×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Tolkien - Τα Παιδιά του Χούριν, X. Ο Τούριν στο Νάργκοθροντ (1)

X. Ο Τούριν στο Νάργκοθροντ (1)

Στην αρχή ο ίδιος ο λαός του δεν αναγνώριζε τον Γκουίντορ, που έφυγε νέος και δυνατός και, επιστρέφοντας, έμοιαζε μ' έναν από τους ηλικιωμένους των θνητών Ανθρώπων από τα μαρτύρια και την εξάντληση. Και τώρα ήταν και σακατεμένος. Αλλά η Φιντούιλας, η κόρη του Ορόντρεθ του βασιλιά, τον γνώρισε και τον καλωσόρισε, γιατί τον είχε αγαπήσει και όντως ήταν αρραβωνιασμένοι πριν από τη Νίρναεθ και τόσο πολύ αγαπούσε ο Γκουίντορ την ομορφιά της, που την είχε ονομάσει Φαελίβριν, που σημαίνει τη λάμψη του ήλιου πάνω στις λίμνες του Ίβριν.

Έτσι ο Γκουίντορ γύρισε στο σπίτι του και για χάρη του ο Τούριν έγινε δεκτός μαζί του, γιατί ο Γκουίντορ τους είπε ότι ήταν γενναίος άντρας, αγαπημένος φίλος του Μπέλεγκ Κουθάλιον του Ντόριαθ.

Όταν όμως ο Γκουίντορ πήγε να πει το όνομά του, ο Τούριν τον σταμάτησε λέγοντας:

«Είμαι ο Αγκάργαεν, γιος του Ούμαρθ (που σημαίνει Αιματοβαμμένος, γιος του Κακορίζικου), κυνηγός στα δάση»,

Όμως τα Ξωτικά, αν και κατάλαβαν ότι πήρε αυτά τα ονόματα λόγω της εξόντωσης του φίλου του (μη γνωρίζοντας άλλους λόγους), δεν του έκαναν άλλες ερωτήσεις.

Το σπαθί Ανγκλάχελ ξαναφτιάχτηκε γι' αυτόν από τους επιδέξιους σιδηρουργούς του Νάργκοθροντ και, παρόλο που ήταν πάντα μαύρο, οι κόψεις του γυάλιζαν με μια χλωμή φλόγα. Τότε ο Τούριν έγινε γνωστός στο Νάργκοθροντ ως Μόρμεγκιλ το Μαύρο Σπαθί, λόγω της φήμης των κατορθωμάτων του μ' αυτό το όπλο. Ο ίδιος όμως ονόμαζε το ξίφος Γκούρθανγκ, Σίδερο του Θανάτου.

Λόγω της δύναμης και της επιδεξιότητάς του στον πόλεμο με τους Ορκ, ο Τούριν είχε την εύνοια του Ορόντρεθ και έγινε δεκτός στο συμβούλιό του. Όμως ο Τούριν δεν συμπαθούσε τον τρόπο που πολεμούσαν τα Ξωτικά του Νάργκοθροντ, με ενέδρες και λαθραίες κινήσεις και κρυφά βέλη, και παρακινούσε να τον εγκαταλείψουν και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για να επιτεθούν στους υπηρέτες του Εχθρού σε ανοιχτή μάχη και καταδίωξη.

Αλλά ο Γκουίντορ ήταν πάντα αντίθετος στον Τούριν γι' αυτό το θέμα στο συμβούλιο του βασιλιά, λέγοντας ότι είχε ζήσει στην Άνγκμπαντ και είχε δει τη δύναμη του Μόργκοθ και είχε κάποια ιδέα για τα σχέδιά του.

«Οι ασήμαντες νίκες θα αποδειχθούν ανώφελες στο τέλος», είπε. «Γιατί έτσι μαθαίνει ο Μόργκοθ πού βρίσκονται οι πιο τολμηροί εχθροί του και συγκεντρώνει αρκετές δυνάμεις για να τους εξοντώσει. Ολόκληρη η ισχύς των Ξωτικών και των Εντάιν το μόνο που κατάφερε ήταν να τον περιορίσει και να κερδίσει την ειρήνη μιας πολιορκίας. Μακροχρόνιας πολιορκίας, ναι, που κράτησε όμως μόνο όσο χρειάστηκε ο Μόργκοθ για να τσακίσει τους πολιορκητές. Και ποτέ δεν μπορεί να ξαναγίνει τέτοια ένωση. Μόνο στη μυστικότητα υπάρχει η ελπίδα της επιβίωσης. Μέχρι να έρθουν οι Βάλαρ».

«Οι Βάλαρ!» είπε ο Τούριν. «Εσάς σας έχουν ξεχάσει και τους Ανθρώπους τους περιφρονούν. Τι ωφελεί να κοιτάζουμε δυτικά πέρα από την απέραντη Θάλασσα ένα ηλιοβασίλεμα που σβήνει στη Δύση; Εμείς μόνο έναν Βάλα έχουμε ν' αντιμετωπίζουμε κι αυτός είναι ο Μόργκοθ. Και αν στο τέλος δεν καταφέρουμε να τον νικήσουμε, τουλάχιστον μπορούμε να τον χτυπήσουμε και να τον παρεμποδίσουμε. Γιατί η νίκη είναι νίκη, όσο μικρή κι αν είναι, και δεν έχει αξία μόνο ό,τι μπορεί να προκύψει απ' αυτήν. Επίσης είναι ο πιο συνετός δρόμος. Η μυστικότητα δεν είναι τελικά δυνατή, τα όπλα είναι το μοναδικό τείχος που μπορεί να συγκρατήσει τον Μόργκοθ. Αν δεν κάνετε τίποτα για να τον σταματήσετε, η σκιά του θα απλωθεί σε όλο το Μπελέριαντ πριν περάσουν πολλά χρόνια και τότε έναν-έναν θα σας ανακαλύψει και θα σας βγάλει από τα κρησφύγετά σας. Και τι θα γίνει τότε; Κάποια αξιολύπητα απομεινάρια θα ξεφύγουν νότια και δυτικά για να λουφάξουν στις ακτές της Θάλασσας, παγιδευμένα ανάμεσα στον Μόργκοθ και τον Όσσε. Καλύτερα, λοιπόν, να κερδίσεις ένα διάστημα δόξας, έστω και σύντομο, γιατί το τέλος δεν θα είναι χειρότερο. Μιλάτε για μυστικότητα και λέτε ότι αυτή είναι η μοναδική ελπίδα. Όμως, ακόμη και αν μπορούσατε να στήσετε ενέδρες και να πιάσετε όλους τους ανιχνευτές και τους κατασκόπους του Μόργκοθ, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, ώστε να μη γυρίσει κανείς με ειδήσεις στην Άνγκμπαντ, από αυτό και μόνο θα μάθαινε ότι ζείτε και θα μάντευε πού είστε. Και αυτό επίσης έχω να πω: αν και οι θνητοί άνθρωποι έχουν μικρή ζωή σε σύγκριση με τη ζωή των Ξωτικών, θα προτιμούσαν να την περάσουν πολεμώντας παρά να τραπούν σε φυγή ή να υποκύψουν. Η απείθεια του Χούριν Θάλιον ήταν μεγάλο κατόρθωμα. Και ακόμη και αν ο Μόργκοθ σκοτώσει αυτόν που έκανε το κατόρθωμα, δεν μπορεί να το αλλάξει σαν να μην έχει συμβεί. Ακόμη και οι Κύριοι της Δύσης θα το τιμήσουν. Δεν είναι γραμμένο στην ιστορία της Άρντα, που ούτε ο Μόργκοθ ούτε ο Μάνγουε δεν μπορούν να την ξεγράψουν;»

«Μιλάς για υψηλά πράγματα», απάντησε ο Γκουίντορ, «και είναι φανερό ότι έχεις ζήσει ανάμεσα στους Έλνταρ. Αλλά υπάρχει σκοτάδι μέσα σου αν βάζεις τον Μόργκοθ και τον Μάνγουε μαζί, ή αν μιλάς για τους Βάλαρ σαν να είναι οι εχθροί των Ξωτικών και των Ανθρώπων. Γιατί οι Βάλαρ δεν περιφρονούν τίποτα, και λιγότερο απ' όλα τα Παιδιά του Ιλούβαταρ. Ούτε και γνωρίζεις όλες τις ελπίδες των Έλνταρ. Υπάρχει μια προφητεία ανάμεσά μας ότι μια μέρα ένας αγγελιαφόρος από τη Μέση-γη θα περάσει μέσα από τις σκιές του Βάλινορ και ο Μάνγουε θα ακούσει και ο Μάντος θα μαλακώσει. Δεν θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να διατηρήσουμε το σπέρμα των Νόλντορ και των Εντάιν για να υπάρχουν όταν έρθει αυτή η στιγμή; Και ο Κίρνταν ζει τώρα στο Νότο και εκεί φτιάχνουν πλοία. Τι γνωρίζεις για τα πλοία, για τη Θάλασσα; Σκέφτεσαι τον εαυτό σου και τη δική σου δόξα και καλείς κι εμάς να κάνουμε το ίδιο. Αλλά πρέπει να σκεφτούμε και τους άλλους πέρα από τον εαυτό μας, γιατί δεν μπορούν όλοι να πολεμήσουν και να πέσουν, και αυτούς πρέπει να τους προστατέψουμε από τον πόλεμο και την καταστροφή όσο μπορούμε».

«Τότε στείλτε τους στα πλοία σας όσο υπάρχει ακόμη καιρός», είπε ο Τούριν.

«Δεν θα δεχτούν να μας αποχωριστούν», είπε ο Γκουίντορ, «ακόμη και αν μπορούσε να τους θρέψει ο Κίρνταν. Πρέπει να μείνουμε μαζί όσον καιρό μπορούμε και όχι να προκαλούμε το θάνατο».

«Σ' όλ' αυτά εγώ έχω δώσει την απάντησή μου», είπε ο Τούριν. «Γενναία άμυνα στα σύνορα και σκληρά χτυπήματα όπου συγκεντρώνεται ο εχθρός. Με αυτή την τακτική θα έχετε τις μεγαλύτερες ελπίδες να παραμείνετε μαζί. Και αυτοί για τους οποίους μιλάς αγαπούν άραγε όσους καραδοκούν στα δάση και κυνηγούν ξεμοναχιασμένους Ορκ σαν τους λύκους καλύτερα από κείνον που φοράει το κράνος του και τη ζωγραφισμένη ασπίδα του και διώχνει τον εχθρό ακόμη και αν είναι πολύ μεγαλύτερος από όλο τον στρατό του; Οι γυναίκες των Εντάιν τουλάχιστον όχι. Δεν εμπόδισαν τους άντρες να πάνε στη Νίρναεθ Αρνοέντιαντ».

«Αλλά υπέφεραν μεγαλύτερα δεινά από ό,τι αν αυτή η μάχη δεν είχε γίνει», είπε ο Γκουίντορ.

--

Αλλά ο Τούριν αποκτούσε όλο και περισσότερο την εύνοια του Ορόντρεθ και έγινε ο κύριος σύμβουλος του βασιλιά, ο οποίος ζητούσε τη συμβουλή του σε όλα. Εκείνη την εποχή τα Ξωτικά του Νάργκοθροντ εγκατέλειψαν τη μυστικότητά τους και δημιούργησαν μεγάλα αποθέματα όπλων. Και με τις συμβουλές του Τούριν οι Νόλντορ έφτιαξαν μια μεγάλη γέφυρα πάνω από τον Νάρογκ στις Πύλες του Φέλαγκουντ για να περνά πιο γρήγορα ο στρατός τους, αφού ο πόλεμος τώρα ήταν κυρίως ανατολικά του Νάρογκ, στη Φυλαγμένη Πεδιάδα. Το Νάργκοθροντ είχε τώρα για βόρειο σύνορό του την «Αμφισβητήσιμη Γη» γύρω από τις πηγές του Γκίνγκλιθ, του Νάρογκ και τις παρυφές του Δάσους του Νούαθ. Στην περιοχή ανάμεσα στον Νέννινγκ μέχρι τον Νάρογκ δεν έμπαιναν Ορκ. Και ανατολικά του Νάρογκ το βασίλειο έφτανε ως τον Τέιγκλιν και τα σύνορα των Βάλτων του Νίμπιν-νόεγκ.

Ο Γκουίντορ έπεσε σε δυσμένεια, γιατί δεν ήταν πια ικανός στα όπλα και η δύναμή του ήταν μικρή. Και ο πόνος στο ακρωτηριασμένο αριστερό του χέρι τον κυρίευε συχνά. Αλλά ο Τούριν ήταν νέος και μόνο τώρα είχε φτάσει στην ωριμότητα της αντρικής ηλικίας. Και ήταν πραγματικά γιος της Μόργουεν Έλεδγουεν όταν τον αντίκριζες: ψηλός και μελαχρινός, με λευκό δέρμα και γκρίζα μάτια, και με πρόσωπο πιο όμορφο από κάθε άλλου θνητού ανθρώπου των Παλαιών Ημερών. Είχε την ομιλία και το παράστημα του αρχαίου βασιλείου του Ντόριαθ και ακόμη και τα Ξωτικά στην αρχή νόμιζαν ότι ανήκει σε κάποιον από τους μεγάλους οίκους των Νόλντορ. Τόσο γενναίος ήταν ο Τούριν και τόσο εξαιρετικά επιδέξιος στα όπλα, ιδιαίτερα στο σπαθί και την ασπίδα, που τα Ξωτικά έλεγαν ότι είναι αδύνατο να σκοτωθεί παρά μόνο από κακοτυχία ή από κακό βέλος μακρινό. Γι' αυτό του έδωσαν αλυσιδωτή πανοπλία των Νάνων για να τον προφυλάσσει. Και κάποια φορά που ο Τούριν ήταν με σκοτεινή διάθεση, βρήκε στα οπλοστάσια μια μάσκα Νάνων επιχρυσωμένη και τη φορούσε πριν από τη μάχη και οι εχθροί του τρέπονταν σε φυγή μόλις τον αντίκριζαν.

Τώρα που είχε γίνει αυτό που ήθελε και όλα πήγαιναν καλά και είχε καθήκοντα που του άρεσαν και απολάμβανε τιμές, ήταν ευγενικός με όλους και λιγότερο σκυθρωπός από παλιά, και έτσι είχε κερδίσει σχεδόν όλων τις καρδιές. Και πολλοί τον αποκαλούσαν Αντανέδελ, ο Ξωτικάνθρωπος. Όμως περισσότερο απ' όλους η Φιντούιλας, η κόρη του Ορόντρεθ, ένιωθε την καρδιά της να πάλλεται όταν ο Τούριν πλησίαζε ή ήταν στο αρχοντικό. Ήταν χρυσομάλλα όπως ήταν όσοι ανήκαν στον οίκο του Φινάρφιν, και ο Τούριν άρχισε να νιώθει ευχαρίστηση στη θέα της και με τη συντροφιά της. Γιατί του θύμιζε τους συγγενείς του και τις γυναίκες του Ντορ-λόμιν στο σπίτι του πατέρα του.

Στην αρχή τη συναντούσε μόνο όταν ήταν μπροστά ο Γκουίντορ. Μετά από λίγο όμως η Φιντούιλας άρχισε να τον αναζητά η ίδια και έτσι συναντιούνταν μερικές φορές μόνοι, αν και αυτό έδειχνε να είναι τυχαίο. Τότε εκείνη του έκανε ερωτήσεις για τους Εντάιν, από τους οποίους είχε δει ελάχιστους και σπάνια, και για τη χώρα του και τους συγγενείς του.

Τότε ο Τούριν της μιλούσε ανοιχτά για όλ' αυτά, αν και δεν έλεγε το όνομα της πατρίδας του ούτε κανενός από τους συγγενείς του. Και μια φορά της είπε:

«Είχα μια αδελφή, τη Λάλαϊθ, ή έτσι τουλάχιστον την ονόμαζα εγώ. Και αυτήν μου θυμίζεις. Όμως η Λάλαϊθ ήταν ένα παιδί, ένα χρυσό άνθος στην πράσινη χλόη της άνοιξης. Και αν ζούσε, μπορεί τώρα η λάμψη της να είχε θαμπώσει από τη θλίψη. Αλλά εσύ είσαι βασιλική και μοιάζεις με χρυσαφένιο δέντρο. Θα ήθελα να είχα μια αδελφή τόσο όμορφη».

«Μα κι εσύ είσαι βασιλικός», του απάντησε αυτή, «ακόμη και σαν τους άρχοντες του λαού του Φινγκόλφιν. Θα ήθελα κι εγώ να είχα έναν αδελφό τόσο γενναίο. Και δεν νομίζω ότι το όνομά σου είναι Αγκάργαεν, ούτε και ταιριάζει σ' εσένα, Αντανέδελ. Θα σε λέω Θούριν, ο Μυστικός».

Τότε ο Τούριν ξαφνιάστηκε, μα είπε:

«Δεν είναι αυτό τ' όνομά μου. Και δεν είμαι βασιλιάς, γιατί οι βασιλιάδες μας ανήκουν στους Έλνταρ κι εγώ δεν είμαι Έλνταρ».


X. Ο Τούριν στο Νάργκοθροντ (1) X. Turin in Nargothrond (1)

Στην αρχή ο ίδιος ο λαός του δεν αναγνώριζε τον Γκουίντορ, που έφυγε νέος και δυνατός και, επιστρέφοντας, έμοιαζε μ' έναν από τους ηλικιωμένους των θνητών Ανθρώπων από τα μαρτύρια και την εξάντληση. At first his own people did not recognize Guidor, who left young and strong and, on his return, looked like one of the mortal Elders from torment and exhaustion. Και τώρα ήταν και σακατεμένος. And now he was crippled. Αλλά η Φιντούιλας, η κόρη του Ορόντρεθ του βασιλιά, τον γνώρισε και τον καλωσόρισε, γιατί τον είχε αγαπήσει και όντως ήταν αρραβωνιασμένοι πριν από τη Νίρναεθ και τόσο πολύ αγαπούσε ο Γκουίντορ την ομορφιά της, που την είχε ονομάσει Φαελίβριν, που σημαίνει τη λάμψη του ήλιου πάνω στις λίμνες του Ίβριν. But Fiduilas, the daughter of King Orontreth, met and welcomed him, because she had loved him and they were indeed engaged before Nirnaeth, and Guindor loved her beauty so much, that he had named her Faelivrin, which means his radiance. on the lakes of Ivrin.

Έτσι ο Γκουίντορ γύρισε στο σπίτι του και για χάρη του ο Τούριν έγινε δεκτός μαζί του, γιατί ο Γκουίντορ τους είπε ότι ήταν γενναίος άντρας, αγαπημένος φίλος του Μπέλεγκ Κουθάλιον του Ντόριαθ. So Guidor returned home and for his sake Turin was accepted with him, because Guidor told them that he was a brave man, a dear friend of Beleg Kuthalion of Doriath.

Όταν όμως ο Γκουίντορ πήγε να πει το όνομά του, ο Τούριν τον σταμάτησε λέγοντας: But when Guindor went to say his name, Turin stopped him, saying:

«Είμαι ο Αγκάργαεν, γιος του Ούμαρθ (που σημαίνει Αιματοβαμμένος, γιος του Κακορίζικου), κυνηγός στα δάση», "I am Agargaen, son of Umarth (meaning Blood-stained, son of Kakorizikos), a hunter in the woods."

Όμως τα Ξωτικά, αν και κατάλαβαν ότι πήρε αυτά τα ονόματα λόγω της εξόντωσης του φίλου του (μη γνωρίζοντας άλλους λόγους), δεν του έκαναν άλλες ερωτήσεις. But the Elves, although they realized that he got these names due to the extermination of his friend (not knowing other reasons), did not ask him any more questions.

Το σπαθί Ανγκλάχελ ξαναφτιάχτηκε γι' αυτόν από τους επιδέξιους σιδηρουργούς του Νάργκοθροντ και, παρόλο που ήταν πάντα μαύρο, οι κόψεις του γυάλιζαν με μια χλωμή φλόγα. Anglachel's sword was rebuilt for him by the skilled blacksmiths of Nargothrod, and although it was always black, its edges shone with a pale flame. Τότε ο Τούριν έγινε γνωστός στο Νάργκοθροντ ως Μόρμεγκιλ το Μαύρο Σπαθί, λόγω της φήμης των κατορθωμάτων του μ' αυτό το όπλο. Turin then became known in Nargothrod as Mormegill the Black Sword, due to the fame of his achievements with this weapon. Ο ίδιος όμως ονόμαζε το ξίφος Γκούρθανγκ, Σίδερο του Θανάτου. But he called the Gurthang sword the Iron of Death.

Λόγω της δύναμης και της επιδεξιότητάς του στον πόλεμο με τους Ορκ, ο Τούριν είχε την εύνοια του Ορόντρεθ και έγινε δεκτός στο συμβούλιό του. Because of his strength and dexterity in the war with the Orcs, Turin had the favor of Orontreth and was accepted into his council. Όμως ο Τούριν δεν συμπαθούσε τον τρόπο που πολεμούσαν τα Ξωτικά του Νάργκοθροντ, με ενέδρες και λαθραίες κινήσεις και κρυφά βέλη, και παρακινούσε να τον εγκαταλείψουν και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για να επιτεθούν στους υπηρέτες του Εχθρού σε ανοιχτή μάχη και καταδίωξη. But Turin did not like the way the Nargothrod Elves fought, with ambushes and clandestine moves and secret arrows, and urged them to abandon him and use their power to attack the Enemy's servants in open battle and pursuit.

Αλλά ο Γκουίντορ ήταν πάντα αντίθετος στον Τούριν γι' αυτό το θέμα στο συμβούλιο του βασιλιά, λέγοντας ότι είχε ζήσει στην Άνγκμπαντ και είχε δει τη δύναμη του Μόργκοθ και είχε κάποια ιδέα για τα σχέδιά του. But Guidor was always opposed to Turin on this issue in the king's council, saying that he had lived in Angbad and had seen Morgoth's power and had some idea of his plans.

«Οι ασήμαντες νίκες θα αποδειχθούν ανώφελες στο τέλος», είπε. "Insignificant victories will prove useless in the end," he said. «Γιατί έτσι μαθαίνει ο Μόργκοθ πού βρίσκονται οι πιο τολμηροί εχθροί του και συγκεντρώνει αρκετές δυνάμεις για να τους εξοντώσει. "Because this is how Morgoth learns where his most daring enemies are and gathers enough forces to destroy them. Ολόκληρη η ισχύς των Ξωτικών και των Εντάιν το μόνο που κατάφερε ήταν να τον περιορίσει και να κερδίσει την ειρήνη μιας πολιορκίας. All the power of the Elves and the Edinins only managed to limit him and win the peace of a siege. Μακροχρόνιας πολιορκίας, ναι, που κράτησε όμως μόνο όσο χρειάστηκε ο Μόργκοθ για να τσακίσει τους πολιορκητές. A long siege, yes, but it only lasted as long as Morgoth needed to crush the besiegers. Και ποτέ δεν μπορεί να ξαναγίνει τέτοια ένωση. And such a union can never be made again. Μόνο στη μυστικότητα υπάρχει η ελπίδα της επιβίωσης. Only in secrecy is there any hope of survival. Μέχρι να έρθουν οι Βάλαρ». "Until the Valar come."

«Οι Βάλαρ!» είπε ο Τούριν. "The Valar!" said Turin. «Εσάς σας έχουν ξεχάσει και τους Ανθρώπους τους περιφρονούν. "You have been forgotten and people are despised. Τι ωφελεί να κοιτάζουμε δυτικά πέρα από την απέραντη Θάλασσα ένα ηλιοβασίλεμα που σβήνει στη Δύση; Εμείς μόνο έναν Βάλα έχουμε ν' αντιμετωπίζουμε κι αυτός είναι ο Μόργκοθ. What good is it to look west across the vast Sea at a fading sunset in the West? We only have one Vala to face and that is Morgoth. Και αν στο τέλος δεν καταφέρουμε να τον νικήσουμε, τουλάχιστον μπορούμε να τον χτυπήσουμε και να τον παρεμποδίσουμε. And if in the end we do not manage to defeat him, at least we can hit him and stop him. Γιατί η νίκη είναι νίκη, όσο μικρή κι αν είναι, και δεν έχει αξία μόνο ό,τι μπορεί να προκύψει απ' αυτήν. Because victory is victory, no matter how small, and only what can result from it has no value. Επίσης είναι ο πιο συνετός δρόμος. It is also the wisest way. Η μυστικότητα δεν είναι τελικά δυνατή, τα όπλα είναι το μοναδικό τείχος που μπορεί να συγκρατήσει τον Μόργκοθ. Secrecy is not possible in the end, weapons are the only wall that can hold Morgoth. Αν δεν κάνετε τίποτα για να τον σταματήσετε, η σκιά του θα απλωθεί σε όλο το Μπελέριαντ πριν περάσουν πολλά χρόνια και τότε έναν-έναν θα σας ανακαλύψει και θα σας βγάλει από τα κρησφύγετά σας. If you do nothing to stop him, his shadow will spread all over Beleriad before many years have passed and then one by one he will discover you and take you out of your hiding places. Και τι θα γίνει τότε; Κάποια αξιολύπητα απομεινάρια θα ξεφύγουν νότια και δυτικά για να λουφάξουν στις ακτές της Θάλασσας, παγιδευμένα ανάμεσα στον Μόργκοθ και τον Όσσε. And what will happen then? Some pathetic remnants will escape south and west to loot the shores of the Sea, trapped between Morgoth and Oss. Καλύτερα, λοιπόν, να κερδίσεις ένα διάστημα δόξας, έστω και σύντομο, γιατί το τέλος δεν θα είναι χειρότερο. So it is better to earn a glimpse of time, even if it is short, because the end will not be worse. Μιλάτε για μυστικότητα και λέτε ότι αυτή είναι η μοναδική ελπίδα. You talk about secrecy and say that this is the only hope. Όμως, ακόμη και αν μπορούσατε να στήσετε ενέδρες και να πιάσετε όλους τους ανιχνευτές και τους κατασκόπους του Μόργκοθ, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, ώστε να μη γυρίσει κανείς με ειδήσεις στην Άνγκμπαντ, από αυτό και μόνο θα μάθαινε ότι ζείτε και θα μάντευε πού είστε. But even if you could set ambushes and catch all of Morgoth's scouts and spies, from the first to the last, so that no one would come back to Angbad with news, he alone would learn that you live and guess where you are. Και αυτό επίσης έχω να πω: αν και οι θνητοί άνθρωποι έχουν μικρή ζωή σε σύγκριση με τη ζωή των Ξωτικών, θα προτιμούσαν να την περάσουν πολεμώντας παρά να τραπούν σε φυγή ή να υποκύψουν. And this I also have to say: although mortals have a short life compared to the life of the Elves, they would rather spend it fighting than fleeing or succumbing. Η απείθεια του Χούριν Θάλιον ήταν μεγάλο κατόρθωμα. Hurin Thalyon's disobedience was a great achievement. Και ακόμη και αν ο Μόργκοθ σκοτώσει αυτόν που έκανε το κατόρθωμα, δεν μπορεί να το αλλάξει σαν να μην έχει συμβεί. And even if Morgoth kills the one who did the feat, he can not change it as if it did not happen. Ακόμη και οι Κύριοι της Δύσης θα το τιμήσουν. Even the Lords of the West will honor it. Δεν είναι γραμμένο στην ιστορία της Άρντα, που ούτε ο Μόργκοθ ούτε ο Μάνγουε δεν μπορούν να την ξεγράψουν;» "Isn't it written in Arda's story that neither Morgoth nor Mangue can write it off?"

«Μιλάς για υψηλά πράγματα», απάντησε ο Γκουίντορ, «και είναι φανερό ότι έχεις ζήσει ανάμεσα στους Έλνταρ. "You are talking about high things," Guidor replied, "and it is obvious that you have lived among the Eldars. Αλλά υπάρχει σκοτάδι μέσα σου αν βάζεις τον Μόργκοθ και τον Μάνγουε μαζί, ή αν μιλάς για τους Βάλαρ σαν να είναι οι εχθροί των Ξωτικών και των Ανθρώπων. But there is darkness within you if you put Morgoth and Mangue together, or if you talk about the Valar as if they were the enemies of the Elves and the Humans. Γιατί οι Βάλαρ δεν περιφρονούν τίποτα, και λιγότερο απ' όλα τα Παιδιά του Ιλούβαταρ. Because the Valar do not despise anything, and less than all the Children of Iluvatar. Ούτε και γνωρίζεις όλες τις ελπίδες των Έλνταρ. You do not even know all the hopes of the Eldars. Υπάρχει μια προφητεία ανάμεσά μας ότι μια μέρα ένας αγγελιαφόρος από τη Μέση-γη θα περάσει μέσα από τις σκιές του Βάλινορ και ο Μάνγουε θα ακούσει και ο Μάντος θα μαλακώσει. There is a prophecy among us that one day a messenger from Middle-earth will pass through the shadows of Valinor and Mangue will listen and Mantos will soften. Δεν θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να διατηρήσουμε το σπέρμα των Νόλντορ και των Εντάιν για να υπάρχουν όταν έρθει αυτή η στιγμή; Και ο Κίρνταν ζει τώρα στο Νότο και εκεί φτιάχνουν πλοία. So will we not try to keep the sperm of Noldor and Edin to exist when the time comes? And Kirdan now lives in the South and they build ships there. Τι γνωρίζεις για τα πλοία, για τη Θάλασσα; Σκέφτεσαι τον εαυτό σου και τη δική σου δόξα και καλείς κι εμάς να κάνουμε το ίδιο. What do you know about ships, about the Sea? You think of yourself and your own glory and you invite us to do the same. Αλλά πρέπει να σκεφτούμε και τους άλλους πέρα από τον εαυτό μας, γιατί δεν μπορούν όλοι να πολεμήσουν και να πέσουν, και αυτούς πρέπει να τους προστατέψουμε από τον πόλεμο και την καταστροφή όσο μπορούμε». "But we have to think of others besides ourselves, because not everyone can fight and fall, and we have to protect them from war and destruction as much as we can."

«Τότε στείλτε τους στα πλοία σας όσο υπάρχει ακόμη καιρός», είπε ο Τούριν. "Then send them to your ships while there is still time," Turin said.

«Δεν θα δεχτούν να μας αποχωριστούν», είπε ο Γκουίντορ, «ακόμη και αν μπορούσε να τους θρέψει ο Κίρνταν. "They will not accept to leave us," Guidor said, "even if Kirdan could feed them. Πρέπει να μείνουμε μαζί όσον καιρό μπορούμε και όχι να προκαλούμε το θάνατο». "We must stay together as long as we can and not cause death."

«Σ' όλ' αυτά εγώ έχω δώσει την απάντησή μου», είπε ο Τούριν. "I have given my answer to all this," Turin said. «Γενναία άμυνα στα σύνορα και σκληρά χτυπήματα όπου συγκεντρώνεται ο εχθρός. "Brave defense at the border and hard blows where the enemy gathers. Με αυτή την τακτική θα έχετε τις μεγαλύτερες ελπίδες να παραμείνετε μαζί. With this tactic you will have the highest hopes of staying together. Και αυτοί για τους οποίους μιλάς αγαπούν άραγε όσους καραδοκούν στα δάση και κυνηγούν ξεμοναχιασμένους Ορκ σαν τους λύκους καλύτερα από κείνον που φοράει το κράνος του και τη ζωγραφισμένη ασπίδα του και διώχνει τον εχθρό ακόμη και αν είναι πολύ μεγαλύτερος από όλο τον στρατό του; Οι γυναίκες των Εντάιν τουλάχιστον όχι. And do those you are talking about love those who lurk in the woods and hunt out orcs like wolves better than the one who wears his helmet and painted shield and chases away the enemy even if he is much larger than his entire army? Edain women at least not. Δεν εμπόδισαν τους άντρες να πάνε στη Νίρναεθ Αρνοέντιαντ». "They did not stop the men from going to Nirnaeth Arnoediad."

«Αλλά υπέφεραν μεγαλύτερα δεινά από ό,τι αν αυτή η μάχη δεν είχε γίνει», είπε ο Γκουίντορ. "But they suffered more than if this battle had not taken place," Guidor said.

-- -

Αλλά ο Τούριν αποκτούσε όλο και περισσότερο την εύνοια του Ορόντρεθ και έγινε ο κύριος σύμβουλος του βασιλιά, ο οποίος ζητούσε τη συμβουλή του σε όλα. But Turin increasingly won the favor of Orontreth and became the king's chief adviser, seeking his advice in all things. Εκείνη την εποχή τα Ξωτικά του Νάργκοθροντ εγκατέλειψαν τη μυστικότητά τους και δημιούργησαν μεγάλα αποθέματα όπλων. At that time the Nargothrod Elves abandoned their secrecy and created large stockpiles of weapons. Και με τις συμβουλές του Τούριν οι Νόλντορ έφτιαξαν μια μεγάλη γέφυρα πάνω από τον Νάρογκ στις Πύλες του Φέλαγκουντ για να περνά πιο γρήγορα ο στρατός τους, αφού ο πόλεμος τώρα ήταν κυρίως ανατολικά του Νάρογκ, στη Φυλαγμένη Πεδιάδα. And with Turin's advice, the Noldor built a large bridge over Narog at the Gates of Felagood to allow their army to pass faster, since the war was now mainly east of Narog, in the Guarded Plain. Το Νάργκοθροντ είχε τώρα για βόρειο σύνορό του την «Αμφισβητήσιμη Γη» γύρω από τις πηγές του Γκίνγκλιθ, του Νάρογκ και τις παρυφές του Δάσους του Νούαθ. Nargothrod now had the "Controversial Land" around its northern border around the Ginglit, Narog springs and the outskirts of the Nouath Forest. Στην περιοχή ανάμεσα στον Νέννινγκ μέχρι τον Νάρογκ δεν έμπαιναν Ορκ. Orcs did not enter the area between Nenning and Narog. Και ανατολικά του Νάρογκ το βασίλειο έφτανε ως τον Τέιγκλιν και τα σύνορα των Βάλτων του Νίμπιν-νόεγκ. And east of Narog the kingdom reached as far as Teiglin and the borders of the Nibin-neog Swamps.

Ο Γκουίντορ έπεσε σε δυσμένεια, γιατί δεν ήταν πια ικανός στα όπλα και η δύναμή του ήταν μικρή. Guidor fell into disfavor, because he was no longer capable of weapons and his strength was small. Και ο πόνος στο ακρωτηριασμένο αριστερό του χέρι τον κυρίευε συχνά. And the pain in his amputated left arm often overwhelmed him. Αλλά ο Τούριν ήταν νέος και μόνο τώρα είχε φτάσει στην ωριμότητα της αντρικής ηλικίας. But Turin was young and only now had he reached the maturity of manhood. Και ήταν πραγματικά γιος της Μόργουεν Έλεδγουεν όταν τον αντίκριζες: ψηλός και μελαχρινός, με λευκό δέρμα και γκρίζα μάτια, και με πρόσωπο πιο όμορφο από κάθε άλλου θνητού ανθρώπου των Παλαιών Ημερών. And he was really the son of Morgueen Edwen when you saw him: tall and dark, with white skin and gray eyes, and a face more beautiful than any other mortal man of the Old Days. Είχε την ομιλία και το παράστημα του αρχαίου βασιλείου του Ντόριαθ και ακόμη και τα Ξωτικά στην αρχή νόμιζαν ότι ανήκει σε κάποιον από τους μεγάλους οίκους των Νόλντορ. He had the speech and demeanor of the ancient kingdom of Doriath and even the Elves at first thought he belonged to one of the great houses of the Noldor. Τόσο γενναίος ήταν ο Τούριν και τόσο εξαιρετικά επιδέξιος στα όπλα, ιδιαίτερα στο σπαθί και την ασπίδα, που τα Ξωτικά έλεγαν ότι είναι αδύνατο να σκοτωθεί παρά μόνο από κακοτυχία ή από κακό βέλος μακρινό. Turin was so brave and so extremely skilled in weapons, especially the sword and the shield, that the Elves said that it was impossible to kill him except by misfortune or by an evil arrow far away. Γι' αυτό του έδωσαν αλυσιδωτή πανοπλία των Νάνων για να τον προφυλάσσει. That's why they gave him a chain of dwarf armor to protect him. Και κάποια φορά που ο Τούριν ήταν με σκοτεινή διάθεση, βρήκε στα οπλοστάσια μια μάσκα Νάνων επιχρυσωμένη και τη φορούσε πριν από τη μάχη και οι εχθροί του τρέπονταν σε φυγή μόλις τον αντίκριζαν. And once when Turin was in a dark mood, he found a gilded Dwarf mask in the arsenal and wore it before the battle, and his enemies fled as soon as they saw him.

Τώρα που είχε γίνει αυτό που ήθελε και όλα πήγαιναν καλά και είχε καθήκοντα που του άρεσαν και απολάμβανε τιμές, ήταν ευγενικός με όλους και λιγότερο σκυθρωπός από παλιά, και έτσι είχε κερδίσει σχεδόν όλων τις καρδιές. Now that he had done what he wanted and everything was going well and he had tasks that he liked and enjoyed honors, he was polite to everyone and less sullen than before, and so he had won the hearts of almost everyone. Και πολλοί τον αποκαλούσαν Αντανέδελ, ο Ξωτικάνθρωπος. And many called him Antanedel, the Elf Man. Όμως περισσότερο απ' όλους η Φιντούιλας, η κόρη του Ορόντρεθ, ένιωθε την καρδιά της να πάλλεται όταν ο Τούριν πλησίαζε ή ήταν στο αρχοντικό. But most of all, Fidouilas, Orontreth's daughter, felt her heart beat when Turin approached or was in the mansion. Ήταν χρυσομάλλα όπως ήταν όσοι ανήκαν στον οίκο του Φινάρφιν, και ο Τούριν άρχισε να νιώθει ευχαρίστηση στη θέα της και με τη συντροφιά της. They were as golden-haired as those belonging to Finnarfin's house, and Turin began to enjoy seeing her and her company. Γιατί του θύμιζε τους συγγενείς του και τις γυναίκες του Ντορ-λόμιν στο σπίτι του πατέρα του. Because it reminded him of Dor-lomin's relatives and wives at his father's house.

Στην αρχή τη συναντούσε μόνο όταν ήταν μπροστά ο Γκουίντορ. At first he only met her when Guindor was in front. Μετά από λίγο όμως η Φιντούιλας άρχισε να τον αναζητά η ίδια και έτσι συναντιούνταν μερικές φορές μόνοι, αν και αυτό έδειχνε να είναι τυχαίο. After a while, however, Fiduilas started looking for him herself and so they sometimes met alone, although this seemed to be a coincidence. Τότε εκείνη του έκανε ερωτήσεις για τους Εντάιν, από τους οποίους είχε δει ελάχιστους και σπάνια, και για τη χώρα του και τους συγγενείς του. She then asked him questions about Edain, of whom he had rarely seen, and about his country and his relatives.

Τότε ο Τούριν της μιλούσε ανοιχτά για όλ' αυτά, αν και δεν έλεγε το όνομα της πατρίδας του ούτε κανενός από τους συγγενείς του. Turin then spoke openly to her about all this, although he did not say the name of his homeland or any of his relatives. Και μια φορά της είπε: And once he said to her:

«Είχα μια αδελφή, τη Λάλαϊθ, ή έτσι τουλάχιστον την ονόμαζα εγώ. "I had a sister, Lalaith, or so I called her. Και αυτήν μου θυμίζεις. And you remind me of her. Όμως η Λάλαϊθ ήταν ένα παιδί, ένα χρυσό άνθος στην πράσινη χλόη της άνοιξης. But Lalaith was a child, a golden flower in the green grass of spring. Και αν ζούσε, μπορεί τώρα η λάμψη της να είχε θαμπώσει από τη θλίψη. And if she had lived, her glow might now have been dazzled by grief. Αλλά εσύ είσαι βασιλική και μοιάζεις με χρυσαφένιο δέντρο. But you are a royal and you look like a golden tree. Θα ήθελα να είχα μια αδελφή τόσο όμορφη». "I wish I had a sister so beautiful."

«Μα κι εσύ είσαι βασιλικός», του απάντησε αυτή, «ακόμη και σαν τους άρχοντες του λαού του Φινγκόλφιν. "But you too are a king," she replied, "even like the rulers of the Fingolfin people." Θα ήθελα κι εγώ να είχα έναν αδελφό τόσο γενναίο. I wish I had a brother so brave too. Και δεν νομίζω ότι το όνομά σου είναι Αγκάργαεν, ούτε και ταιριάζει σ' εσένα, Αντανέδελ. And I do not think your name is Agargaen, nor does it suit you, Andanadel. Θα σε λέω Θούριν, ο Μυστικός». I will call you Thurin, the Secret. "

Τότε ο Τούριν ξαφνιάστηκε, μα είπε: Then Turin was surprised, but said:

«Δεν είναι αυτό τ' όνομά μου. "That's not my name. Και δεν είμαι βασιλιάς, γιατί οι βασιλιάδες μας ανήκουν στους Έλνταρ κι εγώ δεν είμαι Έλνταρ». "And I am not a king, because our kings belong to the Eldar and I am not an Eldar."