Γνωστά και Άγνωστα Τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας (2)
η Αριάδνη απελευθερώνει τον Θησέα από το κελί του και τον οδηγεί στην είσοδο του Λαβύρινθου.
Ο Θησέας περιηγείται στο λαβύρινθο και βρίσκει τον Μινώταυρο να κοιμάται στο κέντρο του.
Αιφνιδιάζοντάς τον Μινώταυρο ο Θησέας του επιτίθεται και καταφέρνει να εξουδετερώσει το τέρας με ευκολία.
Ο ήρωας μαζί με τους άλλους Αθηναίους και την πριγκίπισσα Αριάδνη, καταφέρνουν να αποδράσουν και να επιστρέψουν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ένα τερατώδες πλάσμα με την ικανότητα να μετατρέπει σε πέτρα όποιον την κοιτούσε,
η Μέδουσα παραμένει ένα δημοφιλές τέρας της ελληνικής μυθολογίας.
Οι ερμηνείες για τη Μέδουσα διίστανται.
Μερικοί αναφέρουν πώς γεννήθηκε από την θαλάσσια θεότητα Κητώ.
Σε αυτή την εκδοχή της ιστορίας, η Μέδουσα γεννιέται με ένα φρικτό πρόσωπο και μια ουρά φιδιού αντί για πόδια.
Στις "Μεταμορφώσεις" του Οβιδίου, η Μέδουσα περιγράφεται σαν μια όμορφη κοπέλα
που μεταμορφώθηκε σε ένα φρικτό τέρας αφού βιάστηκε στο ναό της Αθηνάς από τον Θεό της θάλασσας Ποσειδώνα.
Το χαρακτηριστικό της Μέδουσας που παραμένει ίδιο σε όλες τις εκδοχές της ιστορίας της είναι τα μαλλιά της,
τα οποία αποτελούνταν από δηλητηριώδη φίδια.
Η Μέδουσα έρχεται αντιμέτωπη με τον ήρωα Περσέα, τον οποίο είχε διατάξει ο πατριός του να του φέρει το κεφάλι του τέρατος.
Χρησιμοποιώντας μία ασπίδα καθρέπτη που του έδωσε η Θεά Αθηνά,
ο Περσέας μπορούσε να βλέπει την αντανάκλαση της Μέδουσας και να αποφύγει να την κοιτάξει άμεσα.
Ο Περσέας σφάζει τη Μέδουσα και κόβει το κεφάλι της.
Από το λαιμό της ξεπήδησε το φτερωτό άλογο Πήγασος.
Ο Περσέας χρησιμοποιούσε το κεφάλι της Μέδουσας ως όπλο ενάντια στους εχθρούς του
μέχρι που τελικά το πήγε στην Αθηνά που το άρμωσε στο μπροστινό μέρος της ασπίδας της.
Ο τυφώνας ήταν γνωστός ως "ο πατέρας όλων των τεράτων".
Γεννήθηκε από τη Γαία (τη γη) και τον Τάρταρο (θεότητα της κόλασης).
Λέγεται ότι ήταν το πιο άγριο πλάσμα στη γη.
Ο Τυφώνας ήταν τεράστιος.
Λέγεται ότι όταν στεκόταν όρθιος, το κεφάλι του ακουμπούσε στα αστέρια.
Το κάτω μισό του σώματός του αποτελούνταν από δύο κουλουριασμένες ουρές οχιάς που σφύριζαν συνεχώς.
Αντί για δάχτυλα, κεφάλια δράκων ξεπηδούσαν από τα χέρια του.
Λέγεται ότι είχε φτερά τα οποία όταν τα άπλωνε, μπορούσαν να κρύψουν τον ήλιο.
Φωτιά ξεπηδούσε από τα μάτια του, σπέρνοντας τον τρόμο στην καρδιά οποιουδήποτε ζωντανού πλάσματος, ακόμη και των Ολύμπιων Θεών.
Ο Τυφώνας ήταν τόσο ισχυρός, που ο μόνος ικανός να τον αντιμετωπίσει ήταν ο ίδιος ο Δίας.
Ενώ οι υπόλοιποι Θεοί τον φοβούνταν, ο Δίας αντιμετώπισε το τερατώδες ον.
Μια μεγάλη μάχη ακολούθησε που προκάλεσε αμέτρητους σεισμούς και τεράστια κύματα.
Η μάχη μεταξύ Τυφώνα και Δία ήταν τόσο ισχυρή που παραλίγο να κόψει τον πλανήτη στα δύο.
Τελικά ο Δίας θα κατατροπώσει τον Τυφώνα.
Ρίχνοντας του εκατό κεραυνούς στο κεφάλι, γκρέμισε τον Τυφώνα στα Τάρταρα όπου και παρέμεινε για πάντα.
Ωστόσο, η οργή αυτού του τέρατος δεν μπορούσε να περιοριστεί.
Ενώ ήταν παγιδευμένος κάτω από τη γη, παρόλα αυτά έκανε την οργή του αισθητή.
Η οργή του εκδηλωνόταν με τη μορφή ηφαιστειακών εκρήξεων, και με αυτόν τον τρόπο ο Τυφώνας,
φυλακισμένος κάτω από τη Γη, συνεχίζει να τρομοκρατεί την ανθρωπότητα έως σήμερα.