×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Tolkien - Τα Παιδιά του Χούριν, VI. Ο Τούριν ανάμεσα στους Παράνομους (1)

VI. Ο Τούριν ανάμεσα στους Παράνομους (1)

Τώρα η ιστορία μας γυρνά πάλι στον Τούριν. Αυτός, πιστεύοντας ότι είναι παράνομος και θα τον καταδιώξει ο βασιλιάς, δεν επέστρεψε στον Μπέλεγκ στα βόρεια σύνορα του Ντόριαθ, αλλά έφυγε δυτικά και, βγαίνοντας κρυφά από το Φυλαγμένο Βασίλειο, μπήκε στα δάση νότια του Τέιγκλιν. Εκεί, πριν από τη Νίρναεθ, ζούσαν πολλοί άνθρωποι σε διάσπαρτα αγροτεμάχια. Οι περισσότεροι ήταν από το λαό του Χάλεθ, αλλά δεν είχαν άρχοντα και ζούσαν με το κυνήγι και τη γεωργία, συντηρώντας χοίρους στους δρυμώνες και καλλιεργώντας περιφραγμένα ξέφωτα στα δάση. Τώρα οι περισσότεροι είχαν εξολοθρευτεί ή είχαν καταφύγει στο Μπρέθιλ, και σ' όλη εκείνη την περιοχή είχε απλωθεί ο φόβος των Ορκ και των παρανόμων, γιατί εκείνη την εποχή του ολέθρου, άστεγοι και απελπισμένοι άνδρες κατέφευγαν στην παρανομία, άνθρωποι που επέζησαν από τη μάχη και την ήττα και από ερειπωμένες εκτάσεις, και μερικοί ήταν επίσης άνθρωποι που είχαν καταφύγει στα δάση εξαιτίας των κακών τους πράξεων.

Κυνηγούσαν ή μάζευαν όσα τρόφιμα μπορούσαν, πολλοί όμως στρέφονταν στις ληστείες και γίνονταν απάνθρωποι, όταν η πείνα ή άλλη ανάγκη τους πίεζε. Πιο πολύ τους φοβούνταν το χειμώνα, σαν τους λύκους. Και τους ονόμαζαν Γκαουργουέιθ, λυκάνθρωπους, όσοι υπερασπίζονταν ακόμη τα σπίτια τους. Γύρω στους εξήντα από αυτούς είχαν κάνει συμμορία και περιπλανιούνταν στα δάση πέρα από τους δυτικούς βάλτους του Ντόριαθ. Και τους μισούσαν όσο και τους Ορκ, γιατί ανάμεσά τους υπήρχαν απόβλητοι με σκληρή καρδιά που μισούσαν το ίδιο τους το είδος.

Ο σκληρότερος απ' όλους στην καρδιά λεγόταν Αντρόγκ, κυνηγημένος από το Ντορ-λόμιν επειδή σκότωσε μια γυναίκα. Και άλλοι επίσης ήταν από κείνη την περιοχή: ο γερο-Άλγκουντ, ο μεγαλύτερος της συντροφιάς, που είχε ξεφύγει από τη Νίρναεθ, και ο Φόργουεγκ, όπως αυτοαποκαλούνταν, ένας άντρας με ξανθά μαλλιά και αεικίνητα γυαλιστερά μάτια. Ήταν μεγαλόσωμος και τολμηρός, αλλά είχε απομακρυνθεί πολύ από τη ζωή των Εντάιν του Χάντορ. Όμως, μερικές φορές, γινόταν συνετός και γενναιόδωρος και ήταν ο αρχηγός της συντροφιάς. Τώρα είχαν μειωθεί στους πενήντα περίπου από θανάτους, κακουχίες ή συμπλοκές. Και είχαν γίνει επιφυλακτικοί και τοποθετούσαν ανιχνευτές ή φρουρούς γύρω τους, είτε κινούνταν είτε όχι.

Έτσι αντιλήφθηκαν τον Τούριν μόλις μπήκε στην περιοχή τους. Άρχισαν να τον παρακολουθούν και έκαναν κλοιό γύρω του κι έτσι, μόλις μπήκε σ' ένα ξέφωτο δίπλα σε ένα ποτάμι, βρέθηκε ξαφνικά περικυκλωμένος από άντρες με τόξα και σπαθιά.

Τότε ο Τούριν σταμάτησε, αλλά δεν έδειξε φόβο.

“Ποιοι είστε;”, είπε, “Νόμιζα ότι μόνο οι Ορκ στήνουν ενέδρα σε ανθρώπους. Αλλά βλέπω ότι κάνω λάθος”.

“Μπορεί να μετανιώσεις για το λάθος σου”, είπε ο Φόργουεγκ, “γιατί αυτά είναι τα λημέρια μας και οι άντρες μου δεν αφήνουν κανέναν να κυκλοφορεί εδώ. Τους αφαιρούμε τη ζωή για τιμωρία, εκτός αν δώσουν λύτρα”.

Τότε ο Τούριν γέλασε σκυθρωπά:

“Δεν θα πάρετε λύτρα από μένα, έναν απόβλητο και παράνομο. Μπορείτε να με ψάξετε νεκρό, αλλά μπορεί να σας στοιχίσει ακριβά το να αποδείξετε αν λέω αλήθεια. Πρώτοι θα πεθάνουν πολλοί από σας”.

Παρ' όλα αυτά, ο θάνατός του έμοιαζε να είναι κοντά, γιατί πολλά βέλη ήταν έτοιμα στις χορδές, περιμένοντας την εντολή του αρχηγού και, παρόλο που ο Τούριν φορούσε πανοπλία Ξωτικού κάτω από τον γκρίζο χιτώνα και το μανδύα του, κάποια θα έβρισκαν το θανάσιμο στόχο τους. Κανείς από τους εχθρούς του δεν ήταν τόσο κοντά που να μπορεί να του επιτεθεί με γυμνό σπαθί. Μα ξαφνικά ο Τούριν έσκυψε βλέποντας μερικές πέτρες στην άκρη του ποταμού μπροστά στα πόδια του. Την ίδια στιγμή ένας παράνομος, θυμωμένος από τα περήφανα λόγια του, εκτόξευσε ένα βέλος σημαδεύοντάς τον στο πρόσωπο. Το βέλος όμως πέρασε από πάνω του και ο Τούριν πετάχτηκε πάνω σαν χορδή τόξου που ελευθερώνεται και πέταξε μια πέτρα εναντίον του πολύ δυνατά και ευθύβολα. Και ο παράνομος σωριάστηκε κάτω με σπασμένο το κρανίο.

“Μπορεί να σας είμαι πιο χρήσιμος ζωντανός, στη θέση αυτού του άτυχου”, είπε ο Τούριν. Και γυρίζοντας στον Φόργουεγκ είπε: “Αν είσαι ο αρχηγός, δεν πρέπει να αφήνεις τους άντρες σου να ρίχνουν χωρίς την εντολή σου”.

“Δεν τους αφήνω”, απάντησε ο Φόργουεγκ, “Αλλά βρήκε την τιμωρία του αμέσως. Θα σε πάρω στη θέση του, αν με υπακούς καλύτερα απ' αυτόν”.

“Θα σε υπακούω”, είπε ο Τούριν, “όσο είσαι αρχηγός σε όλα όσα αφορούν έναν αρχηγό. Αλλά, η επιλογή ενός καινούργιου μέλους για μια συντροφιά δεν είναι μόνο του αρχηγού, νομίζω. Πρέπει να ακουστούν όλες οι φωνές. Υπάρχει κανείς εδώ που δεν του είμαι ευπρόσδεκτος;”.

Τότε δύο από τους παράνομους μίλησαν εναντίον του. Και ο ένας ήταν φίλος του νεκρού. Το όνομά του ήταν Ούλραντ.

“Παράξενος τρόπος να μπεις σε μια συντροφιά”, είπε, “σκοτώνοντας έναν από τους καλύτερους άντρες μας!”

“Όχι χωρίς λόγο”, απάντησε ο Τούριν, “Ελάτε τότε! Θα σας αντιμετωπίσω και τους δύο μαζί, με όπλα ή μόνο με τη δύναμη. Τότε θα δείτε αν είμαι κατάλληλος για ν' αντικαταστήσω έναν από τους καλύτερους άντρες σας. Αλλά αν γίνει με τόξα η δοκιμασία, πρέπει να έχω κι εγώ ένα”.

Και πήγε προς το μέρος τους, αλλά ο Ούλραντ υποχώρησε και δεν ήθελε να μονομαχήσει. Ο άλλος πέταξε κάτω το τόξο του και πλησίασε να προϋπαντήσει τον Τούριν. Αυτός ήταν ο Αντρόγκ από το Ντορ-λόμιν. Στάθηκε μπροστά στον Τούριν και τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

“Όχι”, είπε τελικά κουνώντας το κεφάλι του, “Δεν είμαι δειλός, κάτι που όλοι ξέρουν, αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί σου. Κανείς εδώ δεν μπορεί, νομίζω. Μπορείς να μπεις στη συντροφιά μας, για μένα. Αλλά υπάρχει ένα παράξενο φως στα μάτια σου. Είσαι επικίνδυνος άνθρωπος. Πώς σε λένε;”

“Νέιθαν, ο Αδικημένος, ονομάζω τον εαυτό μου”, είπε ο Τούριν, και Νέιθαν τον αποκαλούσαν στο εξής οι παράνομοι. Αλλά αν και ισχυριζόταν ότι τον είχαν αδικήσει (και με μεγάλη προθυμία άκουγε όποιον ισχυριζόταν το ίδιο για τον εαυτό του), δεν ήθελε να αποκαλύψει τίποτα για τη ζωή του ή το σπίτι του. Διέκριναν όμως ότι είχε εκπέσει από υψηλή θέση και ότι, παρόλο που δεν είχε τίποτα πέρα από τα όπλα του, τα όπλα αυτά ήταν φτιαγμένα από Ξωτικά. Γρήγορα κέρδισε τους επαίνους τους, γιατί ήταν δυνατός και γενναίος και ήταν πιο επιδέξιος μες στα δάση απ' αυτούς, και του είχαν εμπιστοσύνη γιατί δεν ήταν άπληστος και σκεφτόταν ελάχιστα τον εαυτό του. Αλλά τον φοβούνταν κιόλας για τους ξαφνικούς θυμούς του, που σπάνια τους κατανοούσαν.

Στο Ντόριαθ ο Τούριν δεν μπορούσε να επιστρέψει, ή δεν ήθελε, από περηφάνια. Στο Νάργκοθροντ δεν γινόταν κανείς δεκτός μετά την πτώση του Φέλαγκουντ. Στον κατώτερο λαό του Χάλεθ, στο Μπρέθιλ, δεν καταδεχόταν να πάει, και στο Ντορ-λόμιν δεν τολμούσε γιατί βρισκόταν σε στενή πολιορκία, και ένας άντρας μόνος του δεν μπορούσε να ελπίζει εκείνη την εποχή ότι θα καταφέρει να διαβεί τα περάσματα των Βουνών της Σκιάς.

Έτσι ο Τούριν έμεινε στους παράνομους, αφού οποιαδήποτε συντροφιά ανθρώπων βοηθά να υπομένει κανείς πιο εύκολα τις κακουχίες της ερημιάς. Και επειδή ήθελε να ζήσει και δεν μπορούσε να βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση μαζί τους, τους άφηνε να πράττουν τα φαύλα έργα τους. Έτσι γρήγορα σκληραγωγήθηκε σε μια φτωχική και συχνά απάνθρωπη ζωή. Όμως μερικές φορές ξυπνούσαν μέσα του ο οίκτος και η αγανάκτηση και τότε γινόταν επικίνδυνος μέσα στο θυμό του. Με αυτό τον απαίσιο και επικίνδυνο τρόπο εξαιτίας της ανάγκης και της πείνας του χειμώνα έζησε ο Τούριν ως τα τέλη εκείνης της χρονιάς μέχρι που ήρθε μια όμορφη άνοιξη.

Στα δάση του Τέιγκλιν, όπως είπαμε, υπήρχαν ακόμη μερικές αγροικίες Ανθρώπων, που ήταν σκληραγωγημένοι και επιφυλακτικοί, αν και τώρα λίγοι στον αριθμό. Παρόλο που δεν αγαπούσαν καθόλου τους Γκαουργουέιθ και τους λυπούνταν ελάχιστα, στους δύσκολους χειμώνες άφηναν όποια τρόφιμα μπορούσαν σε μέρη όπου εκείνοι θα τα έβρισκαν, ελπίζοντας έτσι να αποφύγουν μια συντονισμένη επίθεση των πεινασμένων. Αλλά λιγότερη ευγνωμοσύνη κέρδιζαν από τους παράνομους και περισσότερη από τα ζώα και τα πτηνά, κι εκείνο που τους έσωζε ήταν τα σκυλιά και οι φράχτες τους. Γιατί κάθε σπίτι είχε μεγάλους φράχτες γύρω από τη γη του και ολόγυρα από τα σπίτια υπήρχε όρυγμα και τείχος από πασσάλους. Από σπίτι σε σπίτι υπήρχαν μονοπάτια και οι κάτοικοι μπορούσαν να καλέσουν σε βοήθεια σαλπίζοντας με κέρας.

Όταν όμως ήρθε η άνοιξη, ήταν επικίνδυνο για τους Γκαουργουέιθ να παραμένουν τόσο κοντά στα σπίτια των Ανθρώπων του Δάσους, που μπορεί να μαζεύονταν και να τους κυνηγούσαν. Έτσι ο Τούριν αναρωτιόταν μήπως ο Φόργουεγκ τους οδηγήσει σε κάποια άλλη περιοχή. Στον νότο, όπου δεν είχαν απομείνει άλλοι Άνθρωποι, υπήρχε περισσότερη τροφή και κυνήγι και λιγότεροι κίνδυνοι. Τότε μια μέρα ο Τούριν δεν έβρισκε τον Φόργουεγκ και επίσης τον Αντρόγκ, το φίλο του. Και ρώτησε πού βρίσκονται, αλλά οι σύντροφοί του έβαλαν τα γέλια.

“Έχουν πάει για δικές τους δουλειές, φαντάζομαι”, είπε ο Ούλραντ, “δεν θα αργήσουν να γυρίσουν και τότε θα φύγουμε. Βιαστικά ίσως, γιατί θα είμαστε τυχεροί αν δεν έρθουν πίσω τους και οι μέλισσες της κυψέλης”.

Ο ήλιος έλαμπε και τα φύλλα ήταν καταπράσινα και ο Τούριν ήταν εκνευρισμένος από το άθλιο στρατόπεδο των παρανόμων και απομακρύνθηκε μόνος του μακριά στο δάσος. Άθελά του θυμήθηκε το Κρυμμένο Βασίλειο και του φάνηκε ότι άκουγε τα ονόματα των λουλουδιών του Ντόριαθ σαν απόηχους από μια παλιά γλώσσα σχεδόν ξεχασμένη. Μα ξαφνικά άκουσε φωνές και μια νέα γυναίκα πετάχτηκε μέσα από ένα θάμνο. Τα ρούχα της ήταν σκισμένα από αγκάθια και, καθώς έτρεχε πολύ φοβισμένη, σκόνταψε κι έπεσε κάτω αγκομαχώντας. Τότε ο Τούριν όρμησε με τραβηγμένο σπαθί και χτύπησε έναν άντρα που πετάχτηκε από τους θάμνους κυνηγώντας την. Και μόνο τη στιγμή του χτυπήματος αντιλήφθηκε ότι ο άντρας ήταν ο Φόργουεγκ.

Αλλά καθώς στεκόταν και κοίταζε κατάπληκτος το αίμα στα χόρτα, πετάχτηκε από τους θάμνους και ο Αντρόγκ και σταμάτησε κι αυτός άναυδος.

“Κακό αυτό που έκανες, Νέιθαν!”, φώναξε και τράβηξε το σπαθί του. Αλλά ο Τούριν ψύχραιμος είπε στον Αντρόγκ:

“Πού είναι οι Ορκ, λοιπόν; Τους ξεπεράσατε στο τρέξιμο για να τη βοηθήσετε;”.

“Ορκ;”, είπε ο Αντρόγκ, “Ανόητε! Και θεωρείς τον εαυτό σου παράνομο. Οι παράνομοι δεν γνωρίζουν άλλο νόμο πέρα από τις δικές τους ανάγκες. Κοίτα, λοιπόν, τις δικές σου ανάγκες, Νέιθαν, και άφησέ μας εμάς να κοιτάζουμε τις δικές μας”.

“Αυτό θα κάνω”, είπε ο Τούριν, “Αλλά σήμερα οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν, ή θα αφήσεις τη γυναίκα σ' εμένα ή θα ακολουθήσεις τον Φόργουεγκ”.

Ο Αντρόγκ γέλασε.

“Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ας γίνει το δικό σου”, είπε, “Δεν ισχυρίζομαι ότι μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί σου μόνος, Αλλά οι σύντροφοί μας μπορεί να μην πάρουν καλά αυτόν το σκοτωμό”.

Τότε η γυναίκα σηκώθηκε και ακούμπησε το χέρι της στο μπράτσο του Τούριν. Κοίταξε το αίμα και κοίταξε τον Τούριν και τα μάτια της άστραψαν από χαρά.

“Σκότωσέ τον, κύριέ μου!”, είπε, “Σκότωσέ τον κι αυτόν! Και μετά έλα μαζί μου. Αν φέρεις τα κεφάλια τους, ο Λάρναχ, ο πατέρας μου, δεν θα δυσαρεστηθεί. Για δύο "λυκοκέφαλα" έχει ανταμείψει καλά άλλους στο παρελθόν”.

Αλλά ο Τούριν είπε στον Αντρόγκ:

“Είναι μακριά μέχρι το σπίτι της;”

“Δύο χιλιόμετρα περίπου”, του απάντησε αυτός, “σ' ένα σπίτι με φράχτη προς τα εκεί. Αυτή είχε βγει έξω”.

“Πήγαινε γρήγορα τότε”, είπε ο Τούριν γυρίζοντας στη γυναίκα, “Πες στον πατέρα σου να σε προσέχει καλύτερα, αλλά δεν θα κόψω τα κεφάλια των συντρόφων μου για να αγοράσω την εύνοιά σου ή οτιδήποτε άλλο”. Και σήκωσε το σπαθί του. “Έλα!” είπε στον Αντρόγκ. “Θα γυρίσουμε πίσω. Αλλά αν θέλεις να θάψεις τον αρχηγό σου, πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Βιάσου, μπορεί να σημάνουν συναγερμό. Και φέρε τα όπλα του!”.

Η γυναίκα απομακρύνθηκε μέσα στο δάσος και κοίταξε πίσω πολλές φορές πριν την κρύψουν τα δέντρα. Τότε ο Τούριν συνέχισε το δρόμο του χωρίς άλλα λόγια και ο Αντρόγκ τον κοίταζε καθώς απομακρυνόταν με την έκφραση ανθρώπου που αναλογίζεται έναν γρίφο.

Όταν ο Τούριν γύρισε πίσω στο στρατόπεδο των παρανόμων, τους βρήκε γεμάτους ένταση και ανησυχία. Γιατί είχαν μείνει ήδη πολύ στο ίδιο μέρος, κοντά σε σπίτια που φρουρούνταν καλά, και μουρμούριζαν σχόλια κατά του Φόργουεγκ.

“Ρισκάρει σε βάρος μας”, έλεγαν, “Και μπορεί να πληρώσουν άλλοι για τις δικές του απολαύσεις”.

“Τότε διαλέξτε νέο αρχηγό!”, είπε ο Τούριν και στάθηκε μπροστά τους, “Ο Φόργουεγκ δεν μπορεί να σας διοικεί πια γιατί είναι νεκρός”.

“Πώς το ξέρεις αυτό;”, είπε ο Ούλραντ, “Μήπως έψαξες κι εσύ για μέλι στην ίδια κυψέλη; Μήπως τον τσίμπησαν οι μέλισσες;”

“Όχι”, είπε ο Τούριν, “Ένα τσίμπημα ήταν αρκετό. Τον σκότωσα εγώ. Αλλά χάρισα τη ζωή στον Αντρόγκ και γρήγορα θα επιστρέψει αυτός”. Μετά τους είπε όλα όσα έγιναν, επιπλήττοντας όσους κάνουν τέτοιες πράξεις. Και όσο μιλούσε ακόμη, έφτασε ο Αντρόγκ κουβαλώντας τα όπλα του Φόργουεγκ.

“Βλέπεις, Νέιθαν!”, του φώναξε, “Δεν σήμαναν συναγερμό. Μπορεί η κοπέλα να ελπίζει ότι θα σε ξαναβρεί”.

“Αν με κοροϊδεύεις”, είπε ο Τούριν, “θα μετανιώσω που δεν της έδωσα το κεφάλι σου. Τώρα πες την ιστορία σου και να είσαι σύντομος”.

Τότε ο Αντρόγκ είπε με ειλικρίνεια όσα είχαν συμβεί.

“Τι δουλειά είχε ο Νέιθαν εκεί αναρωτιέμαι τώρα;”, είπε.

“Όχι δουλειά σαν τη δική μας, όπως φαίνεται. Γιατί όταν έφτασα εκεί, είχε ήδη σκοτώσει τον Φόργουεγκ. Αυτό άρεσε πολύ στη γυναίκα και τον κάλεσε να πάει μαζί της, ζητώντας τα κεφάλια μας σαν νυφικό έπαθλο. Αλλά ο Νέιθαν δεν την ήθελε και την έδιωξε. Έτσι τι συνέβη με τον αρχηγό δεν μπορώ να το φανταστώ. Και άφησε το κεφάλι μου στη θέση του, κάτι για το οποίο του είμαι ευγνώμων, αν και πολύ απορημένος επίσης”.

“Τότε δεν πιστεύω τον ισχυρισμό σου ότι κατάγεσαι από το Λαό του Χάντορ”, είπε ο Τούριν, “Στον Ούλντορ τον Καταραμένο ανήκεις μάλλον και θα 'πρεπε να ζητήσεις να μπεις στην υπηρεσία της Άνγκμπαντ. Όμως ακούστε με τώρα!” φώναξε σε όλους, “Αυτές τις επιλογές σας δίνω. Ή να με δεχτείτε για αρχηγό σας στη θέση του Φόργουεγκ ή να με αφήσετε να φύγω. Ή θα διοικώ εγώ αυτήν τη συντροφιά τώρα ή θα την αφήσω. Αλλά αν θέλετε να με σκοτώσετε, εμπρός! Θα χτυπηθώ με όλους σας μέχρι να πεθάνω εγώ ή να πεθάνετε εσείς”.

Τότε πολλοί έπιασαν τα όπλα τους, αλλά ο Αντρόγκ φώναξε: “Όχι! Το κεφάλι που δεν έκοψε δεν είναι ανόητο. Αν χτυπηθούμε, πολλοί θα πεθάνουν χωρίς λόγο μέχρι να σκοτώσουμε τον καλύτερο ανάμεσά μας”. Μετά γέλασε. “Όπως έγινε όταν μπήκε στη συντροφιά, έτσι γίνεται και τώρα. Σκοτώνει για να κάνει χώρο. Αν αποδείχτηκε καλό πριν, μπορεί να αποδειχτεί και πάλι. Και μπορεί να μας οδηγήσει σε καλύτερη μοίρα από το να σκαλίζουμε τα σκουπίδια άλλων”.

Και ο γερο-Άλγκουντ είπε: “Ο καλύτερος ανάμεσά μας. Κάποια εποχή θα κάναμε κι εμείς το ίδιο αν τολμούσαμε. Έχουμε ξεχάσει πολλά όμως. Μπορεί να μας φέρει στα σπίτια μας στο τέλος”.

Ο Τούριν, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, έκανε τη σκέψη ότι από αυτήν τη μικρή συμμορία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ελεύθερο δικό του φέουδο. Αλλά κοίταξε τον Άλγκουντ και τον Αντρόγκ και είπε:

“Στα σπίτια σας; ψηλά και κρύα τα Βουνά της Σκιάς ορθώνονται ενδιάμεσα. Πίσω τους είναι ο λαός του Ούλντορ και γύρω του οι στρατιές της Άνγκμπαντ. Και αν αυτά δεν σας πτοούν, εφτά φορές εφτά άντρες, τότε μπορεί να σας οδηγήσω σπίτια σας, αλλά πόσο μακριά θα φτάσουμε πριν πεθάνουμε;”.

Όλοι έμειναν σιωπηλοί. Τότε ο Τούριν μίλησε πάλι.

“Με δέχεστε για αρχηγό σας; Τότε θα σας οδηγήσω πρώτα έξω στην ερημιά, μακριά από τα σπίτια των Ανθρώπων. Εκεί μπορεί να βρούμε καλύτερη μοίρα, μπορεί και όχι, αλλά τουλάχιστον θα προκαλούμε λιγότερο μίσος για το είδος μας”.

Τότε όλοι όσοι ήταν από το Λαό του Χάντορ συγκεντρώθηκαν γύρω του και τον αποδέχτηκαν για αρχηγό τους. Συμφώνησαν και οι άλλοι λιγότερο πρόθυμοι. Και αμέσως τους οδήγησε μακριά από κείνη την περιοχή.


VI. Ο Τούριν ανάμεσα στους Παράνομους (1) VI. Turin among the Outlaws (1)

Τώρα η ιστορία μας γυρνά πάλι στον Τούριν. Now our story goes back to Turin. Αυτός, πιστεύοντας ότι είναι παράνομος και θα τον καταδιώξει ο βασιλιάς, δεν επέστρεψε στον Μπέλεγκ στα βόρεια σύνορα του Ντόριαθ, αλλά έφυγε δυτικά και, βγαίνοντας κρυφά από το Φυλαγμένο Βασίλειο, μπήκε στα δάση νότια του Τέιγκλιν. Believing that he was illegal and would be pursued by the king, he did not return to Beleg on the northern border of Doriath, but left west and, secretly leaving the Guarded Kingdom, entered the woods south of Teiglin. Εκεί, πριν από τη Νίρναεθ, ζούσαν πολλοί άνθρωποι σε διάσπαρτα αγροτεμάχια. There, before Nirnaeth, lived many people in scattered parcels. Οι περισσότεροι ήταν από το λαό του Χάλεθ, αλλά δεν είχαν άρχοντα και ζούσαν με το κυνήγι και τη γεωργία, συντηρώντας χοίρους στους δρυμώνες και καλλιεργώντας περιφραγμένα ξέφωτα στα δάση. Most were from the people of Halleth, but had no lords and lived by hunting and farming, keeping pigs in the woods and cultivating fenced plains in the woods. Τώρα οι περισσότεροι είχαν εξολοθρευτεί ή είχαν καταφύγει στο Μπρέθιλ, και σ' όλη εκείνη την περιοχή είχε απλωθεί ο φόβος των Ορκ και των παρανόμων, γιατί εκείνη την εποχή του ολέθρου, άστεγοι και απελπισμένοι άνδρες κατέφευγαν στην παρανομία, άνθρωποι που επέζησαν από τη μάχη και την ήττα και από ερειπωμένες εκτάσεις, και μερικοί ήταν επίσης άνθρωποι που είχαν καταφύγει στα δάση εξαιτίας των κακών τους πράξεων. Now most had been exterminated or had taken refuge in Bretille, and throughout that area the fear of the Orcs and the outlaws had spread, because at that time of doom, homeless and desperate men were resorting to illegality, people who had survived the battle and defeat and from desolate areas, and some were also people who had taken refuge in the forests because of their evil deeds.

Κυνηγούσαν ή μάζευαν όσα τρόφιμα μπορούσαν, πολλοί όμως στρέφονταν στις ληστείες και γίνονταν απάνθρωποι, όταν η πείνα ή άλλη ανάγκη τους πίεζε. They hunted or gathered as much food as they could, but many turned to robberies and became inhuman when they were pressed by hunger or other need. Πιο πολύ τους φοβούνταν το χειμώνα, σαν τους λύκους. They were most afraid of them in winter, like wolves. Και τους ονόμαζαν Γκαουργουέιθ, λυκάνθρωπους, όσοι υπερασπίζονταν ακόμη τα σπίτια τους. And they called them gargoyles, werewolves, who were still defending their homes. Γύρω στους εξήντα από αυτούς είχαν κάνει συμμορία και περιπλανιούνταν στα δάση πέρα από τους δυτικούς βάλτους του Ντόριαθ. About sixty of them had made a gang and were wandering in the woods beyond the western swamps of Doriath. Και τους μισούσαν όσο και τους Ορκ, γιατί ανάμεσά τους υπήρχαν απόβλητοι με σκληρή καρδιά που μισούσαν το ίδιο τους το είδος. And they hated them as much as the Orcs, because among them there was a hard-hearted waste who hated their own species.

Ο σκληρότερος απ' όλους στην καρδιά λεγόταν Αντρόγκ, κυνηγημένος από το Ντορ-λόμιν επειδή σκότωσε μια γυναίκα. The hardest of all in the heart was called Androg, chased by Dor-lomin because he killed a woman. Και άλλοι επίσης ήταν από κείνη την περιοχή: ο γερο-Άλγκουντ, ο μεγαλύτερος της συντροφιάς, που είχε ξεφύγει από τη Νίρναεθ, και ο Φόργουεγκ, όπως αυτοαποκαλούνταν, ένας άντρας με ξανθά μαλλιά και αεικίνητα γυαλιστερά μάτια. Others were also from that area: Elder Algood, the eldest of the company, who had escaped from Nirnaeth, and Forweg, as he called himself, a man with blond hair and immovable shiny eyes. Ήταν μεγαλόσωμος και τολμηρός, αλλά είχε απομακρυνθεί πολύ από τη ζωή των Εντάιν του Χάντορ. He was big and daring, but he was far removed from the life of Endor's Hador. Όμως, μερικές φορές, γινόταν συνετός και γενναιόδωρος και ήταν ο αρχηγός της συντροφιάς. But sometimes, he became prudent and generous and was the leader of the company. Τώρα είχαν μειωθεί στους πενήντα περίπου από θανάτους, κακουχίες ή συμπλοκές. They were now reduced to about fifty from deaths, hardships or clashes. Και είχαν γίνει επιφυλακτικοί και τοποθετούσαν ανιχνευτές ή φρουρούς γύρω τους, είτε κινούνταν είτε όχι. And they had become wary and placed scouts or guards around them, whether they were moving or not.

Έτσι αντιλήφθηκαν τον Τούριν μόλις μπήκε στην περιοχή τους. This is how they perceived Turin as soon as he entered their area. Άρχισαν να τον παρακολουθούν και έκαναν κλοιό γύρω του κι έτσι, μόλις μπήκε σ' ένα ξέφωτο δίπλα σε ένα ποτάμι, βρέθηκε ξαφνικά περικυκλωμένος από άντρες με τόξα και σπαθιά. They began to watch him and surrounded him and so, as soon as he entered a glade by a river, he was suddenly surrounded by men with bows and swords.

Τότε ο Τούριν σταμάτησε, αλλά δεν έδειξε φόβο. Then Turin stopped, but showed no fear.

“Ποιοι είστε;”, είπε, “Νόμιζα ότι μόνο οι Ορκ στήνουν ενέδρα σε ανθρώπους. "Who are you?" He said. "I thought only Orcs ambushed people. Αλλά βλέπω ότι κάνω λάθος”. "But I see that I am wrong."

“Μπορεί να μετανιώσεις για το λάθος σου”, είπε ο Φόργουεγκ, “γιατί αυτά είναι τα λημέρια μας και οι άντρες μου δεν αφήνουν κανέναν να κυκλοφορεί εδώ. “You may regret your mistake,” said Forweg, “for these are our lairs, and my men let no one roam here. Τους αφαιρούμε τη ζωή για τιμωρία, εκτός αν δώσουν λύτρα”. We take their lives for punishment, unless they give a ransom. "

Τότε ο Τούριν γέλασε σκυθρωπά: Then Turin laughed sullenly:

“Δεν θα πάρετε λύτρα από μένα, έναν απόβλητο και παράνομο. "You will not take ransom from me, a waste and illegal. Μπορείτε να με ψάξετε νεκρό, αλλά μπορεί να σας στοιχίσει ακριβά το να αποδείξετε αν λέω αλήθεια. You can look for me dead, but it can cost you dearly to prove I'm telling the truth. Πρώτοι θα πεθάνουν πολλοί από σας”. Many of you will die first. "

Παρ' όλα αυτά, ο θάνατός του έμοιαζε να είναι κοντά, γιατί πολλά βέλη ήταν έτοιμα στις χορδές, περιμένοντας την εντολή του αρχηγού και, παρόλο που ο Τούριν φορούσε πανοπλία Ξωτικού κάτω από τον γκρίζο χιτώνα και το μανδύα του, κάποια θα έβρισκαν το θανάσιμο στόχο τους. Nevertheless, his death seemed imminent, for many arrows were ready on the strings, awaiting the commander's command, and although Turin wore Elven armor under his gray tunic and cloak, some would find him deadly. their goal. Κανείς από τους εχθρούς του δεν ήταν τόσο κοντά που να μπορεί να του επιτεθεί με γυμνό σπαθί. None of his enemies were so close that he could attack him with a naked sword. Μα ξαφνικά ο Τούριν έσκυψε βλέποντας μερικές πέτρες στην άκρη του ποταμού μπροστά στα πόδια του. But suddenly Turin bent down to see a few stones at the edge of the river at his feet. Την ίδια στιγμή ένας παράνομος, θυμωμένος από τα περήφανα λόγια του, εκτόξευσε ένα βέλος σημαδεύοντάς τον στο πρόσωπο. At the same time an outlaw, angry at his proud words, fired an arrow at his face. Το βέλος όμως πέρασε από πάνω του και ο Τούριν πετάχτηκε πάνω σαν χορδή τόξου που ελευθερώνεται και πέταξε μια πέτρα εναντίον του πολύ δυνατά και ευθύβολα. But the arrow went over him and Turin was thrown like a string of free arrows and threw a stone against him very loudly and easily. Και ο παράνομος σωριάστηκε κάτω με σπασμένο το κρανίο. And the outlaw fell down with a broken skull.

“Μπορεί να σας είμαι πιο χρήσιμος ζωντανός, στη θέση αυτού του άτυχου”, είπε ο Τούριν. "I may be more useful to you alive, in the place of this unfortunate man," Turin said. Και γυρίζοντας στον Φόργουεγκ είπε: “Αν είσαι ο αρχηγός, δεν πρέπει να αφήνεις τους άντρες σου να ρίχνουν χωρίς την εντολή σου”. And turning to Forweg, he said, "If you are the leader, you must not let your men throw without your command."

“Δεν τους αφήνω”, απάντησε ο Φόργουεγκ, “Αλλά βρήκε την τιμωρία του αμέσως. "I will not let them go," Forweg replied, "but he was punished immediately. Θα σε πάρω στη θέση του, αν με υπακούς καλύτερα απ' αυτόν”. I will take your place, if you obey me better than him ".

“Θα σε υπακούω”, είπε ο Τούριν, “όσο είσαι αρχηγός σε όλα όσα αφορούν έναν αρχηγό. "I will obey you," Turin said, "as long as you are a leader in everything that concerns a leader. Αλλά, η επιλογή ενός καινούργιου μέλους για μια συντροφιά δεν είναι μόνο του αρχηγού, νομίζω. But, choosing a new member for a companion is not just the leader, I think. Πρέπει να ακουστούν όλες οι φωνές. All voices must be heard. Υπάρχει κανείς εδώ που δεν του είμαι ευπρόσδεκτος;”. "Is there anyone here that I do not welcome?"

Τότε δύο από τους παράνομους μίλησαν εναντίον του. Then two of the outlaws spoke against him. Και ο ένας ήταν φίλος του νεκρού. And one was a friend of the dead. Το όνομά του ήταν Ούλραντ. His name was Ulrad.

“Παράξενος τρόπος να μπεις σε μια συντροφιά”, είπε, “σκοτώνοντας έναν από τους καλύτερους άντρες μας!” "Strange way to be in a company," he said, "killing one of our best men!"

“Όχι χωρίς λόγο”, απάντησε ο Τούριν, “Ελάτε τότε! "Not without reason," replied Turin, "Come then!" Θα σας αντιμετωπίσω και τους δύο μαζί, με όπλα ή μόνο με τη δύναμη. I will face you both together, with weapons or only with force. Τότε θα δείτε αν είμαι κατάλληλος για ν' αντικαταστήσω έναν από τους καλύτερους άντρες σας. Then you will see if I am suitable to replace one of your best men. Αλλά αν γίνει με τόξα η δοκιμασία, πρέπει να έχω κι εγώ ένα”. But if the test is done with bows, I must have one too ".

Και πήγε προς το μέρος τους, αλλά ο Ούλραντ υποχώρησε και δεν ήθελε να μονομαχήσει. And he went to them, but Ulrad retreated and did not want to duel. Ο άλλος πέταξε κάτω το τόξο του και πλησίασε να προϋπαντήσει τον Τούριν. The other threw down his bow and approached Turin to meet him. Αυτός ήταν ο Αντρόγκ από το Ντορ-λόμιν. This was Androg from Dor-lomin. Στάθηκε μπροστά στον Τούριν και τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. She stood in front of Turin and looked at him from top to bottom.

“Όχι”, είπε τελικά κουνώντας το κεφάλι του, “Δεν είμαι δειλός, κάτι που όλοι ξέρουν, αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί σου. "No," he finally said, shaking his head, "I'm not a coward, something everyone knows, but I can not get along with you. Κανείς εδώ δεν μπορεί, νομίζω. Nobody here can, I think. Μπορείς να μπεις στη συντροφιά μας, για μένα. You can join our company, for me. Αλλά υπάρχει ένα παράξενο φως στα μάτια σου. But there is a strange light in your eyes. Είσαι επικίνδυνος άνθρωπος. You are a dangerous person. Πώς σε λένε;” What's your name;"

“Νέιθαν, ο Αδικημένος, ονομάζω τον εαυτό μου”, είπε ο Τούριν, και Νέιθαν τον αποκαλούσαν στο εξής οι παράνομοι. "Nathan, the wronged one, I call myself," Turin said, and Nathan was hereafter referred to as the outlaw. Αλλά αν και ισχυριζόταν ότι τον είχαν αδικήσει (και με μεγάλη προθυμία άκουγε όποιον ισχυριζόταν το ίδιο για τον εαυτό του), δεν ήθελε να αποκαλύψει τίποτα για τη ζωή του ή το σπίτι του. But even though he claimed to have been wronged (and eager to hear anyone claim the same about himself), he did not want to reveal anything about his life or home. Διέκριναν όμως ότι είχε εκπέσει από υψηλή θέση και ότι, παρόλο που δεν είχε τίποτα πέρα από τα όπλα του, τα όπλα αυτά ήταν φτιαγμένα από Ξωτικά. They noticed, however, that he had fallen from a high position and that, although he had nothing but his weapons, these weapons were made by Elves. Γρήγορα κέρδισε τους επαίνους τους, γιατί ήταν δυνατός και γενναίος και ήταν πιο επιδέξιος μες στα δάση απ' αυτούς, και του είχαν εμπιστοσύνη γιατί δεν ήταν άπληστος και σκεφτόταν ελάχιστα τον εαυτό του. He quickly won their praise, because he was strong and brave and he was more skilled in the woods than them, and they trusted him because he was not greedy and thought little of himself. Αλλά τον φοβούνταν κιόλας για τους ξαφνικούς θυμούς του, που σπάνια τους κατανοούσαν. But they were already afraid of him for his sudden anger, which they seldom understood.

Στο Ντόριαθ ο Τούριν δεν μπορούσε να επιστρέψει, ή δεν ήθελε, από περηφάνια. In Doriath, Turin could not return, or did not want to, out of pride. Στο Νάργκοθροντ δεν γινόταν κανείς δεκτός μετά την πτώση του Φέλαγκουντ. No one was admitted to Nargothrod after the fall of Felagood. Στον κατώτερο λαό του Χάλεθ, στο Μπρέθιλ, δεν καταδεχόταν να πάει, και στο Ντορ-λόμιν δεν τολμούσε γιατί βρισκόταν σε στενή πολιορκία, και ένας άντρας μόνος του δεν μπορούσε να ελπίζει εκείνη την εποχή ότι θα καταφέρει να διαβεί τα περάσματα των Βουνών της Σκιάς. To the lower people of Halleth, in Brethil, he refused to go, and to Dor-lomin he did not dare because he was under close siege, and a man alone could not hope at that time that he would be able to cross the passages of the Shadow Mountains. .

Έτσι ο Τούριν έμεινε στους παράνομους, αφού οποιαδήποτε συντροφιά ανθρώπων βοηθά να υπομένει κανείς πιο εύκολα τις κακουχίες της ερημιάς. So Turin was left to the outlaws, since any company of people helps one to endure the hardships of the wilderness more easily. Και επειδή ήθελε να ζήσει και δεν μπορούσε να βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση μαζί τους, τους άφηνε να πράττουν τα φαύλα έργα τους. And because he wanted to live and could not be in constant conflict with them, he let them do their evil deeds. Έτσι γρήγορα σκληραγωγήθηκε σε μια φτωχική και συχνά απάνθρωπη ζωή. So he quickly hardened into a poor and often inhuman life. Όμως μερικές φορές ξυπνούσαν μέσα του ο οίκτος και η αγανάκτηση και τότε γινόταν επικίνδυνος μέσα στο θυμό του. But sometimes pity and resentment awoke in him and then he became dangerous in his anger. Με αυτό τον απαίσιο και επικίνδυνο τρόπο εξαιτίας της ανάγκης και της πείνας του χειμώνα έζησε ο Τούριν ως τα τέλη εκείνης της χρονιάς μέχρι που ήρθε μια όμορφη άνοιξη. In this awful and dangerous way because of the need and hunger of winter, Turin lived until the end of that year until a beautiful spring came.

Στα δάση του Τέιγκλιν, όπως είπαμε, υπήρχαν ακόμη μερικές αγροικίες Ανθρώπων, που ήταν σκληραγωγημένοι και επιφυλακτικοί, αν και τώρα λίγοι στον αριθμό. In the forests of Teiglin, as we have said, there were still a few Farmhouses of the People, who were hardened and wary, though now few in number. Παρόλο που δεν αγαπούσαν καθόλου τους Γκαουργουέιθ και τους λυπούνταν ελάχιστα, στους δύσκολους χειμώνες άφηναν όποια τρόφιμα μπορούσαν σε μέρη όπου εκείνοι θα τα έβρισκαν, ελπίζοντας έτσι να αποφύγουν μια συντονισμένη επίθεση των πεινασμένων. Although they did not love the Gargoyles at all and did not feel sorry for them, in the harsh winters they left whatever food they could in places where they could find it, hoping to avoid a coordinated attack by the hungry. Αλλά λιγότερη ευγνωμοσύνη κέρδιζαν από τους παράνομους και περισσότερη από τα ζώα και τα πτηνά, κι εκείνο που τους έσωζε ήταν τα σκυλιά και οι φράχτες τους. But they gained less gratitude from the illegals and more from the animals and birds, and what saved them were their dogs and their fences. Γιατί κάθε σπίτι είχε μεγάλους φράχτες γύρω από τη γη του και ολόγυρα από τα σπίτια υπήρχε όρυγμα και τείχος από πασσάλους. Because each house had large fences around its land and around the houses there was a trench and a wall of piles. Από σπίτι σε σπίτι υπήρχαν μονοπάτια και οι κάτοικοι μπορούσαν να καλέσουν σε βοήθεια σαλπίζοντας με κέρας. From house to house there were paths and the inhabitants could call for help by blowing the horn.

Όταν όμως ήρθε η άνοιξη, ήταν επικίνδυνο για τους Γκαουργουέιθ να παραμένουν τόσο κοντά στα σπίτια των Ανθρώπων του Δάσους, που μπορεί να μαζεύονταν και να τους κυνηγούσαν. But when spring came, it was dangerous for the Gurgways to stay so close to the Forest People 's homes that they might gather and chase them. Έτσι ο Τούριν αναρωτιόταν μήπως ο Φόργουεγκ τους οδηγήσει σε κάποια άλλη περιοχή. So Turin wondered if Forweg would take them to another area. Στον νότο, όπου δεν είχαν απομείνει άλλοι Άνθρωποι, υπήρχε περισσότερη τροφή και κυνήγι και λιγότεροι κίνδυνοι. In the south, where no other Humans were left, there was more food and hunting and fewer dangers. Τότε μια μέρα ο Τούριν δεν έβρισκε τον Φόργουεγκ και επίσης τον Αντρόγκ, το φίλο του. Then one day Turin did not find Forweg and also Androg, his friend. Και ρώτησε πού βρίσκονται, αλλά οι σύντροφοί του έβαλαν τα γέλια. And he asked where they were, but his companions laughed.

“Έχουν πάει για δικές τους δουλειές, φαντάζομαι”, είπε ο Ούλραντ, “δεν θα αργήσουν να γυρίσουν και τότε θα φύγουμε. "They've gone about their business, I guess," Ulrand said. Βιαστικά ίσως, γιατί θα είμαστε τυχεροί αν δεν έρθουν πίσω τους και οι μέλισσες της κυψέλης”. Hurry maybe, because we will be lucky if the bees in the hive do not come after them ".

Ο ήλιος έλαμπε και τα φύλλα ήταν καταπράσινα και ο Τούριν ήταν εκνευρισμένος από το άθλιο στρατόπεδο των παρανόμων και απομακρύνθηκε μόνος του μακριά στο δάσος. The sun was shining and the leaves were green and Turin was irritated by the wretched camp of the outlaws and drove away alone into the woods. Άθελά του θυμήθηκε το Κρυμμένο Βασίλειο και του φάνηκε ότι άκουγε τα ονόματα των λουλουδιών του Ντόριαθ σαν απόηχους από μια παλιά γλώσσα σχεδόν ξεχασμένη. He inadvertently remembered the Hidden Kingdom and seemed to hear the names of Doriath flowers as echoes of an old language almost forgotten. Μα ξαφνικά άκουσε φωνές και μια νέα γυναίκα πετάχτηκε μέσα από ένα θάμνο. But suddenly he heard voices and a young woman was thrown out of a bush. Τα ρούχα της ήταν σκισμένα από αγκάθια και, καθώς έτρεχε πολύ φοβισμένη, σκόνταψε κι έπεσε κάτω αγκομαχώντας. Her clothes were torn by thorns and, as she ran very scared, she stumbled and fell down struggling. Τότε ο Τούριν όρμησε με τραβηγμένο σπαθί και χτύπησε έναν άντρα που πετάχτηκε από τους θάμνους κυνηγώντας την. Turin then rushed with a drawn sword and struck a man who was thrown from the bushes chasing her. Και μόνο τη στιγμή του χτυπήματος αντιλήφθηκε ότι ο άντρας ήταν ο Φόργουεγκ. Only at the moment of the blow did he realize that the man was Forweg.

Αλλά καθώς στεκόταν και κοίταζε κατάπληκτος το αίμα στα χόρτα, πετάχτηκε από τους θάμνους και ο Αντρόγκ και σταμάτησε κι αυτός άναυδος. But as he stood and stared in amazement at the blood on the grass, Androg jumped out of the bushes and stopped, too.

“Κακό αυτό που έκανες, Νέιθαν!”, φώναξε και τράβηξε το σπαθί του. "Bad what you did, Nathan!" He shouted and drew his sword. Αλλά ο Τούριν ψύχραιμος είπε στον Αντρόγκ: But Turin calmly said to Androg:

“Πού είναι οι Ορκ, λοιπόν; Τους ξεπεράσατε στο τρέξιμο για να τη βοηθήσετε;”. "So where are the Orcs?" Did you overtake them in the run to help her? ”

“Ορκ;”, είπε ο Αντρόγκ, “Ανόητε! "Ork?" Said Androg, "You idiot! Και θεωρείς τον εαυτό σου παράνομο. And you consider yourself illegal. Οι παράνομοι δεν γνωρίζουν άλλο νόμο πέρα από τις δικές τους ανάγκες. The outlaws know no law other than their own needs. Κοίτα, λοιπόν, τις δικές σου ανάγκες, Νέιθαν, και άφησέ μας εμάς να κοιτάζουμε τις δικές μας”. So look at your needs, Nathan, and let us look at ours. "

“Αυτό θα κάνω”, είπε ο Τούριν, “Αλλά σήμερα οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν, ή θα αφήσεις τη γυναίκα σ' εμένα ή θα ακολουθήσεις τον Φόργουεγκ”. "This is what I will do," said Turin.

Ο Αντρόγκ γέλασε. Androg laughed.

“Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ας γίνει το δικό σου”, είπε, “Δεν ισχυρίζομαι ότι μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί σου μόνος, Αλλά οι σύντροφοί μας μπορεί να μην πάρουν καλά αυτόν το σκοτωμό”. "If that's the case, let it be yours," he said. "I do not claim to be able to cope with you alone.

Τότε η γυναίκα σηκώθηκε και ακούμπησε το χέρι της στο μπράτσο του Τούριν. Then the woman got up and rested her hand on Turin's arm. Κοίταξε το αίμα και κοίταξε τον Τούριν και τα μάτια της άστραψαν από χαρά. She looked at the blood and looked at Turin and her eyes sparkled with joy.

“Σκότωσέ τον, κύριέ μου!”, είπε, “Σκότωσέ τον κι αυτόν! "Kill him, my lord!" He said, "Kill him too! Και μετά έλα μαζί μου. And then come with me. Αν φέρεις τα κεφάλια τους, ο Λάρναχ, ο πατέρας μου, δεν θα δυσαρεστηθεί. If you bring their heads, Larnach, my father, will not be upset. Για δύο "λυκοκέφαλα" έχει ανταμείψει καλά άλλους στο παρελθόν”. "For two 'werewolves' he has rewarded others well in the past."

Αλλά ο Τούριν είπε στον Αντρόγκ: But Turin said to Androg:

“Είναι μακριά μέχρι το σπίτι της;” "Is she far from her house?"

“Δύο χιλιόμετρα περίπου”, του απάντησε αυτός, “σ' ένα σπίτι με φράχτη προς τα εκεί. "About two kilometers," he replied, "to a house with a fence towards it. Αυτή είχε βγει έξω”. "She was out."

“Πήγαινε γρήγορα τότε”, είπε ο Τούριν γυρίζοντας στη γυναίκα, “Πες στον πατέρα σου να σε προσέχει καλύτερα, αλλά δεν θα κόψω τα κεφάλια των συντρόφων μου για να αγοράσω την εύνοιά σου ή οτιδήποτε άλλο”. "Go fast then," Turin said to the woman, "Tell your father to take better care of you, but I will not cut off my companions' heads to buy your favor or anything else." Και σήκωσε το σπαθί του. And he raised his sword. “Έλα!” είπε στον Αντρόγκ. "Come!" he said to Androg. “Θα γυρίσουμε πίσω. "We will go back. Αλλά αν θέλεις να θάψεις τον αρχηγό σου, πρέπει να το κάνεις μόνος σου. But if you want to bury your leader, you have to do it yourself. Βιάσου, μπορεί να σημάνουν συναγερμό. Hurry, they may sound the alarm. Και φέρε τα όπλα του!”. And bring his weapons! ”

Η γυναίκα απομακρύνθηκε μέσα στο δάσος και κοίταξε πίσω πολλές φορές πριν την κρύψουν τα δέντρα. The woman walked away into the woods and looked back several times before the trees hid her. Τότε ο Τούριν συνέχισε το δρόμο του χωρίς άλλα λόγια και ο Αντρόγκ τον κοίταζε καθώς απομακρυνόταν με την έκφραση ανθρώπου που αναλογίζεται έναν γρίφο. Then Turin went on his way without further ado and Androge looked at him as he walked away with the expression of a man contemplating a riddle.

Όταν ο Τούριν γύρισε πίσω στο στρατόπεδο των παρανόμων, τους βρήκε γεμάτους ένταση και ανησυχία. When Turin returned to the camp of the outlaws, he found them full of tension and anxiety. Γιατί είχαν μείνει ήδη πολύ στο ίδιο μέρος, κοντά σε σπίτια που φρουρούνταν καλά, και μουρμούριζαν σχόλια κατά του Φόργουεγκ. Because they had already stayed a long time in the same place, near well-guarded houses, muttering anti-Forweg comments.

“Ρισκάρει σε βάρος μας”, έλεγαν, “Και μπορεί να πληρώσουν άλλοι για τις δικές του απολαύσεις”. "He risks at our expense," they said, "and others may pay for his own pleasures."

“Τότε διαλέξτε νέο αρχηγό!”, είπε ο Τούριν και στάθηκε μπροστά τους, “Ο Φόργουεγκ δεν μπορεί να σας διοικεί πια γιατί είναι νεκρός”. "Then choose a new leader!" Said Turin, standing before them. "Forweg can no longer rule you because he is dead."

“Πώς το ξέρεις αυτό;”, είπε ο Ούλραντ, “Μήπως έψαξες κι εσύ για μέλι στην ίδια κυψέλη; Μήπως τον τσίμπησαν οι μέλισσες;” "How do you know that?" Said Ulrad. "Did you also look for honey in the same hive?" Did the bees sting him? ”

“Όχι”, είπε ο Τούριν, “Ένα τσίμπημα ήταν αρκετό. "No," said Turin, "one bite was enough. Τον σκότωσα εγώ. I killed him. Αλλά χάρισα τη ζωή στον Αντρόγκ και γρήγορα θα επιστρέψει αυτός”. "But I gave my life to Androg and he will return soon." Μετά τους είπε όλα όσα έγιναν, επιπλήττοντας όσους κάνουν τέτοιες πράξεις. Then he told them all that had happened, rebuking those who committed such acts. Και όσο μιλούσε ακόμη, έφτασε ο Αντρόγκ κουβαλώντας τα όπλα του Φόργουεγκ. And while he was still speaking, Andro έφ came carrying the weapons of Forweg.

“Βλέπεις, Νέιθαν!”, του φώναξε, “Δεν σήμαναν συναγερμό. "You see, Nathan!" She shouted, "They did not sound the alarm. Μπορεί η κοπέλα να ελπίζει ότι θα σε ξαναβρεί”. The girl may hope that he will find you again ".

“Αν με κοροϊδεύεις”, είπε ο Τούριν, “θα μετανιώσω που δεν της έδωσα το κεφάλι σου. "If you make fun of me," Turin said, "I will regret not giving her your head." Τώρα πες την ιστορία σου και να είσαι σύντομος”. Now tell your story and be short ".

Τότε ο Αντρόγκ είπε με ειλικρίνεια όσα είχαν συμβεί. Androg then honestly said what had happened.

“Τι δουλειά είχε ο Νέιθαν εκεί αναρωτιέμαι τώρα;”, είπε. "What job did Nathan have there? I wonder now?" He said.

“Όχι δουλειά σαν τη δική μας, όπως φαίνεται. "Not a job like ours, it seems. Γιατί όταν έφτασα εκεί, είχε ήδη σκοτώσει τον Φόργουεγκ. Because when I got there, he had already killed Forveg. Αυτό άρεσε πολύ στη γυναίκα και τον κάλεσε να πάει μαζί της, ζητώντας τα κεφάλια μας σαν νυφικό έπαθλο. The woman liked this very much and invited him to go with her, asking for our heads as a bridal prize. Αλλά ο Νέιθαν δεν την ήθελε και την έδιωξε. But Nathan did not want her and kicked her out. Έτσι τι συνέβη με τον αρχηγό δεν μπορώ να το φανταστώ. So what happened to the leader I can not imagine. Και άφησε το κεφάλι μου στη θέση του, κάτι για το οποίο του είμαι ευγνώμων, αν και πολύ απορημένος επίσης”. And he put my head in his place, something for which I am grateful, although I am also very surprised ".

“Τότε δεν πιστεύω τον ισχυρισμό σου ότι κατάγεσαι από το Λαό του Χάντορ”, είπε ο Τούριν, “Στον Ούλντορ τον Καταραμένο ανήκεις μάλλον και θα 'πρεπε να ζητήσεις να μπεις στην υπηρεσία της Άνγκμπαντ. "Then I do not believe in your claim that you are from the People of Hador," said Turin. Όμως ακούστε με τώρα!” φώναξε σε όλους, “Αυτές τις επιλογές σας δίνω. But listen to me now! ” he shouted to everyone, “I give you these choices. Ή να με δεχτείτε για αρχηγό σας στη θέση του Φόργουεγκ ή να με αφήσετε να φύγω. Either accept me as your leader in Forveg's position or let me go. Ή θα διοικώ εγώ αυτήν τη συντροφιά τώρα ή θα την αφήσω. Either I will manage this company now or I will leave it. Αλλά αν θέλετε να με σκοτώσετε, εμπρός! But if you want to kill me, go ahead! Θα χτυπηθώ με όλους σας μέχρι να πεθάνω εγώ ή να πεθάνετε εσείς”. I will fight with all of you until I die or you die ".

Τότε πολλοί έπιασαν τα όπλα τους, αλλά ο Αντρόγκ φώναξε: “Όχι! Many then took up arms, but Androg shouted, “No! Το κεφάλι που δεν έκοψε δεν είναι ανόητο. The head that did not cut is not stupid. Αν χτυπηθούμε, πολλοί θα πεθάνουν χωρίς λόγο μέχρι να σκοτώσουμε τον καλύτερο ανάμεσά μας”. "If we are hit, many will die for no reason until we kill the best among us." Μετά γέλασε. Then he laughed. “Όπως έγινε όταν μπήκε στη συντροφιά, έτσι γίνεται και τώρα. "As it happened when he joined the company, so it is now. Σκοτώνει για να κάνει χώρο. Kills to make room. Αν αποδείχτηκε καλό πριν, μπορεί να αποδειχτεί και πάλι. If it turns out well before, it can be proven again. Και μπορεί να μας οδηγήσει σε καλύτερη μοίρα από το να σκαλίζουμε τα σκουπίδια άλλων”. And it can lead to a better fate than digging into other people's rubbish. "

Και ο γερο-Άλγκουντ είπε: “Ο καλύτερος ανάμεσά μας. And old Algood said, "The best of us. Κάποια εποχή θα κάναμε κι εμείς το ίδιο αν τολμούσαμε. At some point we would do the same if we dared. Έχουμε ξεχάσει πολλά όμως. We have forgotten a lot though. Μπορεί να μας φέρει στα σπίτια μας στο τέλος”. It can bring us to our homes in the end. "

Ο Τούριν, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, έκανε τη σκέψη ότι από αυτήν τη μικρή συμμορία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ελεύθερο δικό του φέουδο. When Turin heard these words, he thought that from this small gang he could create a free manor of his own. Αλλά κοίταξε τον Άλγκουντ και τον Αντρόγκ και είπε: But he looked at Algood and Androg and said:

“Στα σπίτια σας; ψηλά και κρύα τα Βουνά της Σκιάς ορθώνονται ενδιάμεσα. “In your homes? high and cold the Mountains of Shadow rise in between. Πίσω τους είναι ο λαός του Ούλντορ και γύρω του οι στρατιές της Άνγκμπαντ. Behind them are the people of Uldor and around him the armies of Angbad. Και αν αυτά δεν σας πτοούν, εφτά φορές εφτά άντρες, τότε μπορεί να σας οδηγήσω σπίτια σας, αλλά πόσο μακριά θα φτάσουμε πριν πεθάνουμε;”. And if these do not frighten you, seven times seven men, then I can take you to your homes, but how far will we go before we die?

Όλοι έμειναν σιωπηλοί. Everyone was silent. Τότε ο Τούριν μίλησε πάλι. Then Turin spoke again.

“Με δέχεστε για αρχηγό σας; Τότε θα σας οδηγήσω πρώτα έξω στην ερημιά, μακριά από τα σπίτια των Ανθρώπων. "Do you accept me as your leader? Then I will first lead you out into the wilderness, away from the houses of the People. Εκεί μπορεί να βρούμε καλύτερη μοίρα, μπορεί και όχι, αλλά τουλάχιστον θα προκαλούμε λιγότερο μίσος για το είδος μας”. "There we may find a better fate, we may not, but at least we will cause less hatred for our species."

Τότε όλοι όσοι ήταν από το Λαό του Χάντορ συγκεντρώθηκαν γύρω του και τον αποδέχτηκαν για αρχηγό τους. Then all who were from the People of Hador gathered around him and accepted him as their leader. Συμφώνησαν και οι άλλοι λιγότερο πρόθυμοι. The others, less willing, agreed. Και αμέσως τους οδήγησε μακριά από κείνη την περιοχή. And he immediately drove them away from that area.