1.1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ (1-27)
1.1 FOREWORD (1-27)
1.1 AVANT-PROPOS (1-27)
1.1 PREFAZIONE (1-27)
1.1 PREÂMBULO (1-27)
1.1 前言 (1-27)
ΣΚΗΝΗ: Η πρόσοψη του παλατιού του Άδμητου στις Φερές.
SCENE: The facade of the palace of Admitos in Feres.
Από το σπίτι του Άδμητου βγαίνει ο Απόλλωνας· κρατά το τόξο του, και από τον ώμο του κρέμεται η σαϊτοθήκη.
Apollo comes out of Admitos' house; he holds his bow, and the shuttle hangs from his shoulder.
--
-
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
APOLLO
APOLO
Ω σπίτι του Άδμητου, όπου εγώ έχω στρέξει
Oh Haus von Admitos, wohin ich gelaufen bin
Oh house of Admitos, where I have run
— κι ας είμαι θεός — να φάω ψωμί ως εργάτης!
- even if I am a god - to eat bread as a worker!
Αίτιος ο Δίας, που χτύπησε το γιο μου,
Cause Zeus, who hit my son,
τον Ασκληπιό, με κεραυνό στο στήθος·
Asclepius, with lightning in his chest;
θύμωσα εγώ κι αυτής της θείας φωτιάς του
I was also angry with this divine fire of his
τους τεχνίτες, τους Κύκλωπες, σκοτώνω·
the craftsmen, the Cyclops, I kill;
και μ᾽ ανάγκασε ο Δίας, για τιμωρία,
and Zeus forced me, for punishment,
ενός θνητού να γίνω εργάτης· έτσι,
of a mortal to become a laborer; thus,
κοπάδια του Άδμητου έβοσκα, κι ως τώρα
herds of Admitos evoska, and so far
manadas de Admitos evoska, y hasta ahora
προστάτευα του ανθρώπου αυτού το σπίτι.
I protected this man house.
Γιατί, δίκιος εγώ, τον βρήκα δίκιο,
Because, I'm right, I found him right,
αυτόν το γιο του Φέρη, απέναντί μου·
this son of Feris, opposite me;
ξεγέλασα τις Μοίρες, και τον έχω
I fooled the Fates, and I have him
γλιτώσει από το θάνατο· ναι, οι Μοίρες
escape death; yes, the Fates
για χάρη μου έχουν στρέξει να ξεφύγει
for my sake they have run to escape
ο Άδμητος για την ώρα από τον Άδη,
Admitos for the time being from Hades,
αν πρόσφερνε στη θέση του έναν άλλον
if he offered in his place another
νεκρό σ᾽ αυτούς που ορίζουν εκεί κάτω.
dead to those who define down there.
Τότε δοκίμασε όλους τους δικούς του,
Then he tried all his own,
και τον πατέρα και τη γριά του μάνα,
and his father and old mother,
μα άλλος κανείς δε δέχτηκε για κείνον
but no one else accepted him
το φως να χάσει του ήλιου, να πεθάνει·
to lose the light of the sun, to die;
κανείς, μόνο η γυναίκα του· και τώρα
no one, only his wife; and now
ψυχομαχάει, και μες στο σπίτι εκείνος
he fights, and he's at home
στα χέρια την κρατά· η γραμμένη μέρα,
in her hands she holds it; the written day,
που απ᾽ τη ζωή θα φύγει, σήμερα είναι.
that will go away from life, today it is.
Κι αφήνω εγώ τη φίλτατη αυτή στέγη,
And I leave this filthy roof,
μη με χτυπήσει μίασμα μες στο σπίτι.
do not hit me miasma at home.
no me pegues miasma en casa.
Ο Θάνατος, ιερέας των πεθαμένων,
Death, priest of the dead,
ο οδηγός της στον Άδη, νά, σιμώνει·
her guide to Hades, yes, simon;
φτάνει πάνω στην ώρα· καρτερούσε
he arrives on time; he was beating
τη μέρα που γραφτό της να πεθάνει.
the day she was destined to die.
Έρχεται ο Θάνατος· κρατά σπαθί.
Death is coming; he is holding a sword.