1. Σκάνδαλο στην Βοημία - 3
Κοιμήθηκα στην οδό Μπέϊκερ εκείνη τη νύχτα, και ήμασταν απασχολημένοι με τις φρυγανιές και τον καφέ μας το πρωί όταν ο Βασιλιάς της Βοημίας όρμησε μες το δωμάτιο.
«Πράγματι τη βρήκατε!» φώναξε, αρπάζοντας τον Σέρλοκ Χολμς από τους ώμους και κοιτάζοντας τον ανυπόμονα στο πρόσωπο.
«Όχι ακόμη.»
«Όμως ελπίζετε;»
«Ελπίζω.»
«Τότε, ελάτε. Ανυπομονώ να φύγουμε.»
«Πρέπει να καλέσουμε μια άμαξα.»
«Όχι, η δική μου περιμένει.»
«Τότε αυτό απλοποιεί τα πράγματα.» Κατεβήκαμε και ξεκινήσαμε για μια ακόμη φορά για την οικία Μπριόνη.
«Η Άϊριν Άντλερ παντρεύτηκε,» σχολίασε ο Χολμς.
«Παντρεύτηκε! Πότε;»
«Χθες.»
«Μα με ποιόν;»
«Με έναν Άγγλο δικηγόρο ονόματι Νόρτον.»
«Μα δε μπορεί να τον αγαπά.»
«Έχω την προσδοκία πως τον αγαπά.»
«Και γιατί έχετε την προσδοκία;»
«Επειδή θα γλίτωνε τη Μεγαλειότητα σας από κάθε φόβο μελλοντικής ενόχλησης. Αν η κυρία αγαπά το σύζυγο της, δεν αγαπά εσάς Μεγαλειότατε. Αν δεν αγαπά τη Μεγαλειότητα σας, δεν υπάρχει λόγος να παρεμβληθεί στα σχέδια της Μεγαλειότητας σας.»
«Πράγματι. Και όμως—Τι να γίνει! Εύχομαι να ήταν της δικής μου τάξης! Τι βασίλισσα θα γινόταν!» Βυθίστηκε ξανά σε μια βαρύθυμη σιωπή, η οποία δε διακόπηκε μέχρι που σταματήσαμε στη Λεωφόρο Σέρπεντιν.
Η πόρτα της οικίας Μπριόνη ήταν ανοικτή, και μια ηλικιωμένη γυναίκα στεκόταν στα σκαλοπάτια. Μας παρακολούθησε με ένα σαρδόνιο βλέμμα καθώς βγήκαμε από την άμαξα.
«Ο κ. Σέρλοκ Χολμς, να φαντασθώ;» είπε.
«Είμαι ο κ. Χολμς,» απάντησε ο σύντροφος μου, κοιτώντας την με απορημένο και μάλλον ξαφνιασμένο βλέμμα.
«Όντως! Η κυρία μου ανέφερε πως πιθανόν να περνούσατε. Έφυγε σήμερα το πρωί με το σύζυγο της με το τραίνο των 5:15 από το Τσάρινγκ Κρος για την Ήπειρο.»
«Πως!» Ο Σέρλοκ Χολμς παραπάτησε πίσω, ωχρός από στενοχώρια και έκπληξη. «Εννοείτε πως άφησε την Αγγλία;»
«Ποτέ δε θα επιστρέψει.»
«Και τα χαρτιά;» ρώτησε ο Βασιλιάς βραχνά.
«Όλα χάθηκαν.»
«Θα δούμε.»
Πέρασε σπρώχνοντας την υπηρέτρια και όρμησε στο καθιστικό, ακολουθούμενος από το Βασιλιά και από εμένα. Η επίπλωση ήταν σκορπισμένη σε κάθε κατεύθυνση, με ανασυρμένα ράφια κι ανοικτά συρτάρια, λες κι η κυρία τα είχε βιαστικά αδειάσει πριν τη φυγή της. Ο Χολμς όρμησε στο κορδόνι κλήσης, τράβηξε με δύναμη ένα μικρό συρόμενο εξώφυλλο, και, χώνοντας μέσα το χέρι του, τράβηξε έξω μια φωτογραφία και ένα γράμμα. Η φωτογραφία ήταν της Άϊριν Άντλερ με βραδινό φόρεμα, το γράμμα απευθυνόταν στον «Κύριο Σέρλοκ Χολμς. Να παραμείνει έως ότου ζητηθεί.» Ο φίλος μου το άνοιξε σκίζοντας το και οι τρεις μας το διαβάσαμε μαζί. Είχε χρονική σήμανση τα μεσάνυχτα της προηγουμένης και είχε ως εξής:
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ Κ. ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ:
Ειλικρινά τα πήγατε περίφημα. Με ξεγελάσατε εντελώς. Μέχρι το συναγερμό φωτιάς δεν είχα ούτε μια υποψία. Όμως έπειτα, όταν ανακάλυψα πως είχα προδοθεί, άρχισα να σκέφτομαι. Είχα προειδοποιηθεί για εσάς προ μηνών. Μου είχε αναφερθεί πως αν ο Βασιλιάς προσλάμβανε κάποιον πράκτορα θα επρόκειτο σίγουρα για εσάς. Ακόμη κι όταν είχα υποψιαστεί, συνάντησα δυσκολία στο να βάλω κακό με το νου μου για έναν τόσο καλό, ευγενικό ηλικιωμένο ιερέα. Όμως, ξέρετε, έχω και η ίδια εξασκηθεί ως ηθοποιός. Το αντρικό κουστούμι δε μου είναι κάτι καινούργιο. Συχνά δράττομαι του πλεονεκτήματος της ελευθερίας την οποία προσφέρει. Έστειλα τον Τζων, τον αμαξά, να σας παρακολουθεί, ανέβηκα βιαστικά πάνω, έβαλα τα ρούχα περιπάτου μου, όπως τα αποκαλώ, και κατέβηκα τη στιγμή που αναχωρούσατε.
Λοιπόν, σας ακολούθησα ως την πόρτα σας, και έτσι βεβαιώθηκα πως αποτελούσα όντως αντικείμενο ενδιαφέροντος του ονομαστού κ. Σέρλοκ Χολμς. Τότε, μάλλον απερίσκεπτα, σας ευχήθηκα καληνύχτα, και ξεκίνησα για το Τέμπλ να δω το σύζυγο μου.
Και οι δυο μας θεωρήσαμε πως η καλύτερη αντιμετώπιση ήταν η φυγή, αφού καταδιωκόμασταν από έναν τόσο επικίνδυνο αντίπαλο· έτσι θα ανακαλύψετε άδεια τη φωλιά όταν περάσετε αύριο. Όσο για τη φωτογραφία, ο πελάτης σας μπορεί να μείνει ήσυχος. Αγαπάω και αγαπιέμαι από έναν άντρα καλύτερο από εκείνον. Ο Βασιλιάς μπορεί να κάνει ότι επιθυμεί δίχως εμπόδια από κάποια την οποία τόσο σκληρά αδίκησε. Την κρατάω μόνο για να προφυλάξω τον εαυτό μου, και για να κρατήσω ένα όπλο το οποίο πάντοτε θα με εξασφαλίζει από οποιαδήποτε βήματα τα οποία ενδεχομένως να λάβει στο μέλλον. Αφήνω μια φωτογραφία, την οποία ίσως να επιθυμεί να κρατήσει· και παραμένω, αγαπητέ Κ. Σέρλοκ Χολμς,
Αφάνταστα ειλικρινά δική σας, ΑΪΡΙΝ ΝΟΡΤΟΝ, το γένος ΑΝΤΛΕΡ.
«Τι γυναίκα —ω, τι γυναίκα!» αναφώνησε ο Βασιλιάς της Βοημίας, όταν είχαμε και οι τρεις μας διαβάσει την επιστολή. «Δεν σας είπα πόσο έξυπνη και αποφασιστική ήταν; Δε θα γινόταν μια αξιοθαύμαστη βασίλισσα; Είναι τόσο κρίμα που δεν ήταν του επιπέδου μου;»
«Από ότι αντιλήφθηκα περί της κυρίας δείχνει όντως να βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο εκ του δικού σας Μεγαλειότατε,» είπε ο Χολμς παγερά. «Λυπούμαι που δε κατόρθωσα να φέρω την υπόθεση της Μεγαλειότητας σας σε μια περισσότερο επιτυχή κατάληξη.»
«Αντιθέτως, αγαπητέ μου κύριε,» αναφώνησε ο Βασιλιάς· «τίποτα δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο επιτυχές. Γνωρίζω πως ο λόγος της είναι απαράβατος. Η φωτογραφία είναι πλέον τόσο ασφαλής όσο κι αν βρισκόταν στη φωτιά.»
«Χαίρομαι που ακούω τη Μεγαλειότητα σας να το λέει.»
«Σας είμαι εξαιρετικά υποχρεωμένος. Παρακαλώ πείτε μου τι να κάνω για να σας ανταμείψω. Αυτό το δαχτυλίδι —» Έβγαλε ένα σμαραγδένιο δαχτυλίδι σε σχήμα φιδιού από το δάκτυλο του και το κράτησε επί της παλάμης του χεριού του.
«Η Μεγαλειότητα σας έχει κάτι το οποίο θα εκτιμούσα ακόμη βαθύτερα,» είπε ο Χολμς.
«Δεν έχετε παρά να το κατονομάσετε.»
«Αυτή τη φωτογραφία!»
Ο Βασιλιάς τον κοίταξε με κατάπληξη.
«Τη φωτογραφία της Άϊριν!» αναφώνησε. «Φυσικά, αν αυτό επιθυμείτε.»
«Σας ευχαριστώ Μεγαλειότατε. Λοιπόν δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο επί του ζητήματος. Έχω την τιμή να σας ευχηθώ μια πολύ καλή σας ημέρα.» Υποκλίθηκε, και, στρεφόμενος μακριά δίχως να παρατηρήσει το χέρι που είχε απλώσει ο Βασιλιάς προς το μέρος του, αναχώρησε υπό τη συνοδεία μου για το διαμέρισμα του.
Και έτσι συνέβη ώστε ένα σπουδαίο σκάνδαλο απείλησε να επηρεάσει το βασίλειο της Βοημίας, και πως τα καλύτερα σχέδια του κ. Σέρλοκ Χολμς κατατροπώθηκαν από το πνεύμα μιας γυναίκας. Συνήθιζε να αστειεύεται σχετικά με την εξυπνάδα των γυναικών, όμως δεν τον έχω ακούσει να το κάνει προσφάτως. Και όταν μιλά για την Άϊριν Άντλερ, ή όταν αναφέρεται στη φωτογραφία της, γίνεται πάντοτε υπό τον τιμητικό τίτλο της γυναίκας.
