ardına çok çabuk gelen bu raporları hevesle bekliyorlardı.

Aan boord van de Transatlantische boot de Pereira had men het dier gezien; de Etna van de Inmanlinie had het monster ontmoet; de officieren van het Fransche fregat de Normandië hadden een proces-verbaal over eene ontmoeting opgesteld, de officieren van den commodore Fitz-James aan boord van den Lord Clyde hadden een zeer ernstig bericht gegeven, enz. The animal had been seen on board the Transatlantic boat Pereira; Mount Etna of the Inman Line had met the monster; the officers of the French frigate de Normandy had made a report of an encounter, the officers of Commodore Fitz-James on board Lord Clyde had given a very serious report, etc. Hayvan Transatlantik bot de Pereira'da görüldü; Inman Line'un Etnası canavara ulaştı; Fransız fırkateyninin subayları Normandiya bir toplantı hakkında resmi bir rapor hazırlamışlardı, Lord Clyde gemisinde görevli olan Fitz-James memurları çok ciddi bir mesaj vermişlerdi. In sommige landen had de luchthartigheid der bewoners met het verschijnsel gespot, maar in ernstiger en vooral practische landen, zooals Engeland, Amerika en Duitschland, hield men zich er ernstig mede bezig. In some countries the lightheartedness of the inhabitants had spotted the phenomenon, but in more serious and especially practical countries, such as England, America and Germany, people were seriously concerned with it. Bazı ülkelerde, sakinlerin açık yürekli oluşu fenomeni fark etmişti; ancak İngiltere, Amerika ve Almanya gibi daha ciddi ve özellikle pratik ülkelerde insanlar ciddi bir endişe duyuyorlardı. Overal kwam het monster in de mode: in koffiehuizen werd het bezongen, in de dagbladen bespot, zelfs op het tooneel opgevoerd; het gaf schoone gelegenheid om er tal van leugens op te verzinnen; als de dagbladen gebrek aan stof hadden, werden wederom allerlei denkbeeldige en reusachtige wezens besproken van den witten walvisch, dien vreeslijken “Maby Dick” uit de poolstreken tot den onmetelijken Kraken toe, wiens voelarmen een schip van 500 ton konden omvatten en het in de diepten van den Oceaan medeslepen. The monster became fashionable everywhere: in coffee houses it was sung, mocked in the newspapers, even performed on the stage; it gave a good opportunity to make up many lies about it; if the newspapers lacked dust, yet again all kinds of imaginary and gigantic creatures were discussed, from the white whale, to the dreadful "Maby Dick" from the polar regions to the immeasurable Kraken, whose feel arms could embrace a 500-ton ship and plunge it into the depths of the ocean. Her yerde canavar modaya dönüştü: kahve evlerinde, sahnelerde bile, gazetelerde alay edildi; Birçok yalanları icat etmek için adil bir fırsat verdi; eğer günlükler tozdan yoksun olsalar da, beyaz balinadan, hayalet ve devasa varlıklar, kutup bölgelerinden, 500 tonluk bir gemi ve derinliklerinde hissedilebilen Kraken'e kadar bu korkunç “Maby Dick” den tartışıldı. okyanustan.

Men haalde zelfs verhalen op uit de oudheid, de meeningen van Aristoteles en Plinius, die aan het bestaan van zulke monsters geloof hechtten, vervolgens de verhalen van den Noorweegschen bisschop Pontoppidan, het relaas van Paul Heggede, en eindelijk het verslag van Harrington, wiens goede trouw men niet kan verdenken als hij de verzekering geeft dat hij in 1857 aan boord van den Castillaan de groote zeeslang gezien heeft, welke tot nog toe slechts in de verbeelding van vroegere dagbladschrijvers bestaan had. Ancient stories were even recounted, the views of Aristotle and Pliny who believed the existence of such monsters, then the stories of the Norwegian Bishop Pontoppidan, the account of Paul Heggede, and finally the account of Harrington, whose good one cannot be suspected if he gives the assurance that in 1857 he saw the great sea serpent on board the Castillan, which until now had only existed in the imagination of earlier newspaper writers. Hatta eski zamanlardan, Aristo ve Pliny'nin, bu canavarların varlığına inanan düşünceleri, daha sonraları, Paul Peggede'nin ve Norveçli piskopos Pontoppidan'ın hikayeleri ve nihayet iyiliği olan Harrington'un hikayeleri bile vardı. 1857'de, şimdiye kadar sadece eski gazete yazarlarının hayal gücünde var olan Castillaan'da büyük bir deniz yılanı gördüğünü güvence altına alırsa sadakatten şüphe edilemez. Nu ontstond er in geleerde genootschappen en wetenschappelijke bladen een eindeloos twistgeschrijf tusschen geloovigen en ongeloovigen; het vraagstuk van het monster ontvlamde de geestdrift. Now an endless controversy arose between believers and unbelievers in learned societies and scientific papers; the monster's question ignited enthusiasm. Şimdi, öğrenilen toplumlarda ve bilimsel makalelerde, inananlar ve inanmayanlar arasında sonsuz bir tartışma ortaya çıktı; Canavar sorusu coşkuyu ateşledi.

Dagbladschrijvers, die zich slechts op wetenschappelijk terrein bewogen, verschreven in den merkwaardigen strijd stroomen van inkt tegen sommigen hunner confraters, die er zich op toelegden om geestig of vernuftig te zijn; enkelen zelfs hadden er hun bloed veil voor, want bij het bespreken van het zeegedrocht wierpen zij elkander de grofste beleedigingen naar het hoofd. Newspaper writers, who were only scientific in nature, wrote in the curious battle of ink against some of their fellows, who devoted themselves to being witty or ingenious; some even had their blood auctioned for it, for in discussing the sea beast they threw at each other the grossest insults. Sadece bilimsel alanda hareket eden gazete yazarları, mazlum ya da ustaca olmaya kendini adamış bazı mırıldananlara karşı mürekkebin olağanüstü mücadelesinde; Hatta birkaç tanesi kanlarını depoda tutuyordu, çünkü deniz kıyısı hakkında tartışırken birbirlerini en iğrenç hakaretlere attılar. Gedurende zes maanden duurde die strijd onafgebroken voort. That struggle continued for six months. Altı ay boyunca bu mücadele kesintisiz devam etti. De kleine bladen beantwoordden met onuitputtelijke geestigheid de degelijke stukken van het aardrijkskundig instituut van Brazilië, van de koninklijke academie van wetenschappen te Berlijn, van het Britsch genootschap, van het Smithsoniaansch instituut te Washington, zelfs het onderzoek van het tijdschrift “The Indian Archipelago,” van den “Cosmos” van den abt Moigno, van de “Mittheilungen” van Peterman en de wetenschappelijke beoordeelingen van de groote dagbladen. Küçük çarşaflar, Brezilya coğrafyasının ses parçalarını, Berlin'deki İngiliz bilim akademisi, İngiliz toplumunun Washington'daki Smithsonian Enstitüsü'nün, hatta “The Indian Archipelago” dergisinin araştırmasının bile bitmez tükenmez halleriyle bir araya geldi. Peterman'ın "Mittheilungen" inin başpiskoposu Moigno'nun "Cosmos" undan ve büyük gazetelerin bilimsel değerlendirmelerinden. Geestige schrijvers parodiëerden een gezegde van Linnaeus, dat door hunne tegenstanders was aangehaald, en hielden vol dat “de natuur geen gekken voortbracht,” waarom zij hunnen tijdgenooten bezwoeren de natuur niet tot leugenaarster te maken door aan het bestaan van een Kraken, een zeeslang, een “Maby Dick” en andere buitensporigheden van dwaze zeelieden te gelooven. Witty writers parodied a saying of Linnaeus quoted by their opponents, insisting that "nature did not produce madmen," why they swore their contemporaries not to make nature a liar by the existence of a Kraken, a sea serpent, to believe a "Maby Dick" and other extravagances of foolish sailors. Tanık yazarları, rakiplerinin aktardığı Linnaeus'un bir sözünü parodileştirdi ve "doğanın hiçbir delil getirmediği" konusunda ısrar ettiler, neden çağdaşlarını bir deniz yılanı olan bir Kraken'in varlığıyla doğanın bir yalancı hale getirmediklerini sordular. Bir "Maby Dick" ve diğer aptal denizcilerin aşırılıklarına inanmak. Eindelijk richtte een gevierd schrijver in een zeer gevreesd satiriek blaadje zijne pen tegen het monster en bracht het onder een algemeen gelach den laatsten slag toe; het vernuft had de wetenschap overwonnen. Finally, in a very dreaded satirical petal, a celebrated writer pointed his pen at the monster and delivered the last blow under general laughter; the ingenuity had overcome science. Sonunda, çok korkmuş bir hiciv yaprakta, ünlü bir yazar, kalemini canavara karşı yönlendirdi ve genel bir kahkaha altında son darbeyi verdi; yaratıcılık bilimi aşmıştı. Gedurende de eerste maanden van 1867 scheen het vraagstuk dus in den doofpot gestoken te zijn, zonder immer weder te voorschijn te zullen komen, toen nieuwe gebeurtenissen de zaak evenwel anders beslisten. Thus, in the early months of 1867, the issue seemed to have been covered up, without ever re-emerging, when new events decided otherwise. 1867'nin ilk ayları boyunca, yeni olayların başka türlü karar vermesi halinde, sorunun hiç bir zaman ortaya çıkmadan ortaya çıktığı görülüyordu.

Er was toen geen sprake meer van het oplossen van een wetenschappelijk raadsel, maar wel van een ernstig gevaar, dat vermeden moest worden. There was then no question of solving a scientific riddle, but of a serious danger that should be avoided. Artık bilimsel bir bilmeceyi çözme sorunu yoktu, kaçınılması gereken ciddi bir tehlike vardı. De zaak nam een geheel andere wending; het monster werd wederom een eilandje, of rots, of klip, maar een beweegbare, onbeschrijfelijke klip. The matter took a completely different turn; the monster again became an island, or rock, or cliff, but a movable, indescribable cliff. Dava tamamen farklı bir dönüş yaptı; Canavar tekrar bir adacık ya da kaya ya da uçurumdu, ama hareketli, tarif edilemez bir uçurumdu. In den nacht van den 5den Maart 1867 bevond zich de Moravian van de Montreal Oceaan Compagnie op 27° 30' N.B. On the night of March 5, 1867, the Moravian of the Montreal Ocean Company was located at 27 ° 30'N 5 Mart 1867 gecesi, Montreal Ocean Company'nin Moravyalısı 27 ° 30'N'daydı.

en 72° 15' W.L., toen het schip aan stuurboordzijde op een rotspunt stootte, welke geene zeekaart aanwees. and 72 ° 15 'W, when the ship on the starboard side collided with a rocky point, which did not indicate a nautical chart. ve 72 ° 15 'WL, gemi sancak tarafındaki sancak tarafına bir sancakla çarptığında, deniz haritasına işaret etmedi. Met behulp van een goeden wind en eene stoommachine van 400 paardekracht, stoomde het schip met eene snelheid van dertien knoopen. İyi bir rüzgar ve 400 beygir gücünde bir buhar motorunun yardımıyla, gemi on üç knot hızıyla buğulandı. Zonder de voortreffelijkheid van den romp zou de Moravian lek gestooten en met de 237 passagiers, die het schip uit Canada medebracht, gezonken zijn. Without the hull's excellence, the Moravian would have leaked and sank with the 237 passengers the ship brought from Canada. Gövdenin mükemmelliği olmasaydı, Moravyalı delinme, gemiyi Kanada'dan getiren 237 yolcuyla tökezledi ve batırdı. Dit ongeval had plaats ongeveer vijf uur in den morgen, toen het daglicht begon door te breken. This accident occurred about five o'clock in the morning when daylight began to break through. Bu kaza, gün ışığının kırılmaya başladığı sabah saat beşte gerçekleşti. De officieren van de wacht snelden naar het achterschip, en onderzochten nu de zee in de rondte met de grootste nauwkeurigheid; zij zagen niets behalve een sterk bewogen zog, dat op drie kabellengten afstands eene branding vertoonde alsof de golven heftig in beweging waren gebracht. The officers of the watch rushed to the stern, now examining the sea in the round with the greatest accuracy; they saw nothing but a vigorous wake that surfaced at three cable lengths as if the waves had been violently set in motion. Muhafız memurları kıç tarafa doğru koştu ve en büyük doğrulukla turdaki denizi incelediler; Dalgaların şiddetli bir şekilde karışmış gibi üç kablo boyunda bir sörf yaptığını gösteren çok hareketli bir uyanıklıktan başka bir şey görmediler. De plaats werd nauwkeurig bepaald, en de Moravian vervolgde zonder schijnbare averij haar koers. Location was carefully determined, and the Moravian continued her course without apparent damage. Mekan doğru bir şekilde belirlendi ve Moravyalı, görünürde zarar görmeden yoluna devam etti. Men kon niet te weten komen of het schip op een onderzeesche klip of op eenig groot voorwerp uit eene schipbreuk herkomstig gestooten had. It was not possible to find out whether the ship had stumbled upon a submarine cliff or on any large object from a shipwreck. Geminin bir denizaltı uçurumuna ya da bir gemi enkazından herhangi bir büyük nesneye tökezlemiş olup olmadığı kesin olarak tespit edilemedi. Toen men het in het dok onderzocht, ontdekte men dat een gedeelte van de kiel gebroken was. İskelede incelendiğinde, omurganın bir kısmının kırıldığı keşfedilmiştir. Hoewel dit op zich zelve een zeer ernstig feit was, zou het wellicht als zoovele andere zaken vergeten zijn, indien er niet drie weken later iets dergelijks onder gelijksoortige omstandigheden had plaats gehad. Bu kendi içinde çok ciddi bir gerçek olsa da, benzer koşullar altında benzer bir durum olmasaydı, başka birçok şey gibi unutulmuş olabilirdi.

Doch deze gebeurtenis kreeg bijzonder groote ruchtbaarheid, én door de herkomst van het schip, waarmede het plaats vond, én door den grooten naam van de maatschappij, waartoe het behoorde. Ancak bu olay, özellikle büyük bir tanıtım aldı ve bunun gerçekleştiği geminin kökeni ve ait olduğu toplumun büyük ismi nedeniyle. Iedereen kent den naam van den beroemden Engelschen reeder Cunard; deze schrandere industriëel riep in 1840 een postdienst in het leven tusschen Liverpool en Halifax, waarbij de dienst verricht werd door drie houten raderstoombooten van 400 paardekracht met een inhoud van 1162 ton. Herkes ünlü İngiliz Cunard ismini bilir; Bu zeki sanayici, 1840 yılında Liverpool ve Halifax arasında bir posta servisi kurdu. Bu servis, 1162 ton kapasiteli üç adet 400 beygir gücündeki ahşap kürekli vapur tekneleriyle gerçekleştirildi.

Acht jaar daarna kwamen er vier schepen bij van 650 paardekracht en 1820 ton, en nog twee jaar later twee nog grooter schepen. Sekiz yıl sonra, 650 beygir gücü ve 1820 tonluk dört gemi geldi ve iki yıl sonra iki gemi daha büyüktü. In 1853 liet de Cunard-maatschappij, wier octrooi voor het brievenvervoer vernieuwd was, achtereenvolgens de Arabia, de Persia, de China, de Scotia, de Java en de Russia bouwen; het waren allen schepen van groote snelheid, en de grootste, welke behalve de Great-Eastern, ooit de zee doorkliefd hadden. 1853'te mektupların taşınmasıyla ilgili patentinin yenilenmiş olan Cunard şirketi, Arabistan, İran, Çin, Scotia, Java ve Rusya'nın birbiri ardına inşa edilmişti; Hepsi büyük bir sürat gemileriydi ve en büyükleri, Büyük Doğu hariç, bir zamanlar denizden ayrıldılar. Zoo bezat de maatschappij derhalve in 1867 acht rader- en vier schroefstoombooten. Böylece, 1867 yılında, şirketin sekiz kürek ve dört vidalı buharlı tekneleri vardı. Ik geef deze korte bijzonderheden op om te doen zien hoe belangrijk deze maatschappij is, welke overal bekend is om hare soliditeit. Bu kısa ayrıntıları, bu toplumun sağlamlığı için her yerde bilinen, ne kadar önemli olduğunu göstermek için veriyorum. Geene enkele onderneming van overzeeschen stoombootdienst wordt met grooter bekwaamheid geleid, geen enkele zaak is met beter uitslag bekroond. No overseas steamboat service enterprise has been run with greater skill, no business has been crowned with better results. Daha iyi sonuçlarla taçlandırılmış hiçbir ülke, denizaşırı bir vapur hizmeti verilemez. Gedurende 26 jaar hebben de schepen der Cunard-maatschappij, 2000 maal de reis over den Oceaan gedaan, en nooit is eene reis mislukt, nimmer heeft er oponthoud plaats gehad, en geen enkel schip, geen enkel mensch, zelfs geen enkele brief is er ooit bij verloren gegaan. 26 yıl boyunca Cunard firmasının gemileri, okyanusa giden seferde 2000 kez yolculuk yaptılar ve hiçbir zaman bir seferde başarısızlığa uğradılar, hiçbir zaman durmadılar, hiçbir gemi, hiç erkek, hatta tek bir mektup bile yoktu. kaybolduğunda. Daarom kiezen passagiers niettegenstaande de groote concurrentie van eene Fransche maatschappij, nog altijd bij voorkeur de schepen der Cunard-lijn, zooals genoegzaam uit de verslagen der laatste jaren blijkt. Therefore, despite the great competition of a French company, passengers still prefer to choose the ships of the Cunard line, as the reports of recent years show. Bu nedenle, bir Fransız toplumunun büyük rekabetine rağmen, yolcular, son yıllardaki raporlardan yeterince açık olduğu gibi, Cunard hattının gemilerini tercih etmeyi tercih ediyorlar. Na dit alles zal niemand zich verwonderen over de ruchtbaarheid, welke een ongeval kreeg, dat een van hare grootste stoomschepen overkwam. After all this, no one will be surprised at the publicity of an accident that befell one of its largest steamships. Tüm bunlardan sonra, hiç kimse en büyük buharlı gemilerinden biri olan bir kaza geçiren tanıtım hakkında hiç kimseyi merak etmeyecek. De Scotia bevond zich 13 April 1867 bij kalme zee en flauwe koelte op 15° 12' W.L. The Scotia was on April 13, 1867 in calm seas and a slight breeze at 15 ° 12 'W Scotia, sakin deniz ve 15 ° 12 'WL'de soluk bir serinlik ile 13 Nisan 1867 idi

en 45° 37' N.B., en liep met eene snelheid van dertien en een halven knoop; de raderen bewogen zich zeer regelmatig; de diepgang was toen 6,7 meter. and 45 ° 37 'N, and walked at a speed of thirteen and a half knot; the wheels moved very smoothly; the draft was 6.7 meters at that time. ve 45 ° 37 'N, ve on üç buçuk knot hızında koştu; tekerlekler çok düzenli hareket etti; Taslak daha sonra 6.7 metre idi. Zeventien minuten over vieren, terwijl de passagiers in het salon vereenigd waren om een lunch te gebruiken, voelde men een niet zeer hevigen schok, die even achter het rad aan bakboordszijde werd toegebracht. Kutlamadan on yedi dakika sonra, salondaki yolcular bir öğle yemeği kullanacak şekilde birleştiğinde, çok güçlü bir şok hissediyorlardı, ki bu da liman tarafındaki çarkın hemen arkasındaydı. De Scotia had niet gestooten, maar een stoot ontvangen van een werktuig dat eer snijdend of borend dan kneuzend was. The Scotia had not been thrusted, but had received a thrust from a tool cutting or drilling rather than bruising. Scotia tökezlememişti, ama morarmaktan ziyade kesme ya da delici bir araçtan bir darbe aldı. De schok was zoo gering geweest, dat niemand aan boord er zich ernstig ongerust over maakte, toen de matrozen uit het ruim naar boven stormden met den kreet: “wij zinken, wij zinken!” Eerst waren de passagiers zeer ontsteld, maar kapitein Anderson stelde hen spoedig gerust; en inderdaad, het gevaar kon zoo dreigend niet zijn; de Scotia was door waterdichte beschotten in zeven afdeelingen verdeeld en kon dus zonder vrees een lek velen. The shock had been so slight that no one on board was seriously concerned when the sailors rushed up from the hold, crying, "We are sinking, we are sinking!" At first the passengers were greatly appalled, but Captain Anderson soon reassured them; and indeed the danger could not be so imminent; The Scotia was divided into seven sections by watertight walls, so it could withstand a leak without fear. Şok, o kadar küçük olmuştu ki, gemide hiç kimse, gemiciler ağzı tuttuğunda, “batıyorduk, batıyoruz!” Diyen gemide hiç kimse çok endişeliydi. İlk başta, yolcular çok üzgündü, ama Kaptan Anderson tartıştı kısa bir süre sonra tekrar güvence altına almak; ve aslında, tehlike o kadar tehdit edici olamazdı; Scotia su geçirmez bariyerlerle yedi bölüme ayrıldı ve böylece korkmadan çok fazla sızabilirdi. De kapitein ging onmiddellijk naar beneden en bevond dat de vijfde afdeeling vol water liep; dit geschiedde zoo snel, dat het lek zeer groot zijn moest. Kaptan hemen yere düştü ve beşinci bölümün su dolu olduğunu gördü; Bu çok çabuk oldu ki sızıntı çok büyük olmalıydı. Gelukkig bevond zich de machine niet in dit gedeelte, anders waren de vuren aanstonds uitgegaan. Neyse ki, makine bu kısımda değildi, aksi takdirde yangınlar yakında dışarı çıkacaktı. De kapitein liet onmiddelijk stoppen, en een matroos dook in het water om te onderzoeken welke averij men had gekregen; hij vond dat er een gat van twee meter breed in de kiel was. Kaptan derhal durdu ve meydana gelen hasarı araştırmak için bir denizci suya daldı; Omurgada iki metrelik bir delik olduğunu düşündü. Zulk een lek kon niet gestopt worden, en de Scotia moest hare reis vervolgen met de raderen voor de helft in 't water. Böyle bir sızıntı durdurulamadı ve Scotia, yolculuğun suya yarılan tekerleklerle devam etmesi gerekiyordu. Men was toen nog op 300 kilometer van kaap Clear, doch eindelijk liep de boot toch te Liverpool in het dok der maatschappij binnen; zij kwam drie dagen te laat aan, waarover men zeer ongerust was geweest. O zamanlar hala Clear Burnu'ndan 300 kilometre uzaktaydılar, ama sonunda tekne yine de Liverpool limanına girdi; Üç gün geç geldi, onun hakkında çok endişeliydi. Toen de Scotia in het droge dok was gehaald, onderzochten de ingenieurs het schip; zij konden hunne oogen nauwelijks gelooven; op twee en een halven meter onder de waterlijn was een regelmatig gat in de gedaante van een gelijkbeenigen driehoek. Scotia kuru havuza alındığında, mühendisler gemiyi inceledi; Gözlerine pek inanmazlardı; Su hattının iki buçuk metre altında bir eşkenar üçgen şeklinde düzenli bir delik vardı.

De breuk van de ijzeren platen was bijzonder zuiver, en zou in de fabriek niet beter plaats hebben gehad; het boorwerktuig waarmede dit geschied was, moest dus van eene buitengewone hardheid zijn, en na met eene verwonderlijke kracht voortgestooten te zijn om een ijzeren plaat van vier centimeters dikte te kunnen doorboren, moest het er door eene achterwaartsche en onverklaarbare beweging van zelf weder zijn uitgekomen. Demir plakaların kırılması özellikle saftı ve fabrikada daha iyi olmazdı; bunun yapıldığı sondaj aleti olağanüstü bir sertliğe sahip olmalıydı ve dört santimetre kalınlığında bir demir levhayı delmek için şaşırtıcı bir güce çarptırıldıktan sonra, tekrar ve geri dönüşü olmayan bir hareket ile tekrar ortaya çıkmış olmalıydı. . Dit was een feit waardoor de openbare meening op nieuw in heftige beweging kwam. Bu, kamuoyunu yeni bir harekete sokan bir gerçekti. Sinds dat oogenblik werden allerlei zeerampen, welke geene bekende oorzaak hadden, op rekening van het monster gesteld. O andan beri, bilinen bir sebebi olmayan her çeşit deniz feneri canavarın hesabına kondu. Het ingebeelde gedrocht werd verantwoordelijk gesteld voor al de schipbreuken, wier aantal ongelukkig genoeg zeer aanzienlijk is, want van de 3000 schepen, welker verlies jaarlijks aan het bureau Veritas wordt gemeld, bedraagt het getal zeil- of stoomschepen, welke men veronderstelt dat bij het uitblijven van berichten met man en muis vergaan zijn, niet minder dan 200! Hayalindeki canavar sayısı, talihsiz sayıdaki tüm gemi enkazlarından sorumlu tutuldu, çünkü kayıpları yıllık olarak Bureau Veritas'a, yelken veya buharlı gemilere bildirilen 3.000 gemiden dolayı yok oldu. insan ve fare ile mesajlar gitti, en az 200! Rechtvaardig of onrechtvaardig beschuldigde men het monster van de verdwijning dier schepen; de gemeenschap tusschen de verschillende tanden werd, dank zij de vrees voor het gedrocht, hoe langer hoe gevaarlijker, geen wonder dus dat het publiek er zich mede bemoeide en op stelligen toon eischte, dat de zee eindelijk, het kostte wat het wilde, van dit vervaarlijk dier zou bevrijd worden. Justly or unjustly the monster was accused of the disappearance of those ships; the communion between the different teeth became, thanks to the fear of the monstrosity, the longer the more dangerous, so no wonder that the public interfered dangerous animal would be freed. Haklı ya da adaletsiz, gemilerin kaybolması canavarı suçlandı; Farklı dişler arasındaki cemaat, canavarın korkusu sayesinde, ne kadar uzunsa o kadar tehlikeli, halkın müdahale ettiği ve nihayet denizde istediği belli bir tonda istediği şüphe yok ki, istediği şeyi aldı. tehlikeli hayvan serbest bırakılacaktı.