17//
Οταν θέλεις να το παίξεις έξυπνος, συμβαίνει να λες και κανένα ψεματάκι. Δεν ήμουν απόλυτα ειλικρινής μιλώντας σας για τους ανθρώπους που άναβαν κι έσβηναν τα φανάρια. Κινδύνευσα να δώσω μια ψεύτικη ιδέα για τον πλανήτη μας σε όσους δεν τον γνωρίζουν. Οι άνθρωποι καταλαμβάνουν πολύ περιορισμένο χώρο πάνω στη γη. Αν τα δυο δισεκατομμύρια των κατοίκων της στέκονταν όρθιοι και λίγο στριμωγμένοι, όπως σε μια συγκέντρωση, θα χωρούσαν άνετα σ' έναν δημόσιο χώρο μήκους είκοσι χιλιάδων και πλάτους είκοσι χιλιάδων. Η ανθρωπότητα θα μπορούσε να στριμωχθεί στο μικρότερο νησάκι του Ειρηνικού. Οι ενήλικες, βέβαια, δεν θα σας πιστέψουν. Φαντάζονται πως πιάνουν αρκετό χώρο. Βλέπουν τον εαυτό τους τόσο σημαντικό όπως τα μπαομπάμπ. Να τους συμβουλεύσετε λοιπόν να κάνουν τον υπολογισμό. Λατρεύουν τους αριθμούς: θα τους αρέσει πολύ αυτό. Αλλά μη χάσετε τον καιρό σας με αυτό το βάσανο. Είναι μάταιο. Εμπιστευτείτε με. Ο μικρός πρίγκιπας, μόλις πάτησε στη γη, ήταν έκπληκτος που δεν είδε κανέναν. Φοβόταν μήπως είχε έρθει σε λάθος πλανήτη μέχρι που ένα δαχτυλίδι στο χρώμα του φεγγαριού, κουνήθηκε στην άμμο. «Καληνύχτα» είπε ο μικρός πρίγκιπας με την ευκαιρία. «Καληνύχτα» είπε το φίδι. «Σε ποιον πλανήτη προσγειώθηκα;» ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας. «Στη Γη, στην Αφρική» απάντησε το φίδι. «Α… Ώστε δεν υπάρχει κανείς στη Γη;» «Εδώ είναι η έρημος. Δεν υπάρχει κανένας στις ερήμους. Η Γη είναι μεγάλη» είπε το φίδι. Ο μικρός πρίγκιπας κάθισε Ό 17 57 σε μια πέτρα και σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό. «Αναρωτιέμαι» είπε «αν τα αστέρια λάμπουν μόνο και μόνο για να μπορέσει μια μέρα να βρει πάλι ο καθένας το δικό του. Κοίταξε τον πλανήτη μου. Είναι ακριβώς από πάνω μας… Όμως τι μακριά που είναι!» «Είναι ωραίος» είπε το φίδι. «Τι ήρθες να κάνεις εδώ;» «Έχω προβλήματα με ένα λουλούδι» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Α!» είπε το φίδι. Και σώπασαν.
«Πού βρίσκονται οι άνθρωποι;» ξαναρώτησε ο μικρός πρίγκιπας. «Είναι κάπως μοναχικά στην έρημο…» «Μοναχικά νιώθεις επίσης και ανάμεσα στους ανθρώπους» είπε το φίδι. Ο μικρός πρίγκιπας το κοίταξε για αρκετή ώρα: «Είσαι κάπως παράξενο ζώο» του είπε τελικά, «λεπτό όπως ένα δάχτυλο…» «Όμως είμαι πιο δυνατό κι από το δάχτυλο ενός βασιλιά» είπε το φίδι. Ο μικρός πρίγκιπας χαμογέλασε: «Δεν είσαι και τόσο ισχυρό… Δεν έχεις καν πόδια… Δεν μπορείς καν να ταξιδέψεις…» «Μπορώ να σε μεταφέρω πιο μακριά κι από ένα καράβι» είπε το φίδι. Τυλίχτηκε γύρω από τον αστράγαλο του μικρού πρίγκιπα, σαν ένα χρυσό βραχιόλι: «Όποιον αγγίζω εγώ τον μεταφέρω στη γη απ' όπου βγήκε» πρόσθεσε επίσης. 58 «Όμως εσύ είσαι αγνός και έρχεσαι από ένα αστέρι…» Ο μικρός πρίγκιπας δεν απάντησε. «Με κάνεις να νιώθω λύπη, είσαι τόσο αδύναμος πάνω σ' αυτή τη Γη από γρανίτη. Μπορώ να σε βοηθήσω καμιά μέρα αν νοσταλγήσεις πολύ τον πλανήτη σου. Μπορώ…» «Α! Κατάλαβα πολύ καλά» είπε ο μικρός πρίγκιπας «μα γιατί μου μιλάς πάντα με αινίγματα;» «Εγώ λύνω τα πάντα» είπε το φίδι. Και σώπασαν.