Πώς μια ομελέτα άλλαξε τη ζωή ενός ανθρώπου! Μια ιστορία ενός τύπου που πήγε από τα χαμηλά στα ψηλά!
Καλησπέρα παιδιά, Ανέστης εδώ
Κάθε Ιστορία Ένα Δώρο
και σήμερα έχουμε μια ιστορία
που από τον τίτλο και μόνο λες είναι δυνατόν
από μία ομελέτα να αλλάξει η ζωή ενός ανθρώπου;
Κι όμως! Ακούστε την μέχρι το τέλος
και πιστέψτε με θα πάρετε 2-3 δωράκια σίγουρα!
Λοιπόν, η ιστορία του εν λόγω κυρίου ξεκινάει πριν από 10 χρόνια
Δεν έχει καμία σημασία το όνομα του
και πριν από 10 χρόνια, ήταν παντρεμένος, είχε 2 παιδάκια
και όλα ήταν πάρα πολύ όμορφα στη ζωή του
είχε τη δουλειά του κανονικά,
αλλά έρχεται μια στιγμή που χωρίζει
και πρέπει να φύγει από το σπίτι που έχει φτιάξει ο ίδιος
και να πάει σε ένα πολύ μικρότερο, μία γκαρσονιέρα πλέον
και κάθε βράδυ όταν γυρνάει απ' τη δουλειά πρέπει να φτιάξει
δεν συναντάει ούτε τη γυναίκα που αγαπούσε ούτε τα παιδιά του
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι λίγο τη ψυχολογία αυτού του ανθρώπου
1-2 βδομάδες, λοιπόν, μετά το χωρισμό του
έρχεται ένα βράδυ μετά τη δουλειά
και φτάνει στο σπίτι κατά τις 11 και πεινάει
ξέρει ότι πρέπει κάτι να φτιάξει για να φάει, δεν γίνεται πλέον
δεν είναι φοιτητής να ζει με μια τυρόπιτα και 7 καφέδες
οπότε, πάει στην κουζίνα και προσπαθεί να φτιάξει μια ομελέτα
παίρνει τα υλικά τα βάζει στο τηγάνι μέσα
τόσες οι αρνητικές σκέψεις στο κεφάλι του και με μια λάθος κίνηση,
πέφτει η ομελέτα σε ένα καινούριο χαλί που είχε πάρει μόλις
και σκύβει να τη μαζέψει, γονατίζει
είναι από πάνω και κλαίει
κλαίει κανονικά, παρόλο που είναι άντρας,
και σκέφτεται γιατί όλο αυτό να το περνάω εγώ
Γιατί; Γιατί;
Δηλαδή έτσι θα είναι η ζωή μου από δω και πέρα
θα πρέπει κάθε μέρα να μαγειρεύω να πλένω να καθαρίζω;
Κάνω μια μικρή παρένθεση εδώ και αναφέρω κάτι που μου είπε στο τηλέφωνο
και θεωρώ ότι είναι τόσο σημαντικό για κάποιους να το ακούσουν
Εκείνο το διάστημα που μόλις είχε χωρίσει
ένα απόγευμα έχουν έρθει τα αδέρφια του σπίτι για καφέ
και καθώς βγαίνουν στο μπαλκόνι
κάθονται και μιλάνε και λέει αυτός ο κύριος στα αδέρφια του
''Τι να κάνω ρε παιδιά'' λέει,
''έτσι που μου τα' φερε η ζωή έτσι θα πορευτώ''
ο μεγάλος του αδερφός καθόταν από δω δεξιά
και γυρνάει τον κοιτάει μες στα μάτια
''Άμα σου σκάσω μία μπουνιά
παλιομ@λ@κ@ αχάριστε
που τολμάς και λες πώς σου τα' φερε η ζωή,
που έχεις την υγεία σου,
έχεις την υγεία των παιδιών σου και των δικών σου ανθρώπων,
έχεις τη δουλειά σου, έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε δίπλα,
και επειδή ένας άνθρωπος σου συμπεριφέρθηκε άσχημα,
εσένα και ένα δισεκατομμύριο ακόμα ανθρώπους
τολμάς να λες πώς σου τα' φερε η ζωή!
Αχάριστε, ε αχάριστε!''
αυτά ήταν τα λόγια του αδερφού του, κλείνει η παρένθεση
ήταν κάτι που μου είπε ο ίδιος και μου λέει, ''Ανέστη αν θέλεις πες και αυτό'',
οπότε πάρτε και αυτό το δωράκι!
Περνάμε, λοιπόν, στην ιστορία, τελειώνει αυτό με την ομελέτα και την όλη την διαδικασία
και περνάνε 10 χρόνια
περνάνε 10 χρόνια και είναι ένα Σάββατο
ερχόμαστε στο σήμερα, λοιπόν,
και είναι ένα Σάββατο που έχει φωνάξει τους φίλους του για φαγητό στο σπίτι
από τους αληθινούς φίλους, τους κανονικούς, μεγάλωσε και έμαθε τη διαφορά
ετοιμάζει από το πρωί πράγματα
και το βράδυ που έρχονται τα παιδιά βγάζει,
δεν γίνεται να τα θυμάμαι απ' έξω αυτά, θα πρέπει να τα διαβάσω οπωσδήποτε
στην αρχή λέει ''βγάζω μια σαλάτα
μαρούλι, ραντίτσιο, ρόκα με μέλι και μουστάρδα και καβουρντισμένα κουκουνάρια'',
δεν ήξερα καν ότι τα κουκουνάρια τρώγονται!
''μετά, την πίτα,
που έχω φτιάξει με σφολιάτα, φέτα, λίγο κεφαλοτύρι, βούτυρο και μαύρο σουσάμι,
σειρά έχει το κυρίως γεύμα
κόκορας κρασάτος με πέννες''
και στο τέλος, δεν έφταναν όλα αυτά, έβγαλε και γλυκό
και στο τέλος λέει ''βγάζω γλυκό που είχα ετοιμάσει για να βγει ζεστό όπως το φανταζόμουν
σουφλέ σοκολάτας με γέμιση dulce de leche και φυστικοβούτυρο''
Προφανώς τα παιδιά τα διέλυσαν τα φαγητά
και περνάει η ώρα και φεύγουν αυτοί οι άνθρωποι
και μένει πάλι μόνος του
πάλι μόνος του σε εκείνο το σπίτι
και καθώς ξαπλώνει σκέφτεται,
του έρχονται μόνο 2 πράγματα στο μυαλό
πρώτον, πόσο ευτυχισμένος είμαι πλέον
που μπορώ να περιποιούμαι και να προσφέρω αυτό το πράγμα
στους δικούς μου ανθρώπους, σε αυτούς που αγαπάω πραγματικά
και δεύτερον, έπρεπε να πέσει εκείνη η ομελέτα
για να σηκωθώ ξανά εγώ
Όταν μου έστειλε την ιστορία μου γράφει πρώτη πρόταση
''Ανέστη λένε κάθε εμπόδιο σε καλό,
αλλά δεν το λένε σωστά,
κάθε εμπόδιο μπορεί να είναι σε καλό
αν το θελήσεις ΕΣΥ πραγματικά
μόνο τότε το ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙΣ σε καλό''
Οπότε παιδιά ότι γίνεται στη ζωή μας το οποίο μοιάζει να είναι αρνητικό
το πιο όμορφο είναι πάντα να βάζουμε μια κάθετη, μία παύλα κατακόρυφη
και να το κάνουμε θετικό
Άλλωστε το λένε,
αν δεν μπορείς να το αποφύγεις κοίτα τουλάχιστον να το απολαύσεις
Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία και η δική μου προσέγγιση είναι ότι:
επειδή εγώ προσωπικά δεν ξέρω να μαγειρεύω,
όταν ένας άνθρωπος μου κάνει το τραπέζι
θεωρώ ότι είναι κάτι τόσο ξεχωριστό, τόσο σπάνιο
και μία πάρα πολύ όμορφη κίνηση
από μεριάς του, οπότε,
φροντίστε αυτοί που ξέρετε να μαγειρεύετε
είναι μια πάρα πολύ καλή ιδέα να φωνάξετε φίλους, συγγενείς
ή κάποιον στο σπίτι που αγαπάτε πραγματικά
για να του κάνετε το τραπέζι
καθώς και όσοι δεν ξέρετε να μαγειρεύετε
και θα δεχτείτε αυτό το πράγμα
μην ξεχάσετε να λέτε ένα ευχαριστώ
και ένα μπράβο
Ακόμη κι αν δεν έχει τόσο αλάτι όσο θα θέλατε
δεν πειράζει
ίσως έρθει κάποια στιγμή που καταλάβουμε όλοι μας
ότι εκείνο το φαγητό εκείνη τη μέρα
ήταν κάτι ΤΟΣΟ σημαντικό
και ΤΟΣΟ όμορφο ταυτόχρονα
Να είστε καλά και να χαμογελάτε
Αν σας αρέσει αυτή η ιστορία αφήνετε ένα σχόλιο, ένα like ή κάτι
και αν έχετε δική σας ιστορία βλέπετε πώς να την κάνετε μόνοι σας
γιατί αυτός είναι ο σκοπός του καναλιού
Είναι, αν έχετε εσείς δικές σας ιστορίες
να βάλετε ένα κινητό απέναντι
να τραβήξετε τον εαυτό σας και να μεταφέρετε τη δική σας ιστορία
Φιλάκια πολλά
Τα λέμε την επόμενη Κυριακή και κάθε Κυριακή
με μία νέα βιωματική και αληθινή ιστορία
Να είστε καλά