×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Tolkien - Τα Παιδιά του Χούριν, Ι. Τα παιδικά χρόνια του Τούριν (2)

Ι. Τα παιδικά χρόνια του Τούριν (2)

Είδε τότε ο Σάντορ ότι τα μάτια του Τούριν δεν ήταν μάτια παιδιού και σκέφτηκε: 'Ή θλίψη ακονίζει το σκληρό μυαλό". Αλλά μεγαλόφωνα είπε:

“Γιε του Χούριν και της Μόργουεν, το πώς θα είναι η καρδιά σου δεν μπορεί να το μαντέψει ο Λάμπανταλ. Αλλά σπάνια και σε ελάχιστους θα δείχνεις πώς νιώθεις μέσα σου”.

Τότε ο Τούριν είπε:

“Ίσως είναι καλύτερα να μη λες τι θέλεις αν δεν μπορείς να το έχεις. Αλλά θα ήθελα, Λάμπανταλ να ήμουν ένας από τους Έλνταρ. Τότε η Λάλαϊθ μπορεί να ξαναγύριζε κι εγώ θα ζούσα ακόμη, έστω κι αν έλειπε για πολύν καιρό. Θα πάω κι εγώ στρατιώτης με κάποιο βασιλιά των Ξωτικών μόλις θα μπορώ, όπως έκανες κι εσύ, Λάμπανταλ” .

“Μπορείς να μάθεις πολλά απ' αυτούς”, είπε ο Σάντορ και αναστέναξε. ”Είναι όμορφα και υπέροχα πλάσματα και ασκούν μια παράξενη επιρροή στην καρδιά των Ανθρώπων. Και όμως μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί να ήταν καλύτερα να μην τους γνωρίζαμε ποτέ και να ζούσαμε με τους δικούς μας απλούστερους τρόπους. Γιατί αυτοί έχουν ήδη αρχαία γνώση και είναι περήφανοι και με μεγάλη αντοχή. Μπροστά στο δικό τους φως εμείς ξεθωριάζουμε ή καίμε με μια φλόγα πολύ γρήγορη και το βάρος της καταδίκης μας γίνεται πιο μεγάλο”.

“Μα ο πατέρας μου τους αγαπά”, είπε ο Τούριν, “και δεν είναι ευχαριστημένος χωρίς αυτούς. Λέει ότι έχουμε μάθει απ' αυτούς σχεδόν όλα όσα ξέρουμε κι έχουμε γίνει καλύτεροι χάρη σ' αυτούς. Και λέει ότι οι άνθρωποι που έρχονται τελευταία από τα βουνά είναι ελάχιστα καλύτεροι από τους Ορκ”.

“Αυτό είναι αλήθεια”, απάντησε ο Σάντορ. ”Αλήθεια τουλάχιστον για μερικούς από μας. Αλλά η ανάβαση είναι οδυνηρή και από ψηλά είναι εύκολο να πέσεις χαμηλά”.

Εκείνη την εποχή ο Τούριν ήταν σχεδόν οχτώ χρονών. Το μήνα του Γκουάερον με τη μέτρηση των Εντάιν, της χρονιάς που δεν μπορεί να ξεχαστεί. Ήδη υπήρχαν φήμες ανάμεσα στους ενήλικες για μεγάλη συγκέντρωση και επιστράτευση, για την οποία ο Τούριν δεν είχε ακούσει τίποτα. Πρόσεξε όμως ότι ο πατέρας του τον κοιτούσε συχνά μ' ένα επίμονο βλέμμα. όπως κοιτάζει κάποιος κάτι αγαπητό που πρέπει να αποχωριστεί.

Ο Χούριν, γνωρίζοντας το κουράγιο και τη συγκρατημένη γλώσσα της Μόργουεν, της μιλούσε συχνά για τα σχέδια των βασιλιάδων των Ξωτικών και για το τι μπορεί να συμβεί αν όλα πάνε καλά ή άσχημα. Η καρδιά του ήταν γεμάτη ελπίδα και δεν είχε κανένα φόβο για την έκβαση της μάχης γιατί πίστευε ότι καμιά δύναμη στη Μέση-γη δεν μπορεί να ανατρέψει την ισχύ και τη λαμπρότητα των Έλνταρ. ”Έχουν δει το Φως στη Δύση” , έλεγε, “και τελικά το Σκοτάδι δεν μπορεί παρά να τραπεί σε φυγή μπροστά τους”. Η Μόργουεν δεν τον αντέκρουε, γιατί όταν μιλούσες με τον Χούριν, το αισιόδοξο έμοιαζε πάντα πιο πιθανό. Αλλά το γένος της είχε κι αυτό τη γνώση των Ξωτικών και μόνη της σκεφτόταν: "Και όμως, δεν άφησαν το φως και δεν είναι τώρα αποκλεισμένοι από αυτό; Μπορεί οι Κύριοι της Δύσης να τους έδιωξαν από τη σκέψη τους. Και πώς είναι δυνατόν, έστω και αν είναι τα Πρεσβύτερα Παιδιά, να νικήσουν κάποια από τις Δυνάμεις; "

Καμιά τέτοια αμφιβολία δεν φαινόταν να σκιάζει τη σκέψη του Χούριν Θάλιον. Όμως ένα πρωί την άνοιξη εκείνης της χρονιάς ξύπνησε βαρύς σαν από ανήσυχο ύπνο και ένα σύννεφο σκοτείνιαζε τη λάμψη του εκείνη τη μέρα, Και το βράδυ είπε ξαφνικά:

“Όταν κληθώ, Μόργουεν Έλεδγουεν, θα αφήσω στη φύλαξή σου τον κληρονόμο του Οίκου των Χάντορ. Η ζωή των Ανθρώπων είναι μικρή και υπάρχουν πολλές κακοτυχίες ακόμη και σε καιρό ειρήνης”.

“Πάντα ήταν έτσι”, του απάντησε η Μόργουεν, “Αλλά τι κρύβεται πίσω από τα λόγια σου;”

“Σύνεση, σιγουριά”, είπε ο Χούριν. Μα έδειχνε προβληματισμένος, “Κάποιος όμως που κοιτάζει μπροστά πρέπει να δει τούτο: ότι τα πράγματα δεν θα παραμείνουν όπως ήταν. Αυτή η σύγκρουση θα είναι μεγάλη και η μια πλευρά αναγκαστικά θα πέσει πιο χαμηλά από κει που είναι τώρα. Αν πέσουν οι βασιλιάδες των Ξωτικών, τότε τα πράγματα θα πάνε άσχημα για τους Εντάιν. Κι εμείς ζούμε πιο κοντά απ' όλους στον Εχθρό. Αυτή η γη θα περάσει στην κυριαρχία του. Όμως, αν τα πράγματα πάνε άσχημα, δεν θα σου πω, μη φοβάσαι!, γιατί φοβάσαι αυτά που πρέπει και μόνο αυτά και δεν σε ταράζει ο φόβος. Σου λέω όμως, μην περιμένεις! Θα επιστρέψω κοντά σας όπως μπορώ, αλλά μην περιμένεις! Φύγετε για το νότο όσο πιο γρήγορα μπορείτε -αν ζω θα σας ακολουθήσω και θα σας βρω, έστω κι αν χρειαστεί να ψάξω όλο το Μπελέριαντ”.

“Το Μπελέριαντ είναι μεγάλο και αφιλόξενο για εξόριστους”, είπε η Μόργουεν. ”Πού πρέπει να πάω, με λίγους ή με πολλούς;”

Τότε ο Χούριν σκέφτηκε για λίγο σιωπηλός.

“Υπάρχει το γένος της μητέρας μου στο Μπρέθιλ”, είπε, ”Είναι κάπου τριάντα λεύγες όπως πετάει ο αετός” .

“Αν όντως έρθει η ώρα η κακιά, τι βοήθεια μπορούν να δώσουν οι Άνθρωποι;” είπε η Μόργουεν. ”ο Οίκος του Μπέορ έπεσε. Αν πέσει ο μεγάλος Οίκος του Χάντορ, σε ποιες τρύπες θα συρθεί ο Λαός του Χάλεθ;”

“Σε όποιες βρει”, απάντησε ο Χούριν. ”Μην αμφιβάλλεις για τη γενναιότητά τους, έστω και αν είναι λίγοι και αμόρφωτοι. Πού αλλού υπάρχει ελπίδα;”

“Δεν μιλάς για την Γκοντόλιν” , είπε η Μόργουεν.

“Όχι, γιατί αυτό το όνομα δεν έχει βγει ποτέ από το στόμα μου”, είπε ο Χούριν. ”Όμως, είναι αλήθεια αυτό που έχεις ακούσει. Έχω πάει εκεί. Αλλά σου λέω στ' αλήθεια, αυτό που δεν έχω πει ούτε και θα πω ποτέ σε κανέναν άλλο: Δεν ξέρω πού βρίσκεται”.

“Μαντεύεις όμως και πέφτεις κοντά, νομίζω” , του είπε η Μόργουεν.

“Μπορεί να είναι έτσι”, απάντησε ο Χούριν.”Αλλά αν δεν μου αποδεσμεύσει από τον όρκο μου ο ίδιος ο Τούργκον, δεν μπορώ να πω αυτή την διαδικασία ούτε καν σε εσένα. Και επομένως η έρευνά σου θα ήταν μάταιη και ακόμη κι αν μιλούσα, προς μεγάλη μου ντροπή στην καλύτερη περίπτωση θα έφτανες μπροστά σε μια κλειστή πύλη, γιατί αν δεν βγει ο Τούργκον για πόλεμο και δεν έχει ακουστεί τίποτα τέτοιο, ούτε υπάρχουν ελπίδες να γίνει, κανείς δεν θα βγει ποτέ εκεί.

“Τότε αν οι συγγενείς σου δεν έχουν ελπίδες και οι φίλοι σου σε αρνούνται” είπε η Μόργουεν, “πρέπει να αποφασίσω μόνη μου. Και τώρα μου έρχεται στη σκέψη μου το Ντόριαθ”.

“Στοχεύεις πάντα ψηλά”, είπε ο Χούριν.

“Υπερβολικά ψηλά θα μπορούσες να πεις;” ρώτησε η Μόργουεν "'Ομως νομίζω ότι από όλα τα οχυρά, εκείνο που θα πέσει τελευταίο θα είναι η Ζώνη της Μέλιαν. Και ο Οίκος του Μπέορ δεν είναι αντιπαθής στο Ντόριαθ. Δεν είμαι τώρα συγγενής του βασιλιά. Γιατί ο Μπέρεν, ο γιος του Μπαραχίρ, ήταν εγγονός του Μπρέγκορ, όπως ήταν και πατέρα μου”.

“Η καρδιά μου δεν κλίνει προς τον Θίνγκολ”, είπε ο Χούριν. ”Δεν θα δώσει καμιά βοήθεια στον βασιλιά Φίνγκον. Και δεν ξέρω πια σκιά σκοτεινιάζει το πνεύμα μου όταν ακούγεται το όνομα του Ντόριαθ”

“Και η δική μου καρδιά σκοτεινιάζει με το όνομα του Μρέθιλ” , είπε η Μόργουεν.

Τότε ο Χούριν ξαφνικά γέλασε και είπε:

“Καθόμαστε εδώ και μιλάμε για πράγματα πέρα από τις δυνάμεις μας και για σκιές που βγαίνουν από όνειρα. Τα πράγματα δεν θα πάνε τόσο άσχημα. Αν πάνε όμως, τότε όλα κρέμονται από το θάρρος και τη σύνεσή σου. Τότε κάνε ό,τι σου πει η καρδιά σου. Αλλά κάν' το γρήγορα. Και αν πετύχουμε το σκοπό μας τότε οι βασιλιάδες των Ξωτικών είναι αποφασισμένοι να αποκαταστήσουν τα φέουδα του οίκου του Μπέορ στον διάδοχο του οίκου του. Και αυτός είσαι εσύ Μόργουεν, κόρη του Μπάραγκουντ. Τότε θα αποκτήσουμε μεγάλες εκτάσεις και ο γιος μας θα έχει μεγάλη κληρονομιά. Χωρίς την κακία του Βορρά θα αποκτήσει μεγάλα πλούτη και θα είναι βασιλιάς ανάμεσα στους Ανθρώπους”.

“Χούριν Θάλιον”, είπε η Μόργουεν, ”αυτό κρίνω πιο σωστό κι αυτό λέω: ότι εσύ κοιτάζεις ψηλά, αλλά εγώ φοβάμαι μήπως πέσω χαμηλά”.

“Αυτό δεν χρειάζεται να το φοβάσαι ούτε στη χειρότερη περίπτωση”, είπε ο Χούριν.

Εκείνη τη νύχτα ο Τούριν μισοξύπνησε και του φάνηκε ότι ο πατέρας του και η μητέρα του στέκονταν δίπλα στο κρεβάτι του και τον κοίταζαν στο φως των κεριών που κρατούσαν. Αλλά δεν μπορούσε να δει τα πρόσωπά τους.

Το πρωί των γενεθλίων του Τούριν, ο Χούριν έδωσε στο γιο του για δώρο ένα μαχαίρι φτιαγμένο από Ξωτικά, με λαβή και θήκη ασημιά και μαύρη. Και του είπε:

“Διάδοχε του Οίκου του Χάντορ, να ένα δώρο για τη σημερινή μέρα. Αλλά να προσέχεις! Έχει λεπίδα κοφτερή και το ατσάλι υπηρετεί μόνο εκείνους που ξέρουν να το χειριστούν. Θα κόψει το χέρι σου εξίσου πρόθυμα όπως και οτιδήποτε άλλο” . Και βάζοντας τον Τούριν πάνω στο τραπέζι, τον φίλησε και του είπε: “Με ξεπέρασες κιόλας στο ύψος, γιε της Μόργουεν. Γρήγορα θα είσαι το ίδιο ψηλός πατώντας στη γη. Εκείνη τη μέρα πολλοί θα φοβούνται το σπαθί σου”.

Τότε ο Τούριν βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο κι έφυγε μόνος μακριά και η καρδιά του ήταν πλημμυρισμένη από μια ζεστασιά σαν τη ζεστασιά του ήλιου που πέφτει πάνω στην κρύα γη και ζωντανεύει τη βλάστηση. Επαναλάμβανε μόνος του τα λόγια του πατέρα του: "Διάδοχε του Οίκου του Χάντορ". Αλλά του έρχονταν και άλλα λόγια στο νου: "Δίνε γενναιόδωρα, αλλά μόνο από τα δικά σου". Και πήγε στον Σάντορ και φώναξε:

“Λάμπανταλ, είναι τα γενέθλιά μου, τα γενέθλια του διαδόχου του Οίκου του Χάντορ! Και σου έφερα ένα δώρο για να θυμάσαι τη μέρα. Ένα μαχαίρι, ακριβώς σαν αυτό που χρειάζεσαι. Μπορεί να κόψει ό,τι θέλεις. ακόμη κι αν είναι λεπτό σαν τρίχα”.

Τότε ο Σάντορ προβληματίστηκε, γιατί ήξερε καλά ότι ο Τούριν ήταν αυτός που είχε πάρει δώρο το μαχαίρι εκείνη τη μέρα. Αλλά το θεωρούσαν κακό να αρνηθεί κανείς ένα δώρο, όποιο κι αν ήταν το χέρι που το έδινε. Έτσι του μίλησε σοβαρά και επίσημα.

“Κατάγεσαι από γενναιόδωρη γενιά, Τούριν, γιε του Χούριν. Δεν έχω κάνει τίποτα για να αξίζω το δώρο σου και δεν μπορώ να ελπίζω ότι θα καταφέρω τίποτα καλύτερο τις μέρες που μου απομένουν. Αλλά ό,τι μπορώ να κάνω, θα το κάνω” .Και όταν ο Σάντορ τράβηξε το μαχαίρι από τη θήκη είπε: “Αυτό είναι όντως μεγάλο δώρο. Λεπίδα από ατσάλι των Ξωτικών. Πολύν καιρό είχα να νιώσω αυτή την αίσθηση στο χέρι μου”.

Ο Χούριν γρήγορα πρόσεξε ότι ο Τούριν δεν φορούσε το μαχαίρι και τον ρώτησε αν η προειδοποίησή του τον έκανε να το φοβηθεί. Τότε ο Τούριν απάντησε:

“Όχι. Αλλά έδωσα το μαχαίρι στον Σάντορ τον ξυλουργό”.

“Περιφρονείς λοιπόν το δώρο του πατέρα σου;” είπε η Μόργουεν.

Και πάλι ο Τούριν απάντησε:

“Όχι. Αλλά αγαπάω τον Σάντορ και τον λυπάμαι”.

Τότε ο Χούριν είπε:

“Και τα τρία δώρα ήταν δικά σου και μπορούσες να τα δώσεις: την αγάπη, τον οίκτο και τελευταίο απ' όλα το μαχαίρι” .

“Όμως αμφιβάλλω αν ο Σάντορ τα αξίζει”, είπε η Μόργουεν. ”Ακρωτηριάστηκε μόνος του από δική του αδεξιότητα και αργεί να κάνει τις δουλειές του γιατί σπαταλά πολύ χρόνο για ασήμαντα πράγματα που κανείς δεν του τα 'χει ζητήσει”.

“Δείξε του οίκτο παρ' όλα αυτά”, είπε ο Χούριν. ”Ένα τίμιο χέρι και μια πιστή καρδιά μπορεί να κάνουν τέτοιο λάθος. Αλλά μπορεί να είναι πιο δύσκολο να υπομείνεις ένα τέτοιο τραύμα από ό,τι αν στο έχει προκαλέσει εχθρός” .

“Τώρα όμως πρέπει να περιμένεις για να αποκτήσεις άλλο μαχαίρι” είπε η Μόργουεν. ”Έτσι το δώρο θα είναι αληθινό δώρο και με δικό σου κόστος”.

Παρ' όλα αυτά ο Τούριν πρόσεξε ότι στο εξής ο Σάντορ είχε καλύτερη μεταχείριση. Και άρχισε να φτιάχνει ένα μεγάλο κάθισμα για να κάθεται ο άρχοντας στην αίθουσα.

Έτσι ένα λαμπρό πρωί το μήνα του Λόθρον ο Τούριν ξύπνησε ξαφνικά από σάλπιγγες και τρέχοντας στις πόρτες είδε στην αυλή ένα μεγάλο πλήθος από πεζούς και έφιππους, όλους οπλισμένους για πόλεμο. Ήταν εκεί και ο Χούριν και μιλούσε στους άντρες κι έδινε διαταγές. Και ο Τούριν έμαθε ότι ξεκινούσαν εκείνη τη μέρα για το Μπάραντ Έιθελ. Αυτοί ήταν οι φρουροί του Χούριν και οι άντρες του οίκου του, αλλά είχαν κληθεί και όλοι οι άλλοι άντρες της γης του. Μερικοί είχαν ήδη φύγει με τον Χούορ, τον αδελφό του πατέρα του. Και πολλοί άλλοι θα ακολουθούσαν τον Κύριο του Ντορ-λόμιν στο δρόμο και θα συντάσσονταν κάτω από τη σημαία του στο μεγάλο προσκλητήριο του βασιλιά.

Τότε η Μόργουεν αποχαιρέτησε τον Χούριν χωρίς δάκρυα. Και του είπε:

“Θα φρουρώ ό,τι αφήνεις στη φύλαξή μου, και αυτά που υπάρχουν και αυτά που θα έρθουν”.

Και ο Χούριν της απάντησε:

“Έχε γεια, Κυρά του Ντορ-λόμιν, φεύγουμε τώρα με μεγαλύτερες ελπίδες απ' όσες είχαμε ποτέ. Ας έχουμε στη σκέψη μας ότι αυτό το μεσοχείμωνο η γιορτή θα είναι πιο χαρούμενη από κάθε άλλη φορά όλα τα χρόνια ως τώρα και ότι θα την ακολουθήσει μια άνοιξη χωρίς φόβο!”.

Μετά σήκωσε τον Τούριν στους ώμους του και φώναξε στους άντρες του:

“Δείξτε στον διάδοχο του Οίκου του Χάντορ το φως από τα ξίφη σας!”. Και ο ήλιος άστραψε στις πενήντα λεπίδες που υψώθηκαν στον αέρα και στην αυλή αντήχησε η πολεμική ιαχή των Εντάιν του Βορρά:

Λάχο Κάλαντ! Ντρέγκο μορν! Φλόγας Φως! Φύγε, Νύχτα!

Τότε ο Χούριν πήδησε πάνω στη σέλα του και το χρυσό του λάβαρο ξεδιπλώθηκε και οι σάλπιγγες ήχησαν ξανά μέσα στο πρωί. Και έτσι ο Χούριν Θάλιον ξεκίνησε για τη Νίρναεθ Αρνο-έντιαντ.

Η Μόργουεν και ο Τούριν στέκονταν ακίνητοι δίπλα στις πόρτες, μέχρι που άκουσαν από μακριά το αμυδρό κάλεσμα από ένα και μοναδικό κέρας στον αέρα: ο Χούριν είχε περάσει τη ράχη κάποιου λόφου και το σπίτι του δεν φαινόταν πια.


Ι. Τα παιδικά χρόνια του Τούριν (2) I. Turin's Childhood (2) Ι. De kindertijd van Turijn (2)

Είδε τότε ο Σάντορ ότι τα μάτια του Τούριν δεν ήταν μάτια παιδιού και σκέφτηκε: 'Ή θλίψη ακονίζει το σκληρό μυαλό". Santor then saw that Turin's eyes were not a child's eyes and thought, "Or sadness sharpens the hard mind." Αλλά μεγαλόφωνα είπε: But he said aloud:

“Γιε του Χούριν και της Μόργουεν, το πώς θα είναι η καρδιά σου δεν μπορεί να το μαντέψει ο Λάμπανταλ. "Son of Hurin and Morwen, Labadal can not guess what your heart will be like. Αλλά σπάνια και σε ελάχιστους θα δείχνεις πώς νιώθεις μέσα σου”. But rarely and in very few you will show how you feel inside ".

Τότε ο Τούριν είπε: Then Turin said:

“Ίσως είναι καλύτερα να μη λες τι θέλεις αν δεν μπορείς να το έχεις. "Maybe it 's better not to say what you want if you can not have it. "Quizá sea mejor no decir lo que quieres si no puedes tenerlo. Αλλά θα ήθελα, Λάμπανταλ να ήμουν ένας από τους Έλνταρ. But I would like to be one of the Eldars, Labadal. Τότε η Λάλαϊθ μπορεί να ξαναγύριζε κι εγώ θα ζούσα ακόμη, έστω κι αν έλειπε για πολύν καιρό. Then Lalaith could come back and I would still be alive, even if she was missing for a long time. Θα πάω κι εγώ στρατιώτης με κάποιο βασιλιά των Ξωτικών μόλις θα μπορώ, όπως έκανες κι εσύ, Λάμπανταλ” . I will also go as a soldier with a king of the Elves as soon as I can, as you did, Labadal ".

“Μπορείς να μάθεις πολλά απ' αυτούς”, είπε ο Σάντορ και αναστέναξε. "You can learn a lot from them," Santor said and sighed. ”Είναι όμορφα και υπέροχα πλάσματα και ασκούν μια παράξενη επιρροή στην καρδιά των Ανθρώπων. They are beautiful and wonderful creatures and they exert a strange influence on the hearts of Humans. Και όμως μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί να ήταν καλύτερα να μην τους γνωρίζαμε ποτέ και να ζούσαμε με τους δικούς μας απλούστερους τρόπους. And yet sometimes I think it might have been better to never have known them and to have lived in our own simpler ways. Γιατί αυτοί έχουν ήδη αρχαία γνώση και είναι περήφανοι και με μεγάλη αντοχή. Because they already have ancient knowledge and are proud and with great endurance. Μπροστά στο δικό τους φως εμείς ξεθωριάζουμε ή καίμε με μια φλόγα πολύ γρήγορη και το βάρος της καταδίκης μας γίνεται πιο μεγάλο”. In front of their own light we fade or burn with a very fast flame and the weight of our condemnation becomes greater ".

“Μα ο πατέρας μου τους αγαπά”, είπε ο Τούριν, “και δεν είναι ευχαριστημένος χωρίς αυτούς. "But my father loves them," said Turin, "and he is not happy without them." Λέει ότι έχουμε μάθει απ' αυτούς σχεδόν όλα όσα ξέρουμε κι έχουμε γίνει καλύτεροι χάρη σ' αυτούς. He says that we have learned from them almost everything we know and we have become better thanks to them. Και λέει ότι οι άνθρωποι που έρχονται τελευταία από τα βουνά είναι ελάχιστα καλύτεροι από τους Ορκ”. "And he says the people who come last from the mountains are a little better than the Orcs."

“Αυτό είναι αλήθεια”, απάντησε ο Σάντορ. "That is true," Santor replied. ”Αλήθεια τουλάχιστον για μερικούς από μας. True, at least for some of us. Αλλά η ανάβαση είναι οδυνηρή και από ψηλά είναι εύκολο να πέσεις χαμηλά”. "But climbing is painful and from above it is easy to fall low."

Εκείνη την εποχή ο Τούριν ήταν σχεδόν οχτώ χρονών. Turin was almost eight years old at the time. Το μήνα του Γκουάερον με τη μέτρηση των Εντάιν, της χρονιάς που δεν μπορεί να ξεχαστεί. Gueron's month with the count of Edin, the year that can not be forgotten. Ήδη υπήρχαν φήμες ανάμεσα στους ενήλικες για μεγάλη συγκέντρωση και επιστράτευση, για την οποία ο Τούριν δεν είχε ακούσει τίποτα. There were already rumors among the adults about a large gathering and mobilization, of which Turin had heard nothing. Πρόσεξε όμως ότι ο πατέρας του τον κοιτούσε συχνά μ' ένα επίμονο βλέμμα. But he noticed that his father often looked at him with a stubborn look. όπως κοιτάζει κάποιος κάτι αγαπητό που πρέπει να αποχωριστεί. as one looks at something dear that must be parted.

Ο Χούριν, γνωρίζοντας το κουράγιο και τη συγκρατημένη γλώσσα της Μόργουεν, της μιλούσε συχνά για τα σχέδια των βασιλιάδων των Ξωτικών και για το τι μπορεί να συμβεί αν όλα πάνε καλά ή άσχημα. Knowing Morwen's courage and restrained language, Hurin often spoke to her about the plans of the Elven kings and what might happen if all went well or badly. Η καρδιά του ήταν γεμάτη ελπίδα και δεν είχε κανένα φόβο για την έκβαση της μάχης γιατί πίστευε ότι καμιά δύναμη στη Μέση-γη δεν μπορεί να ανατρέψει την ισχύ και τη λαμπρότητα των Έλνταρ. His heart was full of hope and he had no fear of the outcome of the battle because he believed that no force in Middle-earth could overthrow the power and splendor of the Eldar. ”Έχουν δει το Φως στη Δύση” , έλεγε, “και τελικά το Σκοτάδι δεν μπορεί παρά να τραπεί σε φυγή μπροστά τους”. "They have seen the Light in the West," he said, "and in the end the Darkness can only flee before them." Η Μόργουεν δεν τον αντέκρουε, γιατί όταν μιλούσες με τον Χούριν, το αισιόδοξο έμοιαζε πάντα πιο πιθανό. Morwen did not repel him, because when you talked to Hurin, optimism always seemed more likely. Αλλά το γένος της είχε κι αυτό τη γνώση των Ξωτικών και μόνη της σκεφτόταν: "Και όμως, δεν άφησαν το φως και δεν είναι τώρα αποκλεισμένοι από αυτό; Μπορεί οι Κύριοι της Δύσης να τους έδιωξαν από τη σκέψη τους. But her genus also had the knowledge of the Elves and she thought to herself: "And yet, they did not leave the light and are not now excluded from it? Maybe the Lords of the West drove them out of their thoughts. Και πώς είναι δυνατόν, έστω και αν είναι τα Πρεσβύτερα Παιδιά, να νικήσουν κάποια από τις Δυνάμεις; " And how is it possible, even if it is the Elder Children, to defeat some of the Powers? "

Καμιά τέτοια αμφιβολία δεν φαινόταν να σκιάζει τη σκέψη του Χούριν Θάλιον. No such doubt seemed to overshadow Hurin Thalyon's thought. Όμως ένα πρωί την άνοιξη εκείνης της χρονιάς ξύπνησε βαρύς σαν από ανήσυχο ύπνο και ένα σύννεφο σκοτείνιαζε τη λάμψη του εκείνη τη μέρα, Και το βράδυ είπε ξαφνικά: But one morning in the spring of that year he woke up heavy as if from a restless sleep, and a cloud darkened his radiance that day, And at night he said suddenly:

“Όταν κληθώ, Μόργουεν Έλεδγουεν, θα αφήσω στη φύλαξή σου τον κληρονόμο του Οίκου των Χάντορ. "When I am summoned, Morgueen Edwen, I will leave in your custody the heir of the House of Hador. Η ζωή των Ανθρώπων είναι μικρή και υπάρχουν πολλές κακοτυχίες ακόμη και σε καιρό ειρήνης”. "People's lives are short and there are many misfortunes even in peacetime."

“Πάντα ήταν έτσι”, του απάντησε η Μόργουεν, “Αλλά τι κρύβεται πίσω από τα λόγια σου;” "It always was," Morwen replied, "but what is behind your words?"

“Σύνεση, σιγουριά”, είπε ο Χούριν. "Prudence, reassurance," Hurin said. Μα έδειχνε προβληματισμένος, “Κάποιος όμως που κοιτάζει μπροστά πρέπει να δει τούτο: ότι τα πράγματα δεν θα παραμείνουν όπως ήταν. But he seemed puzzled, "But someone who looks ahead must see this: that things will not remain as they were." Αυτή η σύγκρουση θα είναι μεγάλη και η μια πλευρά αναγκαστικά θα πέσει πιο χαμηλά από κει που είναι τώρα. This conflict will be great and one side will inevitably fall lower than it is now. Αν πέσουν οι βασιλιάδες των Ξωτικών, τότε τα πράγματα θα πάνε άσχημα για τους Εντάιν. If the Elven kings fall, then things will go badly for the Edins. Κι εμείς ζούμε πιο κοντά απ' όλους στον Εχθρό. And we live closer than anyone to the Enemy. Αυτή η γη θα περάσει στην κυριαρχία του. This land will pass into his sovereignty. Όμως, αν τα πράγματα πάνε άσχημα, δεν θα σου πω, μη φοβάσαι!, γιατί φοβάσαι αυτά που πρέπει και μόνο αυτά και δεν σε ταράζει ο φόβος. But, if things go wrong, I will not tell you, do not be afraid !, because you are afraid of what is right and only these and you are not disturbed by fear. Σου λέω όμως, μην περιμένεις! But I tell you, do not wait! Θα επιστρέψω κοντά σας όπως μπορώ, αλλά μην περιμένεις! I will come back to you as I can, but do not wait! Φύγετε για το νότο όσο πιο γρήγορα μπορείτε -αν ζω θα σας ακολουθήσω και θα σας βρω, έστω κι αν χρειαστεί να ψάξω όλο το Μπελέριαντ”. "Leave for the south as soon as you can - if I live I will follow you and find you, even if I have to look for the whole of Beleriand."

“Το Μπελέριαντ είναι μεγάλο και αφιλόξενο για εξόριστους”, είπε η Μόργουεν. "Beleriad is big and inhospitable to exiles," Morwen said. ”Πού πρέπει να πάω, με λίγους ή με πολλούς;” "Where should I go, with few or with many?"

Τότε ο Χούριν σκέφτηκε για λίγο σιωπηλός. Then Hurin thought for a moment in silence.

“Υπάρχει το γένος της μητέρας μου στο Μπρέθιλ”, είπε, ”Είναι κάπου τριάντα λεύγες όπως πετάει ο αετός” . "There is my mother's genus in Bretille," he said.

“Αν όντως έρθει η ώρα η κακιά, τι βοήθεια μπορούν να δώσουν οι Άνθρωποι;” είπε η Μόργουεν. "If the time really comes for evil, what help can humans give?" said Morwen. ”ο Οίκος του Μπέορ έπεσε. Beor's House has fallen. Αν πέσει ο μεγάλος Οίκος του Χάντορ, σε ποιες τρύπες θα συρθεί ο Λαός του Χάλεθ;” If the great House of Hador falls, in what holes will the people of Hallet be dragged? ”

“Σε όποιες βρει”, απάντησε ο Χούριν. "To whomever he finds," Hurin replied. ”Μην αμφιβάλλεις για τη γενναιότητά τους, έστω και αν είναι λίγοι και αμόρφωτοι. Do not doubt their bravery, even if they are few and uneducated. Πού αλλού υπάρχει ελπίδα;” Where else is there hope? ”

“Δεν μιλάς για την Γκοντόλιν” , είπε η Μόργουεν. "You're not talking about Gondolin," Morwen said.

“Όχι, γιατί αυτό το όνομα δεν έχει βγει ποτέ από το στόμα μου”, είπε ο Χούριν. "No, because that name has never come out of my mouth," Hurin said. ”Όμως, είναι αλήθεια αυτό που έχεις ακούσει. But what you have heard is true. Έχω πάει εκεί. I have been there. Αλλά σου λέω στ' αλήθεια, αυτό που δεν έχω πει ούτε και θα πω ποτέ σε κανέναν άλλο: Δεν ξέρω πού βρίσκεται”. But I tell you the truth, what I have not said nor will I ever say to anyone else: I do not know where he is. "

“Μαντεύεις όμως και πέφτεις κοντά, νομίζω” , του είπε η Μόργουεν. "But you guessed it and you fell close, I think," Morwen told him.

“Μπορεί να είναι έτσι”, απάντησε ο Χούριν.”Αλλά αν δεν μου αποδεσμεύσει από τον όρκο μου ο ίδιος ο Τούργκον, δεν μπορώ να πω αυτή την διαδικασία ούτε καν σε εσένα. "It may be so," Hurin replied. Και επομένως η έρευνά σου θα ήταν μάταιη και ακόμη κι αν μιλούσα, προς μεγάλη μου ντροπή στην καλύτερη περίπτωση θα έφτανες μπροστά σε μια κλειστή πύλη, γιατί αν δεν βγει ο Τούργκον για πόλεμο και δεν έχει ακουστεί τίποτα τέτοιο, ούτε υπάρχουν ελπίδες να γίνει, κανείς δεν θα βγει ποτέ εκεί. And therefore your inquiry would be in vain, and even if I were to speak, to my great shame you would at best arrive at a closed gate, for unless Turgon goes to war and nothing like this has been heard, there is no hope of it being done, no one will ever go out there.

“Τότε αν οι συγγενείς σου δεν έχουν ελπίδες και οι φίλοι σου σε αρνούνται” είπε η Μόργουεν, “πρέπει να αποφασίσω μόνη μου. "Then if your relatives have no hope and your friends deny you," Morwen said, "I have to decide for myself. Και τώρα μου έρχεται στη σκέψη μου το Ντόριαθ”. And now Doriath comes to my mind ".

“Στοχεύεις πάντα ψηλά”, είπε ο Χούριν. "You always aim high," Hurin said.

“Υπερβολικά ψηλά θα μπορούσες να πεις;” ρώτησε η Μόργουεν "'Ομως νομίζω ότι από όλα τα οχυρά, εκείνο που θα πέσει τελευταίο θα είναι η Ζώνη της Μέλιαν. "Too high you could say?" Morwen asked, "But I think of all the forts, the last one to fall will be Melian Belt. Και ο Οίκος του Μπέορ δεν είναι αντιπαθής στο Ντόριαθ. And Beor House is not disliked in Doriath. Δεν είμαι τώρα συγγενής του βασιλιά. I am not a relative of the king now. Γιατί ο Μπέρεν, ο γιος του Μπαραχίρ, ήταν εγγονός του Μπρέγκορ,  όπως ήταν και πατέρα μου”. "Because Beren, Barahir's son, was Bregor's grandson, as was my father."

“Η καρδιά μου δεν κλίνει προς τον Θίνγκολ”, είπε ο Χούριν. "My heart does not lean towards Thingol," Hurin said. ”Δεν θα δώσει καμιά βοήθεια στον βασιλιά Φίνγκον. He will not give any help to King Fingon. Και δεν ξέρω πια σκιά σκοτεινιάζει το πνεύμα μου όταν ακούγεται το όνομα του Ντόριαθ” And I no longer know the shadow darkens my spirit when the name of Doriath is heard "

“Και η δική μου καρδιά σκοτεινιάζει με το όνομα του Μρέθιλ” , είπε η Μόργουεν. "And my heart darkens with the name of Mrethill," Morwen said.

Τότε ο Χούριν ξαφνικά γέλασε και είπε: Then Hurin suddenly laughed and said:

“Καθόμαστε εδώ και μιλάμε για πράγματα πέρα από τις δυνάμεις μας και για σκιές που βγαίνουν από όνειρα. "We sit here and talk about things beyond our means and shadows that come out of dreams. Τα πράγματα δεν θα πάνε τόσο άσχημα. Things will not go so badly. Αν πάνε όμως, τότε όλα κρέμονται από το θάρρος και τη σύνεσή σου. But if they do, then everything depends on your courage and prudence. Τότε κάνε ό,τι σου πει η καρδιά σου. Then do what your heart tells you. Αλλά κάν' το γρήγορα. But do it fast. Και αν πετύχουμε το σκοπό μας τότε οι βασιλιάδες των Ξωτικών είναι αποφασισμένοι να αποκαταστήσουν τα φέουδα του οίκου του Μπέορ στον διάδοχο του οίκου του. And if we achieve our goal then the kings of the Elves are determined to restore the manors of the house of Beor to the successor of his house. Και αυτός είσαι εσύ Μόργουεν, κόρη του Μπάραγκουντ. And this is you, Morgue, the daughter of Baragood. Τότε θα αποκτήσουμε μεγάλες εκτάσεις και ο γιος μας θα έχει μεγάλη κληρονομιά. Then we will acquire large areas and our son will have a large inheritance. Χωρίς την κακία του Βορρά θα αποκτήσει μεγάλα πλούτη και θα είναι βασιλιάς ανάμεσα στους Ανθρώπους”. "Without the wickedness of the North, he will acquire great wealth and will be king among the People."

“Χούριν Θάλιον”, είπε η Μόργουεν, ”αυτό κρίνω πιο σωστό κι αυτό λέω: ότι εσύ κοιτάζεις ψηλά, αλλά εγώ φοβάμαι μήπως πέσω χαμηλά”. "Hurrin Thallion," said Morwen, "I think this is more correct and I say this: that you look up, but I'm afraid I'll fall down."

“Αυτό δεν χρειάζεται να το φοβάσαι ούτε στη χειρότερη περίπτωση”, είπε ο Χούριν. "You do not need to be afraid of this, even in the worst case scenario," said Hurin.

Εκείνη τη νύχτα ο Τούριν μισοξύπνησε και του φάνηκε ότι ο πατέρας του και η μητέρα του στέκονταν δίπλα στο κρεβάτι του και τον κοίταζαν στο φως των κεριών που κρατούσαν. That night Turin woke up and it seemed to him that his father and mother were standing by his bed and looking at him by the candlelight they were holding. Αλλά δεν μπορούσε να δει τα πρόσωπά τους. But he could not see their faces.

Το πρωί των γενεθλίων του Τούριν, ο Χούριν έδωσε στο γιο του για δώρο ένα μαχαίρι φτιαγμένο από Ξωτικά, με λαβή και θήκη ασημιά και μαύρη. On the morning of Turin's birthday, Hurin gave his son as a gift a knife made of Elves, with a handle and a case in silver and black. Και του είπε: And he said to him:

“Διάδοχε του Οίκου του Χάντορ, να ένα δώρο για τη σημερινή μέρα. "Successor to the House of Hador, here is a gift for today. Αλλά να προσέχεις! But be careful! Έχει λεπίδα κοφτερή και το ατσάλι υπηρετεί μόνο εκείνους που ξέρουν να το χειριστούν. It has a sharp blade and the steel serves only those who know how to handle it. Θα κόψει το χέρι σου εξίσου πρόθυμα όπως και οτιδήποτε άλλο” . It will cut your hand just as willingly as anything else. " Και βάζοντας τον Τούριν πάνω στο τραπέζι, τον φίλησε και του είπε: “Με ξεπέρασες κιόλας στο ύψος, γιε της Μόργουεν. And putting Turin on the table, he kissed him and said, "You have already surpassed me in height, son of Morwen. Γρήγορα θα είσαι το ίδιο ψηλός πατώντας στη γη. You will soon be just as tall by stepping on the ground. Εκείνη τη μέρα πολλοί θα φοβούνται το σπαθί σου”. "On that day many will be afraid of your sword."

Τότε ο Τούριν βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο κι έφυγε μόνος μακριά και η καρδιά του ήταν πλημμυρισμένη από μια ζεστασιά σαν τη ζεστασιά του ήλιου που πέφτει πάνω στην κρύα γη και ζωντανεύει τη βλάστηση. Then Turin ran out of the room and walked away alone and his heart was flooded with a warmth like the warmth of the sun falling on the cold earth and enlivening the vegetation. Επαναλάμβανε μόνος του τα λόγια του πατέρα του: "Διάδοχε του Οίκου του Χάντορ". He himself repeated his father's words: "Successor of the House of Hador". Αλλά του έρχονταν και άλλα λόγια στο νου: "Δίνε γενναιόδωρα, αλλά μόνο από τα δικά σου". But other words came to his mind: "Give generously, but only from yours". Και πήγε στον Σάντορ και φώναξε: And he went to Santor and shouted:

“Λάμπανταλ, είναι τα γενέθλιά μου, τα γενέθλια του διαδόχου του Οίκου του Χάντορ! "Labadal, it's my birthday, the birthday of the successor to the House of Hador! Και σου έφερα ένα δώρο για να θυμάσαι τη μέρα. And I brought you a gift to remember the day. Ένα μαχαίρι, ακριβώς σαν αυτό που χρειάζεσαι. A knife, just like what you need. Μπορεί να κόψει ό,τι θέλεις. It can cut whatever you want. ακόμη κι αν είναι λεπτό σαν τρίχα”. even if it is as thin as hair ”.

Τότε ο Σάντορ προβληματίστηκε, γιατί ήξερε καλά ότι ο Τούριν ήταν αυτός που είχε πάρει δώρο το μαχαίρι εκείνη τη μέρα. Then Santor wondered, because he knew very well that Turin was the one who had received the knife as a gift that day. Αλλά το θεωρούσαν κακό να αρνηθεί κανείς ένα δώρο, όποιο κι αν ήταν το χέρι που το έδινε. But they considered it bad to refuse a gift, whatever the hand that gave it. Έτσι του μίλησε σοβαρά και επίσημα. So she spoke to him seriously and officially.

“Κατάγεσαι από γενναιόδωρη γενιά, Τούριν, γιε του Χούριν. "You come from a generous generation, Turin, son of Hurin. Δεν έχω κάνει τίποτα για να αξίζω το δώρο σου και δεν μπορώ να ελπίζω ότι θα καταφέρω τίποτα καλύτερο τις μέρες που μου απομένουν. I have not done anything to deserve your gift and I can not hope that I will achieve anything better in the remaining days. Αλλά ό,τι μπορώ να κάνω, θα το κάνω” .Και όταν ο Σάντορ τράβηξε το μαχαίρι από τη θήκη είπε: “Αυτό είναι όντως μεγάλο δώρο. But whatever I can do, I will do. "And when Santor pulled the knife out of the case, he said," This is a great gift indeed. Λεπίδα από ατσάλι των Ξωτικών. Elf steel blade. Πολύν καιρό είχα να νιώσω αυτή την αίσθηση στο χέρι μου”. I had this feeling in my hand for a long time ".

Ο Χούριν γρήγορα πρόσεξε ότι ο Τούριν δεν φορούσε το μαχαίρι και τον ρώτησε αν η προειδοποίησή του τον έκανε να το φοβηθεί. Hurin quickly noticed that Turin was not wearing the knife and asked him if his warning made him afraid. Τότε ο Τούριν απάντησε: Turin then replied:

“Όχι. "No. Αλλά έδωσα το μαχαίρι στον Σάντορ τον ξυλουργό”. "But I gave the knife to Santor the carpenter."

“Περιφρονείς λοιπόν το δώρο του πατέρα σου;” είπε η Μόργουεν. "So you despise your father's gift?" said Morwen.

Και πάλι ο Τούριν απάντησε: Again Turin replied:

“Όχι. "No. Αλλά αγαπάω τον Σάντορ και τον λυπάμαι”. "But I love Santor and I feel sorry for him."

Τότε ο Χούριν είπε: Then Hurin said:

“Και τα τρία δώρα ήταν δικά σου και μπορούσες να τα δώσεις: την αγάπη, τον οίκτο και τελευταίο απ' όλα το μαχαίρι” . "All three gifts were yours and you could give them: love, compassion and last but not least, the knife."

“Όμως αμφιβάλλω αν ο Σάντορ τα αξίζει”, είπε η Μόργουεν. "But I doubt Santor deserves it," Morwen said. ”Ακρωτηριάστηκε μόνος του από δική του αδεξιότητα και αργεί να κάνει τις δουλειές του γιατί σπαταλά πολύ χρόνο για ασήμαντα πράγματα που κανείς δεν του τα 'χει ζητήσει”. "He mutilated himself out of his own clumsiness and is slow to do his work because he wastes a lot of time on trivial things that no one has asked him to do."

“Δείξε του οίκτο παρ' όλα αυτά”, είπε ο Χούριν. "Show him pity nonetheless," Hurin said. ”Ένα τίμιο χέρι και μια πιστή καρδιά μπορεί να κάνουν τέτοιο λάθος. An honest hand and a faithful heart can make such a mistake. Αλλά μπορεί να είναι πιο δύσκολο να υπομείνεις ένα τέτοιο τραύμα από ό,τι αν στο έχει προκαλέσει εχθρός” . "But it can be more difficult to endure such a trauma than if it was caused by an enemy."

“Τώρα όμως πρέπει να περιμένεις για να αποκτήσεις άλλο μαχαίρι” είπε η Μόργουεν. "But now you have to wait to get another knife," Morwen said. ”Έτσι το δώρο θα είναι αληθινό δώρο και με δικό σου κόστος”. "So the gift will be a real gift at your own expense."

Παρ' όλα αυτά ο Τούριν πρόσεξε ότι στο εξής ο Σάντορ είχε καλύτερη μεταχείριση. Nevertheless, Turin noticed that from now on Santor was treated better. Και άρχισε να φτιάχνει ένα μεγάλο κάθισμα για να κάθεται ο άρχοντας στην αίθουσα. And he began to make a large seat for the lord to sit in the hall.

Έτσι ένα λαμπρό πρωί το μήνα του Λόθρον ο Τούριν ξύπνησε ξαφνικά από σάλπιγγες και τρέχοντας στις πόρτες είδε στην αυλή ένα μεγάλο πλήθος από πεζούς και έφιππους, όλους οπλισμένους για πόλεμο. So one brilliant morning in the month of Lothron, Turin suddenly woke up to trumpets and, running to the doors, saw in the courtyard a large crowd of pedestrians and cavalry, all armed for war. Ήταν εκεί και ο Χούριν και μιλούσε στους άντρες κι έδινε διαταγές. Hurin was there talking to the men and giving orders. Και ο Τούριν έμαθε ότι ξεκινούσαν εκείνη τη μέρα για το Μπάραντ Έιθελ. And Turin learned that they were starting that day for Barad Eithel. Αυτοί ήταν οι φρουροί του Χούριν και οι άντρες του οίκου του, αλλά είχαν κληθεί και όλοι οι άλλοι άντρες της γης του. These were Hurin's guards and the men of his house, but all the other men of his land were also called. Μερικοί είχαν ήδη φύγει με τον Χούορ, τον αδελφό του πατέρα του. Some had already left with Huor, his father's brother. Και πολλοί άλλοι θα ακολουθούσαν τον Κύριο του Ντορ-λόμιν στο δρόμο και θα συντάσσονταν κάτω από τη σημαία του στο μεγάλο προσκλητήριο του βασιλιά. And many others would follow the Lord of Dor-lomin on the road and gather under his flag at the king's large invitation.

Τότε η Μόργουεν αποχαιρέτησε τον Χούριν χωρίς δάκρυα. Morwen then said goodbye to Hurrin without tears. Και του είπε:

“Θα φρουρώ ό,τι αφήνεις στη φύλαξή μου, και αυτά που υπάρχουν και αυτά που θα έρθουν”. "I will guard what you leave in my custody, and what exists and what will come."

Και ο Χούριν της απάντησε:

“Έχε γεια, Κυρά του Ντορ-λόμιν, φεύγουμε τώρα με μεγαλύτερες ελπίδες απ' όσες είχαμε ποτέ. "Hello, Lady of Dor-lomin, we are leaving now with greater hopes than we have ever had. Ας έχουμε στη σκέψη μας ότι αυτό το μεσοχείμωνο η γιορτή θα είναι πιο χαρούμενη από κάθε άλλη φορά όλα τα χρόνια ως τώρα και ότι θα την ακολουθήσει μια άνοιξη χωρίς φόβο!”. Let us keep in mind that this mid-winter celebration will be happier than ever in all the years so far and that it will be followed by a spring without fear! ”

Μετά σήκωσε τον Τούριν στους ώμους του και φώναξε στους άντρες του: Then he lifted Túrin onto his shoulders and called out to his men:

“Δείξτε στον διάδοχο του Οίκου του Χάντορ το φως από τα ξίφη σας!”. "Show the successor of the House of Hador the light from your swords!" Και ο ήλιος άστραψε στις πενήντα λεπίδες που υψώθηκαν στον αέρα και στην αυλή αντήχησε η πολεμική ιαχή των Εντάιν του Βορρά: And the sun shone on the fifty blades that rose in the air, and in the courtyard resounded the war cry of the North Edins:

Λάχο Κάλαντ! Lacho Kalant! Ντρέγκο μορν! Drago Morn! Φλόγας Φως! Flame of Light! Φύγε, Νύχτα! Go, Night!

Τότε ο Χούριν πήδησε πάνω στη σέλα του και το χρυσό του λάβαρο ξεδιπλώθηκε και οι σάλπιγγες ήχησαν ξανά μέσα στο πρωί. Then Hurin jumped on his saddle and his golden banner unfolded and the trumpets sounded again in the morning. Και έτσι ο Χούριν Θάλιον ξεκίνησε για τη Νίρναεθ Αρνο-έντιαντ. And so Hurin Thalyon started for Nirnaeth Arno-ediad.

Η Μόργουεν και ο Τούριν στέκονταν ακίνητοι δίπλα στις πόρτες, μέχρι που άκουσαν από μακριά το αμυδρό κάλεσμα από ένα και μοναδικό κέρας στον αέρα: ο Χούριν είχε περάσει τη ράχη κάποιου λόφου και το σπίτι του δεν φαινόταν πια. Morwen and Turin stood motionless by the door, until they heard the faint call from afar of a single horn in the air: Hurin had crossed the ridge of a hill and his house was no longer visible.