×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Conan Doyle, A. - Σπουδή στο Άλικο, 1.4 Τι είχε να αναφέρει ο Τζων Ρανς (2)

1.4 Τι είχε να αναφέρει ο Τζων Ρανς (2)

Το Ώλντλευ δεν ήταν μια ελκυστική τοποθεσία. Το στενό πέρασμα μας οδήγησε σε έναν περίβολο στρωμένο με πλάκες και πλαισιωμένο από θλιβερά κτίσματα. Κινηθήκαμε προσεκτικά ανάμεσα σε ομάδες από βρώμικα παιδιά, και μέσα από σειρές ξεθωριασμένων λινών, μέχρι που φτάσαμε στο νούμερο 46, η πόρτα του οποίου ήταν διακοσμημένη με μια μικρή επιγραφή σε μπρούτζο επί της οποίας το όνομα Ρανς ήταν σκαλισμένο. Κατόπιν ερώτησης μας ανακαλύψαμε πως ο αστυνομικός βρισκόταν στο κρεβάτι, και οδηγηθήκαμε σε μια μικρή αίθουσα υποδοχής για να αναμείνουμε τον ερχομό του.

Εμφανίστηκε, έπειτα από λίγο, δείχνοντας κάπως εκνευρισμένος που ενοχλήθηκε, φορώντας τις πυτζάμες του. «Έδωσα την αναφορά μου στο γραφείο», είπε.

Ο Χολμς πήρε ένα νόμισμα του μισού χρυσόλιρου από την τσέπη του και έπαιξε μαζί του συλλογισμένα. «Θεωρήσαμε πως έπρεπε να τα ακούσουμε όλα από τα δικά σας χείλη», είπε.

«Θα χαρώ να σας πω όσα μπορώ», απάντησε ο αστυνομικός με τα μάτια του πάνω στον χρυσό δίσκο.

«Απλά πείτε τα μας με τον δικό σας τρόπο όπως συνέβησαν.»

Ο Ρανς κάθισε σε έναν καναπέ από αλογότριχα, και έπλεξε τα φρύδια του σαν να ήταν αποφασισμένος να μην παραλείψει τίποτα από την αφήγηση του.

«Θα σας τα πω απ' την αρχή», είπε. «Η βάρδια κρατά απ' τις δέκα το βράδυ μέχρι τις έξι το πρωί. Στις έντεκα έγινε ένας καυγάς στο ‘Λευκό Ελάφι', μα ‘κτος απ' αυτό τα πάντα ήταν αρκετά ήσυχα στην περιπολία. Στις μία η ώρα άρχισε να βρέχει, και συνάντησα τον Χάρυ Μάρτσερ—εκείνον που έχει την περιπολία του Χόλαντ Γκρόουβ—και κάτσαμε παρέα στην γωνία της Οδού Ενριέτα λέγοντας τα. Μετά από λίγο— περίπου κατά τις δυο ή λίγο μετά—σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά τριγύρω και να δω αν όλα πήγαιναν καλά στην Οδό Μπρίξτον. Ήταν εξαιρετικά χάλια και ερημικά. Μήτε ψυχή δεν συνάντησα ως κάτω, αν και ένα δυο αμάξια με προσπέρασαν. Κατηφόριζα, σκεφτόμενος, μεταξύ μας, πόσο πολύ καλό ένα ποτηράκι καυτό τζιν θα ήταν, όταν ξάφνου η λάμψη από ένα φως τράβηξε το μάτι μου στο παράθυρο εκείνου του ίδιου του σπιτιού. Λοιπόν, ήξερα πως εκείνα τα δυο σπίτια στο Άλσος του Λώρινστον ήταν αδειανά χάρη σε εκείνον που ανήκουν και που δεν βάζει να κοιτάξουν τις σωλήνες του υπονόμου, μολονότι ο τελευταίος νοικάρης που έζησε σε ένα από αυτά πέθανε από τυφοειδή πυρετό. Έμεινα κάγκελο συνεπώς βλέποντας ένα φως στο παράθυρο, και υποπτεύθηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όταν έφτασα στην πόρτα—»

«Σταματήσατε, και κατόπιν περπατήσατε στην πόρτα του κήπου», διέκοψε ο σύντροφος μου. «Γιατί το κάνατε;»

Ο Ρανς αναπήδησε απότομα, και κοίταξε τον Σέρλοκ Χολμς με τη μέγιστη δυνατή κατάπληξη στα χαρακτηριστικά του.

«Μα, αλήθεια, κύριε», είπε· «αν και πως το μάθατε, μονάχα ένας Θεός ξέρει. Βλέπετε, όταν έφτασα στην πόρτα υπήρχε τέτοια ακινησία και ήταν τόσο μοναχικά που σκέφτηκα πως δεν θα ‘ταν άσχημα να είχαν άλλον έναν μαζί μου. Δε με σκιάζει τίποτα απ' ετούτη τη μεριά του τάφου· μα σκέφτηκα πως μπορεί να ήταν εκείνος που πέθανε απ' τον τυφοειδή επιθεωρώντας τις σωλήνες για αυτό που τον σκότωσε. Η σκέψη με έκανε να πισωγυρίσω κομμάτι, και πήγα ως την πόρτα να δω αν μπορούσα να δω την λάμπα του Μάρτσερ, όμως κανείς δεν φαινόταν πουθενά.»

«Δεν υπήρχε κανείς στον δρόμο;»

«Μηδέ ψυχή ζώσα, κύριε, ούτε καν ένα σκυλί. Κατόπιν μάζεψα το κουράγιο μου, πήγα πίσω και έσπρωξα την πόρτα να ανοίξει. Τα πάντα ήταν ήσυχα μέσα, έτσι πήγα στο δωμάτιο που άναβ' ένα φως. Υπήρχε ένα κερί που τρεμόκαιγε πάνω στο γείσο του τζακιού—ένα κόκκινο κερί—και στο φως του είδα—»

«Ναι, γνωρίζω όλα όσα είδατε. Προχωρήσατε γύρω από το δωμάτιο αρκετές φορές, και γονατίσατε πλάι στο σώμα, και εν συνεχεία διασχίσατε το δωμάτιο και δοκιμάσατε την πόρτα της κουζίνας, και έπειτα—»

Ο Τζων Ρανς τινάχτηκε όρθιος με ένα τρομαγμένο πρόσωπο και υποψία στα μάτια του. «Που ήσασταν κρυμμένος και τα ‘δατε όλα αυτά;» φώναξε. «Μου φαίνεται πως ξέρετε πολύ περισσότερα από όσα θα ‘πρεπε.»

Ο Χολμς γέλασε και έριξε την κάρτα του πάνω από το τραπέζι στον αστυνομικό. «Μην με συλλάβετε για τον φόνο», είπε. «Είμαι ένα από τα λαγωνικά και όχι ο λύκος· ο Κος Γκρέγκσον ή ο Κος Λεστρέιντ θα απαντήσουν σχετικά. Συνεχίστε, λοιπόν. Τι κάνατε κατόπιν;»

Ο Ρανς ξανακάθισε στην θέση του, δίχως ωστόσο να χάσει την απορημένη του έκφραση. «Πήγα πίσω στην πόρτα του κήπου και σφύριξα την σφυρίχτρα του. Αυτό έφερε τον Μάρτσερ και άλλους δυο στο σημείο.»

«Ήταν ο δρόμος άδειος την στιγμή εκείνη;»

«Να σας πω, ήταν, όσον αφορά κάποιον που θα μπορούσε να κάνει κάτι χρήσιμο.»

«Τι εννοείτε;»

Τα χαρακτηριστικά του αστυνομικού πλάτυναν από ένα χαμόγελο. «Έχω δει πολλούς μεθυσμένους στην ζωή μου», είπε, «μα ποτέ κάποιον τόσο τύφλα στο μεθύσι όσο εκείνος ο τύπος. Ήταν στην πόρτα όταν βγήκα έξω, ‘κουμπώντας απά στα καγκελάκια, και τραγουδώντας όσο παίρναν' τα πνεμόνια του κάτι σαν το «Columbine 's New-fangled Banner», ή κάτι παρόμοιο. Δεν μπορούσε να σταθεί, πόσο μάλλον να βοηθήσει.»

«Τι είδος ανθρώπου ήταν;» ρώτησε ο Σέρλοκ Χολμς.

Ο Τζων Ρανς φάνηκε να εκνευρίζεται κάπως στην παρέμβαση. «Ήταν ένας ασυνήθης μεθυσμένος τύπος ανθρώπου», είπε. «Θα ‘χε βρεθεί στο τμήμα αν δεν ήμασταν τόσο απασχολημένοι.»

«Το πρόσωπο του —το ντύσιμο του— μήπως τα προσέξατε;» Παρενέβη ο Χολμς ανυπόμονα.

«Θα έλεγα πως πράγματι τα πρόσεξα, αφού χρειάστηκε να τον στήσω στα πόδια—εγώ και ο Μάρτσερ μεταξύ μας. Ήταν ένας ψηλός τύπος, με κόκκινο πρόσωπο, το χαμηλότερο μέρος κρυμμένο από την άλλη—»

«Αυτό αρκεί», φώναξε ο Χολμς. «Τι απέγινε;»

«Είχαμ' αρκετά να κάνουμε δίχως να προσέχουμε και εκείνον», είπε ο αστυνομικός, με θιγμένη φωνή. «Θα στοιχημάτιζα πως βρήκε το δρόμο για το σπίτι του στα σίγουρα.»

«Πως ήταν ντυμένος;»

«Ένα καφετί πανωφόρι.»

«Είχε ένα καμτσίκι στο χέρι του;»

«Ένα καμτσίκι—όχι.»

«Θα πρέπει να το άφησε πίσω», μουρμούρισε ο

σύντροφος μου. «Δεν έτυχε να ακούσεις ή να δεις ένα αμάξι κατόπιν αυτού;»

«Όχι.»

«Ορίστε μισό χρυσόλιρο δικό σας», είπε ο σύντροφος μου, καθώς σηκώθηκε και πήρε το καπέλο του. «Φοβάμαι, Ρανς, πως ποτέ δεν θα αναδειχθείτε στην ιεραρχία του σώματος. Το κεφάλι σας θα έπρεπε να χρησιμοποιείται αντί να αποτελεί διακοσμητικό. Θα μπορούσατε να είχατε κερδίσει τα γαλόνια του αρχιφύλακα την περασμένη νύχτα. Ο άνδρας τον οποίο κρατήσατε στα χέρια σας είναι ο άνδρας ο οποίος κρατά τις αποδείξεις του μυστηρίου μας, και τον οποίο αναζητάμε. Δεν υπάρχει λόγος να λογοφέρουμε σχετικά με αυτό τώρα· σας δηλώνω πως έτσι έχει. Πάμε, γιατρέ.»

Ξεκινήσαμε παρέα για το αμάξι, αφήνοντας τον πληροφοριοδότη μας δίχως να έχει πειστεί, όμως εμφανέστατα νιώθοντας άβολα.

«Ο ανόητος γκαφαδόρος», είπε ο Χολμς, με πικρία, καθώς επιστρέφαμε στο διαμέρισμα μας. «Και να σκεφθείς πως είχε μια τόσο ασύγκριτη τύχη, και να μην την εκμεταλλευθεί.»

«Εγώ έχω σχεδόν μεσάνυχτα ακόμη. Είναι αλήθεια πως η περιγραφή εκείνου του ανθρώπου συμπίπτει με την ιδέα για το δεύτερο πρόσωπο του μυστηρίου αυτού. Όμως γιατί θα επέστρεφε πίσω στο σπίτι έχοντας ήδη φύγει από εκεί; Δεν δουλεύουν έτσι οι εγκληματίες.»

«Το δαχτυλίδι, άνθρωπε, το δαχτυλίδι: για αυτό ήταν που επέστρεψε πίσω. Αν δεν υπάρξει άλλος τρόπος να τον πιάσουμε, μπορούμε πάντοτε να δολώσουμε την πετονιά μας με το δαχτυλίδι. Θα τον πιάσω, γιατρέ—σε στοιχηματίζω δυο προς ένα ότι θα τον πιάσω. Οφείλω να σε ευχαριστήσω για όλα. Ίσως να μην είχα πάει αν δεν ήσουν εσύ, και έτσι θα είχα χάσει την πλέον έξοχη σπουδή που συνάντησα ποτέ: μια σπουδή στο άλικο, ε; Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε λίγο καλλιτεχνική αργκό. Υπάρχει ένα άλικο νήμα φόνου το οποίο κυλάει μέσα στο άχρωμο κουβάρι της ζωής, και καθήκον μας αποτελεί να το ξεδιαλύνουμε, να το απομονώσουμε, και να φέρουμε στο φως κάθε σπιθαμή του. Και τώρα φαγητό, και ύστερα Νόρμαν Νερούντα. Οι εξάρσεις της κορύφωσης και τα χαμηλά της είναι έξοχα. Ποιο είναι εκείνο το κομμάτι του Σοπέν το οποίο εκτελεί τόσο υπέροχα: Τρα-λα-λα-λιρά-λιρά- λέι.»

Γέρνοντας πίσω στο αμάξι, ο ερασιτέχνης ντετέκτιβ τραγούδησε εύθυμα σαν κορυδαλλός ενώ εγώ συλλογιζόμουν σχετικά με τις πολυάριθμες πτυχές του ανθρώπινου μυαλού.


1.4 Τι είχε να αναφέρει ο Τζων Ρανς (2)

Το Ώλντλευ δεν ήταν μια ελκυστική τοποθεσία. Oldley was not an attractive location. Το στενό πέρασμα μας οδήγησε σε έναν περίβολο στρωμένο με πλάκες και πλαισιωμένο από θλιβερά κτίσματα. The narrow passage led us to a precinct paved with tiles and framed by sad buildings. Κινηθήκαμε προσεκτικά ανάμεσα σε ομάδες από βρώμικα παιδιά, και μέσα από σειρές ξεθωριασμένων λινών, μέχρι που φτάσαμε στο νούμερο 46, η πόρτα του οποίου ήταν διακοσμημένη με μια μικρή επιγραφή σε μπρούτζο επί της οποίας το όνομα Ρανς ήταν σκαλισμένο. We moved carefully between groups of dirty children, and through rows of faded linens, until we reached number 46, the door of which was decorated with a small bronze inscription on which the name Rans was engraved. Κατόπιν ερώτησης μας ανακαλύψαμε πως ο αστυνομικός βρισκόταν στο κρεβάτι, και οδηγηθήκαμε σε μια μικρή αίθουσα υποδοχής για να αναμείνουμε τον ερχομό του. After questioning, we discovered that the policeman was in bed, and we were led to a small reception room to wait for him to arrive.

Εμφανίστηκε, έπειτα από λίγο, δείχνοντας κάπως εκνευρισμένος που ενοχλήθηκε, φορώντας τις πυτζάμες του. He appeared, after a while, looking a little irritated that he was annoyed, wearing his pajamas. «Έδωσα την αναφορά μου στο γραφείο», είπε. "I gave my report to the office," he said.

Ο Χολμς πήρε ένα νόμισμα του μισού χρυσόλιρου από την τσέπη του και έπαιξε μαζί του συλλογισμένα. Holmes took a half-gold coin from his pocket and played with it thoughtfully. «Θεωρήσαμε πως έπρεπε να τα ακούσουμε όλα από τα δικά σας χείλη», είπε. "We thought we should hear it all from your own lips," he said.

«Θα χαρώ να σας πω όσα μπορώ», απάντησε ο αστυνομικός με τα μάτια του πάνω στον χρυσό δίσκο. "I will be happy to tell you what I can," the policeman replied with his eyes on the gold disk.

«Απλά πείτε τα μας με τον δικό σας τρόπο όπως συνέβησαν.» "Just tell us in your own way how it happened."

Ο Ρανς κάθισε σε έναν καναπέ από αλογότριχα, και έπλεξε τα φρύδια του σαν να ήταν αποφασισμένος να μην παραλείψει τίποτα από την αφήγηση του. Rance sat down on a horse-drawn couch, and raised his eyebrows as if determined not to omit anything from his narrative.

«Θα σας τα πω απ' την αρχή», είπε. "I will tell you from the beginning," he said. «Η βάρδια κρατά απ' τις δέκα το βράδυ μέχρι τις έξι το πρωί. "The shift lasts from ten in the evening until six in the morning. Στις έντεκα έγινε ένας καυγάς στο ‘Λευκό Ελάφι', μα ‘κτος απ' αυτό τα πάντα ήταν αρκετά ήσυχα στην περιπολία. At eleven there was a quarrel in the 'White Deer', but apart from that everything was quite quiet on patrol. Στις μία η ώρα άρχισε να βρέχει, και συνάντησα τον Χάρυ Μάρτσερ—εκείνον που έχει την περιπολία του Χόλαντ Γκρόουβ—και κάτσαμε παρέα στην γωνία της Οδού Ενριέτα λέγοντας τα. At one o'clock it started to rain, and I met Harry Marcher — the one on the Holland Grove patrol — and we sat on the corner of Enrietta Street talking. Μετά από λίγο— περίπου κατά τις δυο ή λίγο μετά—σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά τριγύρω και να δω αν όλα πήγαιναν καλά στην Οδό Μπρίξτον. After a while — about two o'clock or so — I thought about taking a look around and seeing if everything was going well on Brixton Street. Ήταν εξαιρετικά χάλια και ερημικά. It was extremely crap and desolate. Μήτε ψυχή δεν συνάντησα ως κάτω, αν και ένα δυο αμάξια με προσπέρασαν. I did not meet any souls downstairs, although a couple of cars passed me. Κατηφόριζα, σκεφτόμενος, μεταξύ μας, πόσο πολύ καλό ένα ποτηράκι καυτό τζιν θα ήταν, όταν ξάφνου η λάμψη από ένα φως τράβηξε το μάτι μου στο παράθυρο εκείνου του ίδιου του σπιτιού. I was descending, thinking, between us, how good a glass of hot jeans would be, when suddenly the glow of a light caught my eye in the window of that very house. Λοιπόν, ήξερα πως εκείνα τα δυο σπίτια στο Άλσος του Λώρινστον ήταν αδειανά χάρη σε εκείνον που ανήκουν και που δεν βάζει να κοιτάξουν τις σωλήνες του υπονόμου, μολονότι ο τελευταίος νοικάρης που έζησε σε ένα από αυτά πέθανε από τυφοειδή πυρετό. Well, I knew that those two houses in the Lorriston Grove were empty thanks to the one who owned them and who did not look at the sewer pipes, even though the last tenant who lived in one of them died of typhoid fever. Έμεινα κάγκελο συνεπώς βλέποντας ένα φως στο παράθυρο, και υποπτεύθηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. I was left behind because I saw a light in the window, and I suspected that something was wrong. Όταν έφτασα στην πόρτα—» When I got to the door— "

«Σταματήσατε, και κατόπιν περπατήσατε στην πόρτα του κήπου», διέκοψε ο σύντροφος μου. "You stopped, and then you walked to the garden door," my partner interrupted. «Γιατί το κάνατε;» "Why did you do it?"

Ο Ρανς αναπήδησε απότομα, και κοίταξε τον Σέρλοκ Χολμς με τη μέγιστη δυνατή κατάπληξη στα χαρακτηριστικά του. Rance jumped abruptly, and looked at Sherlock Holmes with the utmost amazement at his features.

«Μα, αλήθεια, κύριε», είπε· «αν και πως το μάθατε, μονάχα ένας Θεός ξέρει. "But, sir," he said, "although you know it, only God knows. Βλέπετε, όταν έφτασα στην πόρτα υπήρχε τέτοια ακινησία και ήταν τόσο μοναχικά που σκέφτηκα πως δεν θα ‘ταν άσχημα να είχαν άλλον έναν μαζί μου. You see, when I got to the door there was such stillness and it was so lonely that I thought it would not be bad to have someone else with me. Δε με σκιάζει τίποτα απ' ετούτη τη μεριά του τάφου· μα σκέφτηκα πως μπορεί να ήταν εκείνος που πέθανε απ' τον τυφοειδή επιθεωρώντας τις σωλήνες για αυτό που τον σκότωσε. I am not overshadowed by anything on this side of the grave; Η σκέψη με έκανε να πισωγυρίσω κομμάτι, και πήγα ως την πόρτα να δω αν μπορούσα να δω την λάμπα του Μάρτσερ, όμως κανείς δεν φαινόταν πουθενά.» "The thought made me turn around a bit, and I went to the door to see if I could see Marcher's lamp, but no one was looking anywhere."

«Δεν υπήρχε κανείς στον δρόμο;» "Was no one on the street?"

«Μηδέ ψυχή ζώσα, κύριε, ούτε καν ένα σκυλί. "No soul alive, sir, not even a dog. Κατόπιν μάζεψα το κουράγιο μου, πήγα πίσω και έσπρωξα την πόρτα να ανοίξει. Then I gathered my courage, went back and pushed the door open. Τα πάντα ήταν ήσυχα μέσα, έτσι πήγα στο δωμάτιο που άναβ' ένα φως. Everything was quiet inside, so I went to the room to turn on a light. Υπήρχε ένα κερί που τρεμόκαιγε πάνω στο γείσο του τζακιού—ένα κόκκινο κερί—και στο φως του είδα—» "There was a candle flickering on the mantelpiece — a red candle — and I saw it in the light."

«Ναι, γνωρίζω όλα όσα είδατε. "Yes, I know everything you saw. Προχωρήσατε γύρω από το δωμάτιο αρκετές φορές, και γονατίσατε πλάι στο σώμα, και εν συνεχεία διασχίσατε το δωμάτιο και δοκιμάσατε την πόρτα της κουζίνας, και έπειτα—» You walked around the room several times, and knelt beside the body, and then crossed the room and tried the kitchen door, and then— »

Ο Τζων Ρανς τινάχτηκε όρθιος με ένα τρομαγμένο πρόσωπο και υποψία στα μάτια του. John Rance shook his head with a frightened face and suspicion in his eyes. «Που ήσασταν κρυμμένος και τα ‘δατε όλα αυτά;» φώναξε. "Where were you hiding and giving it all away?" cried. «Μου φαίνεται πως ξέρετε πολύ περισσότερα από όσα θα ‘πρεπε.» "It seems to me that you know much more than you should."

Ο Χολμς γέλασε και έριξε την κάρτα του πάνω από το τραπέζι στον αστυνομικό. Holmes laughed and threw his card over the table to the officer. «Μην με συλλάβετε για τον φόνο», είπε. "Do not arrest me for the murder," he said. «Είμαι ένα από τα λαγωνικά και όχι ο λύκος· ο Κος Γκρέγκσον ή ο Κος Λεστρέιντ θα απαντήσουν σχετικά. "I'm one of the beagles, not the wolf; Mr. Gregson or Mr. Lestrade will answer. Συνεχίστε, λοιπόν. So go ahead. Τι κάνατε κατόπιν;» What did you do next? "

Ο Ρανς ξανακάθισε στην θέση του, δίχως ωστόσο να χάσει την απορημένη του έκφραση. «Πήγα πίσω στην πόρτα του κήπου και σφύριξα την σφυρίχτρα του. "I went back to the garden door and whistled his whistle. Αυτό έφερε τον Μάρτσερ και άλλους δυο στο σημείο.» That brought Marcher and two others to the point. "

«Ήταν ο δρόμος άδειος την στιγμή εκείνη;» "Was the road empty at that time?"

«Να σας πω, ήταν, όσον αφορά κάποιον που θα μπορούσε να κάνει κάτι χρήσιμο.» "Let me tell you, it was about someone who could do something useful."

«Τι εννοείτε;»

Τα χαρακτηριστικά του αστυνομικού πλάτυναν από ένα χαμόγελο. The policeman's features widened with a smile. «Έχω δει πολλούς μεθυσμένους στην ζωή μου», είπε, «μα ποτέ κάποιον τόσο τύφλα στο μεθύσι όσο εκείνος ο τύπος. "I've seen a lot of drunks in my life," he said, "but never someone as drunk as that guy." Ήταν στην πόρτα όταν βγήκα έξω, ‘κουμπώντας απά στα καγκελάκια, και τραγουδώντας όσο παίρναν' τα πνεμόνια του κάτι σαν το «Columbine 's New-fangled Banner», ή κάτι παρόμοιο. He was at the door when I went outside, 'clinging to the railings, and singing while his lungs were getting something like' Columbine 's New-fangled Banner,' or something. Δεν μπορούσε να σταθεί, πόσο μάλλον να βοηθήσει.» He could not stand it, let alone help. "

«Τι είδος ανθρώπου ήταν;» ρώτησε ο Σέρλοκ Χολμς. "What kind of man was he?" asked Sherlock Holmes.

Ο Τζων Ρανς φάνηκε να εκνευρίζεται κάπως στην παρέμβαση. John Rance seemed to be a little annoyed with the intervention. «Ήταν ένας ασυνήθης μεθυσμένος τύπος ανθρώπου», είπε. "He was an unusually drunk guy," he said. «Θα ‘χε βρεθεί στο τμήμα αν δεν ήμασταν τόσο απασχολημένοι.» "He would have been in the department if we were not so busy."

«Το πρόσωπο του —το ντύσιμο του— μήπως τα προσέξατε;» Παρενέβη ο Χολμς ανυπόμονα. "Did you notice his face — his dress —?" Holmes intervened impatiently.

«Θα έλεγα πως πράγματι τα πρόσεξα, αφού χρειάστηκε να τον στήσω στα πόδια—εγώ και ο Μάρτσερ μεταξύ μας. "I would say I really noticed, since I had to put him on his feet — Marcher and I were between us. Ήταν ένας ψηλός τύπος, με κόκκινο πρόσωπο, το χαμηλότερο μέρος κρυμμένο από την άλλη—» He was a tall guy with a red face, the lower part hidden from the other— "

«Αυτό αρκεί», φώναξε ο Χολμς. "That's enough," cried Holmes. «Τι απέγινε;» "What happened?"

«Είχαμ' αρκετά να κάνουμε δίχως να προσέχουμε και εκείνον», είπε ο αστυνομικός, με θιγμένη φωνή. "I had a lot to do without paying attention to him," said the policeman, in a raised voice. «Θα στοιχημάτιζα πως βρήκε το δρόμο για το σπίτι του στα σίγουρα.» "I would bet he found his way home for sure."

«Πως ήταν ντυμένος;» "How was he dressed?"

«Ένα καφετί πανωφόρι.» "A brown coat."

«Είχε ένα καμτσίκι στο χέρι του;» "Did he have a whip in his hand?"

«Ένα καμτσίκι—όχι.» "A whip — no."

«Θα πρέπει να το άφησε πίσω», μουρμούρισε ο "He should have left it behind," he murmured

σύντροφος μου. my partner. «Δεν έτυχε να ακούσεις ή να δεις ένα αμάξι κατόπιν αυτού;» "Didn't you happen to hear or see a car after that?"

«Όχι.» "No."

«Ορίστε μισό χρυσόλιρο δικό σας», είπε ο σύντροφος μου, καθώς σηκώθηκε και πήρε το καπέλο του. "Here's half a pound of gold," my companion said as he got up and took his hat. «Φοβάμαι, Ρανς, πως ποτέ δεν θα αναδειχθείτε στην ιεραρχία του σώματος. "I'm afraid, Rans, that you will never rise in the body hierarchy. Το κεφάλι σας θα έπρεπε να χρησιμοποιείται αντί να αποτελεί διακοσμητικό. Your head should be used instead of being decorative. Θα μπορούσατε να είχατε κερδίσει τα γαλόνια του αρχιφύλακα την περασμένη νύχτα. You could have won the gallon of the chief constable last night. Ο άνδρας τον οποίο κρατήσατε στα χέρια σας είναι ο άνδρας ο οποίος κρατά τις αποδείξεις του μυστηρίου μας, και τον οποίο αναζητάμε. The man you held in your hands is the man who holds the evidence of our mystery, and whom we seek. Δεν υπάρχει λόγος να λογοφέρουμε σχετικά με αυτό τώρα· σας δηλώνω πως έτσι έχει. There is no need to talk about it now; I tell you so. Πάμε, γιατρέ.»

Ξεκινήσαμε παρέα για το αμάξι, αφήνοντας τον πληροφοριοδότη μας δίχως να έχει πειστεί, όμως εμφανέστατα νιώθοντας άβολα. We started together for the car, leaving our informant unconvinced, but obviously feeling uncomfortable.

«Ο ανόητος γκαφαδόρος», είπε ο Χολμς, με πικρία, καθώς επιστρέφαμε στο διαμέρισμα μας. "The stupid bastard," Holmes said bitterly as we returned to our apartment. «Και να σκεφθείς πως είχε μια τόσο ασύγκριτη τύχη, και να μην την εκμεταλλευθεί.» "And to think that he had such an incomparable fortune, and not to take advantage of it."

«Εγώ έχω σχεδόν μεσάνυχτα ακόμη. "I still have almost midnight. Είναι αλήθεια πως η περιγραφή εκείνου του ανθρώπου συμπίπτει με την ιδέα για το δεύτερο πρόσωπο του μυστηρίου αυτού. It is true that the description of that man coincides with the idea of the second person of this mystery. Όμως γιατί θα επέστρεφε πίσω στο σπίτι έχοντας ήδη φύγει από εκεί; Δεν δουλεύουν έτσι οι εγκληματίες.» But why would he return home having already left? That is not how criminals work. "

«Το δαχτυλίδι, άνθρωπε, το δαχτυλίδι: για αυτό ήταν που επέστρεψε πίσω. "The ring, man, the ring: that's why he came back. Αν δεν υπάρξει άλλος τρόπος να τον πιάσουμε, μπορούμε πάντοτε να δολώσουμε την πετονιά μας με το δαχτυλίδι. Unless there is another way to catch it, we can always bait our line with the ring. Θα τον πιάσω, γιατρέ—σε στοιχηματίζω δυο προς ένα ότι θα τον πιάσω. I'll catch him, doctor — I bet you one by one that I'll catch him. Οφείλω να σε ευχαριστήσω για όλα. I have to thank you for everything. Ίσως να μην είχα πάει αν δεν ήσουν εσύ, και έτσι θα είχα χάσει την πλέον έξοχη σπουδή που συνάντησα ποτέ: μια σπουδή στο άλικο, ε; Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε λίγο καλλιτεχνική αργκό. Maybe I would not have gone if it were not for you, and so I would have lost the most wonderful study I have ever encountered: a study in the aliko, eh? Why not use a little artistic slang. Υπάρχει ένα άλικο νήμα φόνου το οποίο κυλάει μέσα στο άχρωμο κουβάρι της ζωής, και καθήκον μας αποτελεί να το ξεδιαλύνουμε, να το απομονώσουμε, και να φέρουμε στο φως κάθε σπιθαμή του. There is an alien thread of murder that runs through the colorless tangle of life, and it is our duty to unravel it, to isolate it, and to bring to light every bit of it. Και τώρα φαγητό, και ύστερα Νόρμαν Νερούντα. And now food, and then Norman Neruda. Οι εξάρσεις της κορύφωσης και τα χαμηλά της είναι έξοχα. The highs and lows of the peak are exquisite. Ποιο είναι εκείνο το κομμάτι του Σοπέν το οποίο εκτελεί τόσο υπέροχα: Τρα-λα-λα-λιρά-λιρά- λέι.» What is that part of Chopin that he performs so beautifully: Tra-la-la-lira-lira-lei. "

Γέρνοντας πίσω στο αμάξι, ο ερασιτέχνης ντετέκτιβ τραγούδησε εύθυμα σαν κορυδαλλός ενώ εγώ συλλογιζόμουν σχετικά με τις πολυάριθμες πτυχές του ανθρώπινου μυαλού. Leaning back in the car, the amateur detective sang cheerfully like a crow while I pondered the many facets of the human mind.