30. Στους ίσκιους των πεύκων 30. Im Schatten der Kiefern 30. In the shadows of the pine trees 30. Nas sombras dos pinheiros 30. В тени сосен

Σήμερα είναι Κυριακή. Κάτι ξεχωριστό έχει τούτο το πρωί. Τα παιδιά είναι ξαπλωμένα στους ίσκιους· είναι σαν ξεχασμένα κάτω από τα δέντρα· ξεκουράζονται. The children are lying in the shade; they are as if forgotten under the trees; they are resting.

---

Πεύκο, ευλογημένο πεύκο!

Από τις χαραμάδες των κλαδιών του βλέπουν τον ουρανό. Τα κλαδιά του σκίζονται σε πολλά κλαδιά μικρότερα· κι αυτά πάλι σε άλλα μικρά μικρά παρακλάδια, που μοιάζουν με αμέτρητα ψιλά σκοινιά, κομποδεμένα σαν τα δίχτυα.

Τα φύλλα του, που είναι σαν βελόνες, γίνονται κρόσσια κι εκεί μέσα παίζει ο αέρας κι ο γαλάζιος ουρανός. Its leaves, which are like needles, become fringed and the air and the blue sky play in them.

---

Σαλεύει το πεύκο κι η άκρη του ίσκιου του σαλεύει μαζί. The pine tree is rotting and the edge of its shadow is rotting with it. Φυσάει σαν μακρινή θάλασσα. Να μπορούσαν ν' ακούνε ξαπλωμένοι ώρες πολλές αυτό το νανούρισμα! If they could lie there for hours listening to that lullaby!

Μόνο η μάνα τους θα τους έλεγε τόσο καλό τραγούδι, όταν τα είχε στην κούνια.

Δεν είπε η βοσκοπούλα, την άλλη φορά, πως τα δέντρα έχουν χάδι και χαϊδεύουν; Όλα τα παιδιά νιώθουν αυτό το χάδι. Didn't the shepherdess say last time that the trees are caressing and stroking? All children feel that caress.

Πεύκο ευλογημένο! Blessed pine!