8//
Σύντομα άρχισα να μαθαίνω καλύτερα αυτό το λουλούδι. Υπήρχαν πάντα λουλούδια στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, απλά, στολισμένα με μία μονάχα σειρά από πέταλα, που δεν έπιαναν αρκετό χώρο και δεν ενοχλούσαν κανέναν. Εμφανίζονταν ένα πρωί μέσα στη χλόη κι έπειτα έσβηναν το βράδυ. Μα, εκείνο το λουλούδι είχε φυτρώσει κάποια μέρα, από έναν σπόρο φερμένο ποιος γνωρίζει από πού, και ο μικρός πρίγκιπας είχε παρακολουθήσει από πολύ κοντά αυτό το βλασταράκι που δεν έμοιαζε καθόλου με τα υπόλοιπα. Θα μπορούσε να ήταν ένα καινούριο είδος μπαομπάμπ. Το δεντράκι όμως σταμάτησε γρήγορα να ψηλώνει και ξεκίνησε να ετοιμάζει ένα λουλούδι. Ο μικρός πρίγκιπας, ο οποίος παρακολουθούσε την προετοιμασία ενός τεράστιου μπουμπουκιού, ένιωθε καλά πως κάτι θαυμαστό θα γεννιόταν. Όμως, το λουλούδι δεν σταματούσε να προετοιμάζεται για να γίνει όμορφο, προστατευμένο στο πράσινο δωμάτιό του. Διάλεγε με προσοχή τα χρώματά του. Ντυνόταν αργά, προσάρμοζε ένα ένα τα πέταλά του. Δεν ήθελε να εμφανιστεί τσαλακωμένο όπως οι παπαρούνες. Δεν ήθελε να εμφανιστεί παρά μόνο στο απόγειο της ομορφιάς του. Ναι, ήταν πολύ φιλάρεσκο! Το μυστηριώδες φόρεμά του ετοιμαζόταν μέρες και μέρες. Κι έπειτα, ένα πρωινό, ακριβώς την ώρα που ξυπνούσε ο ήλιος, εμφανίστηκε. Κι αυτό που είχε εργαστεί με τόση ακρίβεια, είπε ανάμεσα σε χασμουρητά: «Α! Μόλις ξύπνησα… Σας ζητώ συγνώμη… Είμαι ακόμη αναμαλλιασμένη…» Ο μικρός πρίγκιπας δεν μπόρεσε τότε να συγκρατήσει τον θαυμασμό του: «Τι όμορφη που είσαστε!» «Όμορφη δεν είμαι;» απάντησε γλυκά το λουλούδι. Και γεννήθηκα την ίδια στιγμή που γεννήθηκε κι ο ήλιος… Ο μικρός πρίγκιπας κατάλαβε πως δεν ήταν και τόσο πολύ μετριόφρων αλλά ήταν τόσο γοητευτική! «Νομίζω πως είναι ώρα για το πρωινό», πρόσθεσε το λουλούδι. «Θα είχατε την καλοσύνη να με φροντίσετε;» Και ο μικρός πρίγκιπας, μπερδεμένος, έψαξε να βρει ένα ποτιστήρι με φρέσκο νερό και περιποιήθηκε το λουλούδι. Έτσι, άρχισε να τον βασανίζει με την περίεργη ματαιοδοξία της. Μια μέρα, για παράδειγμα, μιλώντας για τα τέσσερα αγκάθια της, είχε πει στον μικρό πρίγκιπα: «Μπορούν να έρθουν οι τίγρεις με τα νύχια τους!» «Δεν υπάρχουν τίγρεις στον πλανήτη μου», απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, «κι έπειτα οι τίγρεις δεν τρώνε χόρτα». «Δεν είμαι ένα χόρτο» απάντησε γλυκά το λουλούδι. «Συγχωρέστε με…» 30 «Δεν φοβάμαι καθόλου τις τίγρεις αλλά αντιπαθώ τα ρεύματα του αέρα. Δεν έχετε κανένα παραβάν;» «Αντιπαθεί τα ρεύματα του αέρα… αυτό είναι ατυχία για ένα φυτό» είχε σκεφτεί ο μικρός πρίγκιπας. «Αρκετά περίπλοκο είναι αυτό το λουλούδι». «Το βράδυ να με τοποθετήσετε κάτω από μια γυάλα. Κάνει πολύ κρύο εδώ πέρα. Κακό κλίμα. Εκεί από όπου έρχομαι…» Μα δεν συνέχισε. Είχε έρθει με τη μορφή σπόρου. Δεν θα μπορούσε να είχε γνωρίσει άλλους κόσμους. Ταπεινωμένη έχοντας πιαστεί προετοιμάζοντας ένα τόσο απλοϊκό ψέμα, έβηξε δυο τρεις φορές, για να ρίξει το φταίξιμο στον μικρό πρίγκιπα. «Σχετικά με το παραβάν;» «Πήγαινα να το αναζητήσω αλλά μου μιλούσατε!» Τότε πιέστηκε για να βήξει ώστε να του προκαλέσει τύψεις. Έτσι, ο μικρός πρίγκιπας, παρά την καλή θέληση της αγάπης του, άρχισε γρήγορα να κυριεύεται από αμφιβολία γι' αυτήν. Είχε πάρει στα σοβαρά λόγια δίχως αξία και είχε γίνει δυστυχισμένος. 31 «Δεν θα έπρεπε να το ακούω» μου εμπιστεύτηκε μια μέρα. «Δεν πρέπει ποτέ να ακούς τα λουλούδια. Πρέπει να τα κοιτάς και να τα μυρίζεις. Το δικό μου αρωματίζει τον πλανήτη μου αλλά δεν ήξερα πώς να το απολαύσω. Αυτή η ιστορία με τα νύχια, που με είχε ενοχλήσει τόσο πολύ, θα έπρεπε να με συγκινήσει…» Επίσης, μου είπε εμπιστευτικά: «Δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα! Θα έπρεπε να το κρίνω από τις πράξεις κι όχι από τα λόγια του. Με γέμιζε αρώματα και λάμψη. Δεν έπρεπε να φύγω ποτέ! Θα έπρεπε να μαντέψω την τρυφερότητά του πίσω από τα κολπάκια της. Τα λουλούδια είναι όλο αντιφάσεις! Ήμουν όμως πολύ νεαρός για να ξέρω πώς να την αγαπήσω».